Νηστεύεις τη Μεγάλη Εβδομάδα;
Αν είσαι απ’ την ομάδα του “όχι”, το πράγμα είναι απλό: δεν γουστάρεις να τη βγάζεις με χόρτα μια βδομάδα. Κατανοητό, όλα καλά, δεν κρίνω (ίνα μην κριθώ!) – δεν επικροτώ. Πάμε στην άλλη μεριά τους ρινγκ τώρα.
Αν είσαι λοιπόν απ’ τους “ναι”, εδώ το πράγμα σηκώνει κουβέντα. Μπορεί να είσαι ευσεβής πιστός (το αν η νηστεία είναι όντως ένδειξη πίστης είναι μεγάλη κουβέντα που ΔΕΝ θα την ανοίξω σήμερα). Ή μπορεί να είσαι λάτρης των παραδόσεων. Μπορεί να μη θες να σε πρήζει η μάνα σου ή να ‘σαι μπυροκοιλιάς και να βρίσκεις ευκαιρία για μια βδομαδούλα αποτοξίνωση. Όλα σεβαστά, αλλά υπάρχει κι ένας πολύ βασικός λόγος ακόμα για να κάνεις νηστεία τη Μεγάλη Εβδομάδα. Και το όνομα αυτού:
Μαγειρίτσα – η θεϊκότερη σούπα στην ιστορία της σούπας!
Καταρχάς, κανόνας: Αν είσαι απ’ τους κακόγουστους τύπους με προβληματικό γευστικό κάλυκα που δεν γουστάρουν μαγειρίτσα, ύπαγε οπίσω μου ασέβαστε, έξελθε του άρθρου τούτου, κι όπως θα φεύγεις κλείσε την πόρτα να μείνει μέσα η μυρωδιά. Πολύ ωραία, συνεχίζουμε.
Μαρούλι και φρέσκο κρεμμύδι γιατί ο γιατρός είπε λαχανικά. Τσιγαρισμένο κρεμμύδι και σκόρδο, γιατί είμαστε μερακλήδες. Αλάτι, πιπέρι, ρίγανη και άνηθο, μπόλικο λεμόνι και μετά… αυγολέμονο (!) γιατί πρέπει να τα ‘χει κάθε σούπα που σέβεται τον εαυτό της. Κι αφού χειροκροτήσαμε τους σπουδαίους ρολίστες, ώρα για το σταρ της ομάδας. Το βαρύ 10άρι. Το μεγάλο κανόνι: τη συκωταριά!
Συκώτι, έντερο, σπλήνα, καρδιά, μαγειρεμένα στο μαγικό τσουκάλι, και σε ρωτάω ρε αδερφέ, σε ρωτάω ρε φιλενάδα…
…πώς είναι δυνατόν αυτό το αριστούργημα να το τρώμε μόνο μια φορά το χρόνο;
Γιατί δηλαδή να μη χτυπάει κανείς μια μαγειρίτσα για το χανγκόβερ ή για το κρυολόγημα; Γιατί δεν υπάρχουν Ελληνίδες μάνες που να λένε: “Άσ’ τα σουβλάκια! Σήμερα που ‘σαι άρρωστος θα σου φτιάξω μια ωραία μαγειρίτσα“. (Σουβλάκια; Ποιος θέλει σουβλάκια;). Γιατί δηλαδή ν’ αφήνουμε τη σουπάρα στ’ αζήτητα, την ώρα που οι τραχανάδες κι οι κακαβιές δίνουν και παίρνουν, σε σπίτια και σ’ ακριβά εστιατόρια;
Ξέρω τι θα πεις. Η μαγειρίτσα δεν μπορεί να γίνει “τραχανάς” γιατί είναι ζόρικη. Θέλεις δουλειά. Και δεν μπορεί να γίνει “κοτόσουπα” γιατί είναι πιο βαριά. Δεν κάνει καλό στο στομαχόπονο. Δεν παίζει να γίνει “ντοματόσουπα” γιατί δεν βοηθάει όντως στο χανγκόβερ, ούτε “κακαβιά” γιατί στο μυαλό της μάνας, καλό το υγιεινό μαρουλάκι, αλλά άμα δεν φας ψάρια θα βάλεις γυαλιά. Όμως… για κάτσε! Θα τα βάλουμε δηλαδή με την πιο νόστιμη σούπα της γης, επειδή είναι μπελαλίδικη, κιμπάρικη, δεν σε βοηθάει με το αλκοόλ και δεν σου ρίχνει τη μυωπία;
Ας είμαστε σοβαροί, φίλε προβοκάτορα ή προβοκατορίτσα μου. Βάλε τα γυαλιά σου, χτύπα ένα μπλαντιμέρι, σφίξε το κουτάλι σου και διάβασε καλά το παρακάτω:
Η μαγειρίτσα έπρεπε να είναι το φαΐ της ΚΑΘΕ Κυριακής!
Σ’ έναν κόσμο αληθινών καλοφαγάδων, είναι. Είναι χορταστική, είναι θρεπτική, είναι νόστιμη, είναι ο,τι καλύτερο έχεις να περιμένεις σε φαΐ το Πάσχα (σόρρυ ρε αρνί!). Δηλαδή, κάτι φιλέτα, και κάτι μπριτζόλες (με ΤΖ), και κάτι μουσακάδες με παστίτσια που συνήθως τρώει τις Κυριακές ο κόσμος, τι έχουν να προσφέρουν παραπάνω; Με κάθε σεβασμό στα υπέροχα εδέσματα που μόλις αναφέρθηκαν, τίποτα! Απ’ την άλλη μεριά, τα πλεονεκτήματα της μαγειρίτσας είναι πολύ συγκεκριμένα.
Είναι σούπα – την τρώει το μωρό που δεν έχει δόντια, ή ο παππούς που… δεν έχει δόντια! Είναι σίγουρα πιο υγιεινή απ’ οτιδήποτε κάνεις στα κάρβουνα. Ντάξει, δεν είναι κοτόσουπα αλλά την τρως κάθε Μεγάλο Σάββατο αξημέρωτα και μετά κοιμάσαι σαν πουλάκι. Για χτύπα μουσακά στη 1 το βράδυ κι έλα πες μου, κοιμάσαι; Και τελικά, μακάρι να ‘χεις ζυμωτό ψωμάκι, και φετάρα, κι ωραίο κρασί να τη συνοδέψεις, αλλά και τίποτα να μην έχεις, από μόνη της είναι πλήρης. Για φάε μπριτζόλα σκέτη, ή μοσχαράκι χωρίς γαρνιτούρα… Η μισή χαρά είναι στο από δίπλα!
Νέτα σκέτα λοιπόν, το πιο αδικημένο φαγητό του ντουνιά, είναι πράσινο (ή μπορεί να ‘ναι και μπεζ), τρώγεται με κουτάλι και θα ‘πρεπε να το ‘χεις στο τραπέζι σου κάθε βδομάδα. Μέχρι να καταφέρουμε έναν τέτοιο όμορφο κόσμο όμως, θα πρέπει να περιμένεις με αγωνία τα ξημερώματα της Κυριακής του Πάσχα. Κι αν με ρωτάς, ναι, για να χαρείς απόλυτα αυτό το μεγάλο διαμάντι της ελληνικής κουζίνας, αξίζει να κόψεις για μια βδομάδα τα σουβλάκια.
Κουράγιο συντρόφια, κοντοζυγώνει η Κυριακή!
Υ.Γ. Του χρόνου για το κοκορέτσι…
