Για το “μεγαλείο” της Φρίντα Κάλο και για τα όσα έχει προσφέρει στην ζωγραφική τα ‘χουμε πει τόσες φορές, διάολε! Δεν χρειάζεται να επαναλαμβανόμαστε κάθε τόσο. Οι πίνακες της Φρίντα ήταν ένα θαύμα μαγευτικού ρεαλισμού: στενάχωρα θέματα σε έντονα ζωντανά χρώματα. Ήταν οι ζωντανές ελπίδες της που χρωμάτιζαν μια ζωή γεμάτη μελαγχολία, πόνο και δύναμη.

Στο «You Are Always With Me: Letters to Mama» τώρα, που εκδόθηκε πριν από λίγες ημέρες από την Virago, παρουσιάζονται επιστολές της Φρίντα στη μητέρα της Ματίλντ.

Το βιβλίο περιέχει περισσότερες από 50 επιστολές της, οι οποίες χρονολογούνται από το 1923 έως το 1932, όταν κι έφυγε από τη ζωή η πολυαγαπημένη της μητέρα.

Το περιοδικό Sleek, που λες, μας έκανε τη χάρη και δημοσίευσε ένα από τα γράμματα της Φρίντα Κάλο στη μητέρα της:

14 Νοεμβρίου 1931

“Αγαπητή και πολύτιμή μου μητέρα,

Φτάσαμε, εχθές, στις πέντε το πρωί, στη Νέα Υόρκη. Ήμουν εξαντλημένη, καθώς ζαλιζόμουν τρεις ημέρες στο πλοίο και ένιωθα απαίσια. Τουλάχιστον, εχθές το βράδυ, ξεκουράστηκα και σήμερα είναι σαν να μην συνέβη τίποτα.

Μένουμε σε ένα πολύ καλό ξενοδοχείο με όλες τις ανέσεις και σε αυτή την πλευρά της χώρας είναι πολύ καλύτερα απ’ ότι στο Σαν Φρανσίσκο. Το φαγητό, επίσης, είναι πολύ καλύτερο από ό,τι στο δυτικό τμήμα των ΗΠΑ.

Η Νέα Υόρκη είναι απλά θαυμάσια, κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πως αυτή η πόλη δημιουργήθηκε από ανθρώπους. Αισθάνεσαι κάτι μαγικό. Είναι τόσο μεγάλη που από το ψηλότερο κτίριο που έχει 110 ορόφους, δεν μπορεί να διακρίνεις τις πιο μακρινές γειτονιές που είναι πολλά μίλια μακριά. Η πόλη βρίσκεται ανάμεσα σε δύο ποτάμια, τον Hudson και τον East. Η θέα είναι μαγευτική. Το ξενοδοχείο που μένω είναι μπροστά από το Central Park, που είναι πανέμορφο και βρίσκεται μπροστά από έναν πολύ κεντρικό δρόμο, ένα τετράγωνο μακριά από την 5η λεωφόρο, όπου ζουν οι πάμπλουτοι.

Υπάρχει τόσος πολύς πλούτος και συνάμα τόση πολλή φτώχια. Είναι απίστευτο πως οι άνθρωποι αντέχουν μια τέτοια ταξική διαφορά και μια τέτοια ζωή. Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που λιμοκτονούν, ενώ οι εκατομμυριούχοι πετάνε τα χρήματά τους σε ηλίθια αντικείμενα. Εν πάση περιπτώσει, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ενδιαφέρουσα είναι αυτή η πόλη.

Αγαπητή μητέρα, θα ήθελα να μου γράψετε αμέσως και να μου πείτε πώς είστε και τι κάνουν όλοι. Δεδομένου ότι πρέπει να ξεπακετάρω σήμερα και να κάνω κάποια πράγματα, έχω λιγότερο χρόνο απ’ ότι θα ήθελα για να σας γράψω. Ωστόσο, αύριο θα μπορώ να σας πω τα πάντα με λεπτομέρειες.

Μην ανησυχείτε για μια μένα, ούτε στιγμή, κάνω το καλύτερο που μπορώ. Το ξενοδοχείο έχει τόσες ανέσεις που δεν υπάρχει ζήτημα για την υγεία μου, που είναι το κυριότερο. Μέχρι στιγμής η κ. Πέιν μου φέρθηκε πολύ καλά. Εκτός αυτού, δεν φοβάμαι καμία από αυτές τις βρωμερές κυρίες. Μπορώ να πω ότι μιλώ σχεδόν καλά αγγλικά και δεν μπορούν να με ξεγελάσουν εύκολα τώρα. Αύριο θα γράψω στον μπαμπά, την Κίτι, Μάτι και Άντρι, στη θεία Μπέλα και τον Κάρο, επειδή πρέπει να πάω για φαγητό στις 12:00 και ήδη είναι 11:30.

Εχθές, ήταν τα γενέθλια του Ντιέγκο και το γιορτάσαμε με ένα δείπνο. Ο Ντιέγκο είναι τόσο κουρασμένος, αλλά μόλις αισθανθεί καλύτερα θα αρχίσει να ζωγραφίζει.

Ξέρετε, αυτό που μου άρεσε σε αυτό το ταξίδι είναι που επισκέφτηκα την Αβάνα, είναι όμορφη. Θα σας την περιγράψω σε άλλη επιστολή.

Τώρα το βασικό είναι να γράψετε σε μένα και να ξέρετε τη διεύθυνσή μου, η οποία είναι: Barbizon-Plaza Hotel, Central Park, Νέα Υόρκη.

Παρακαλώ γράψτε μου αμέσως. Έχασα το ασήμι μου σκουλαρίκι στον σταθμό Buena Vista στο Μεξικό, μήπως το βρήκε κάποιος από εσάς;

Αγαπητή μου, αύριο θα σας γράψω μια αναλυτικότερη επιστολή. Τα φιλιά σε όλους, στον μπαμπά, στο κορίτσι και σε όλους.

Την αγάπη μου,

Φρίντα“