Μεσημέρι. Μια ολόκληρη μέρα είχε περάσει από πάνω σου, επέστρεφες σπίτι τόσο πεινασμένος που το μόνο που σε ενδιέφερε ήταν να μπουκάρεις στην κουζίνα και να ανοίξεις την κατσαρόλα ή τον φούρνο. Είχε σημασία ποιο ακριβώς φαγητό θα σε αποζημίωνε για τόση σχολική παράνοια. Τις καλές μέρες, έβρισκες μακαρόνια με κιμά και τη μάνα σου να ουρλιάζει να «μην ακουμπάς τις κατσαρόλες. Πλύνε τα χέρια σου και σερβίρω». Τις κακές μέρες, μύριζες τη μυρωδιά του βραστού μπρόκολου αναμειγμένη με ψαρίλα και ήξερες πως μετά το σχολείο θα είχες να ανέβεις έναν ακόμα Γολγοθά: να φας ένα πιάτο ψαρόσουπα. Πόσες φορές στήριξες το πόσο «μεγάλο παιδί» είσαι στο δικαίωμά σου, διάολε, να μη φας, αφού και καλά «δεν πεινάς σήμερα»;
Πολλές όπως όλοι μας.
Κάποια στιγμή μεγαλώνουμε. Ωριμάζουμε. Αντιλαμβανόμαστε πως το φαγητό έχει ποιότητες που τότε ήμασταν απλώς πολύ μικροί και ανόητοι για να καταλάβουμε. Ούτε που αντιλήφθηκες πότε άρχισες να εκτιμάς τις φακές, με τη φέτα απαραίτητα στο δίπλα πιάτο ή μέσα στη χωριάτικη. Ούτε που σκέφτηκες ότι κάποτε δεν θεωρούσες την κοτόσουπα «γιατρικό» τις Κυριακές ή τις μέρες που ήσουν κρυωμένος. Αχ δεν ήξερες τι έκανες, ξέρουμε.
Διάβασε παρακάτω επτά φαγητάρες που σνόμπαρες όταν ήσουν παιδί. Πάρε τη μάνα σου. Ζήτα μια συγγνώμη. Ζήτα και ένα τάπερ. Το πολύ πολύ να σου πει να μάθεις να φτιάχνεις μόνος σου, άχρηστε.
Φακές
Φακές. Φασολάδα. Ρεβίθια. Τα όσπρια ήταν μια κόλαση. Πλέον είναι μια πολύ καλή αφορμή να το τερματίσεις με το ξίδι και τη φέτα. Γιατί χωρίς φέτα δεν γίνεται. Στο μεταξύ, έχουμε ακούσει άνθρωπο να λέει πως το αγαπημένο του φαγητό είναι η φασολάδα. Τον πιστέψαμε.
Κοτόσουπα
Η κοτόσουπα, για πολλούς, είχε τη γεύση της κόλασης στην παιδική ηλικία. Βασικά όχι. Την ουσιαστική γεύση της κόλασης στην παιδική ηλικία θα τη βρεις παρακάτω. Πάντως, η κοτόσουπα σήμαινε ξενέρα. Σήμερα σημαίνει θρεπτικό φαγητό, την τρως σαν να μην τη χορταίνεις και είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι όταν νιώθεις τον οργανισμό σου κάπως πεσμένο. Τι έγινε; Την εκτιμήσαμε; Την εκτιμήσαμε;
Σπανακόρυζο
Το σπανακόρυζο έχει τεράστιο φαν κλαμπ. Αλλά μάντεψε: ενηλίκων. Στην παιδική μας ηλικία όταν μάς μαγείρευε ο πατέρας ή η μάνα μας σπανακόρυζο, νιώθαμε ότι για κάτι μας τιμωρεί. Το θεωρούσαμε ένα ξενέρωτο φαγητό. Σήμερα έχουμε βρει και το κόλπο με τη μουστάρδα και το αγαπάμε ιδιαιτέρως.
Μπάμιες
Δεν θα πούμε τίποτα για αυτό. Οι μπάμιες έχουν μετατραπεί σε αναπολογητικό πάθος των 35+. Τις περιφέρουν με ύφος στο γραφείο, με ανοιχτό ταπεράκι, έτοιμοι για μπιφ. Change our mind.
Ψαρόσουπα
Η γεύση της κόλασης στο πιάτο σας. Αυτό θα ήταν ένα κατατοπιστικότατο tag line για την ψαρόσουπα όταν ήμασταν παιδιά. Μην κοιτάτε τώρα που φλεξάρουμε γνώσης για το ψάρι, τα υλικά, το χείλωμα, τα σωστά ml χυμού λεμονιού. Η ψαρόσουπα ήταν casus belli στο σπίτι. Απλώς όλα αλλάζουν σε αυτή τη ζωή.
Χόρτα βραστά
«Έλα. Φάε. Δυο πιρουνιές. Ξέρεις πόσο θρεπτικά είναι και πόσο χρόνο μας πήρε να τα καθαρίσουμε;». Όχι, απανταχού μανάδες, δεν ξέραμε. Και τώρα είναι το πρώτο πράγμα που παραγγέλνουμε σε ταβέρνες.
Συκώτι
Και μόνο που ακούγαμε πως τρώγαμε συκώτι θέλαμε να κάνουμε εμετό, ρε παιδιά. Σήμερα σκάμε τα λεφτάκια μας για ένα καλοψημένο. Εκτιμήσαμε τη μερακλίδικη γεύση του. Ωριμάσαμε; Γεράσαμε; Γίναμε οι γονείς μας; Δεν έχουμε αποφασίσει.
