«Ξέρεις, όταν τα άλλα παιδιά έπαιζαν ποδόσφαιρο ή κρυφτό στις αλάνες, εγώ έβλεπα τα ξύλα και σκεφτόμουν τι θα μπορούσα να φτιάξω με αυτά. Ε, μερικά χρόνια αργότερα μάλλον δικαιώνομαι.»
Αυτά είναι τα πρώτα λόγια που βγήκαν από τα χείλη του Κάρολου Μουχτάρη (ή Charles Mouchtaris, όπως είναι γνωστός στο Ηνωμένο Βασίλειο) τη στιγμή που άναψε η συζήτηση μας (μετά τη δεύτερη μπύρα) για την Mouchmouch. Μια πρωτότυπη και πρωτοπόρα εταιρεία που έχει στήσει και αναπτύσσεται ραγδαία και η οποία δραστηριοποιείται στο χώρο του ξύλου με τρόπο πολύ δημιουργικότερο των συνηθισμένων.
Βασιζόμενος στις γνώσεις που αποκόμισε από τις σπουδές στο τμήμα αρχιτεκτονικής του University of Creative Arts του Kent της Αγγλίας αλλά και στο master του στο Sustainable.
O Κάρολος και η ομάδα του με τη χρήση laser «πειράζει» το ξύλο και το φέρνει στα δικά του «καλλιτεχνικά» μέτρα. Θήκες για, φωτιστικά, θήκες για λάπτοπ και tablet και ό,τι άλλο φανταστεί κάποιος, μπορεί να χαραχτεί σε ξύλο.
Έδρα της εταιρείας το Λονδίνο, όμως ο ίδιος επέλεξε να επιστρέψει στην Ελλάδα παρόλο που είχε πολλές προτάσεις για να μείνει και να εργαστεί εκεί. Οι λόγοι -δυστυχώς- προφανείς. «Στην Αγγλία σε τέσσερις μόλις μέρες μπορείς να κάνεις έναρξη και να κόβεις αποδείξεις, ενώ το κράτος εκεί δεν σε θεωρεί εν δυνάμει φοροφυγά σε αντίθεση με την Ελλάδα. Εδώ, η γραφειοκρατία με την οποία είσαι υποχρεωμένος να αντιμετωπίσεις για τα ίδια πράγματα, ξεπερνά τα όρια της φαντασίας». Τα’χει τα δίκια του…
Αν και αρχιτέκτονας, πράγμα που σημαίνει πως έχει ένα ευρύ πεδίο υλικών για να ασχοληθεί, έχει εστιάσει στο ξύλο για λόγους ανθρώπινης φύσης, όπως μου εξηγεί. «Το ξύλο είναι υλικό διαχρονικό και αγνό, συνυφασμένο με τον άνθρωπο. Πολύ οικείο για τον έλληνα ειδικότερα».
Ο Κάρολος παρομοιάζει τις δημιουργίες της Mouchmouch (το οποίο προκύπτει από το Mouchtaris, όπως μάλλον καταλάβατε) με τα τατουάζ. Κι όχι άδικα. Η θήκη του κινητού, βλέπετε, είναι πολύ προσωπική υπόθεση για τους «γκατζετάκηδες» όπως τα τατουάζ για εμάς τους «τατουαζόπληκτους». Πέρα από τα συνεχώς ανανεωμένα σχέδια που βγάζει στην αγορά, η Moucmouch αποτυπώνει και μετά από παραγγελία τις απαιτήσεις των πελατών της. Όσο ευφάνταστη κι αν είναι η σκέψη κάποιου, μπορεί σχετικά εύκολα και οικονομικά να γίνει πραγματικότητα. Μέχρι και κιθάρες και ψαροντούφεκα έχουν φτιάξει οι αθεόφοβοι!
Το κλισέ «η κρίση δημιουργεί ευκαιρίες», επιβεβαιώνεται πλήρως στην περίπτωση του Κάρολου και της ομάδας του. Πώς αλλιώς να περιγράψω τη μεγάλη επιχειρηματική επιτυχία ενός ακόμη έλληνα στο εξωτερικό; Θα μπορούσε κάλλιστα να έχει μια εξαιρετικά αμοιβόμενη θέση είτε στην Αγγλία, είτε στο πλάι των γονιών του (αρχιτέκτονες κι αυτοί) αλλά εκείνος επέλεξε να κολυμπήσει στα βαθιά νερά της επιχειρηματικότητας και δη της νεανικής, καθώς είναι μόλις 26! Και το κολύμπι έχει συγκεκριμένους κανόνες. «Ο καρχαρίας, αν σταματήσει να κινείται, βυθίζεται» λέει ο Κάρολος και συνεχίζει: «δε θέλω να υπάρχει στασιμότητα σε ό,τι κάνω. Απολαμβάνω τη χαρά της δημιουργίας και τη συνεχή εξέλιξη. Ξεκίνησα με 100 λίρες για να αγοράσω το πρώτο μου τρυπάνι και τώρα υπάρχουν παραγγελίες από όλο τον κόσμο! Νιώθω πολύ τυχερός που ο κόσμος ανταποκρίνεται με τέτοια θετικότητα σε αυτά που κάνω».
Μια φωτογραφία που δημοσίευσε ο χρήστης mouchmouch designs London (@mouchmouch) στις
Αναρωτήθηκα από πού πρωτοήρθε η ιδέα. Ήταν διαφωτιστικός. Έφτιαξε για δώρο γενεθλίων μια ξύλινη θήκη για σφηνάκια. Όταν ένας μπάρμαν στο Λονδίνο την είδε και ενθουσιάστηκε, του ζήτησε μερικές για το μπαρ που δούλευε. Και κάπως έτσι, άναψε η λάμπα στο συννεφάκι πάνω από το κεφάλι του και τα καλύτερα μπαρ της Αττικής και της Μυκόνου γέμισαν με «σφηνάκια με το μέτρο».
Σχέδια για το μέλλον; Πολλά. Προσπαθεί να πηγαίνει όσο πιο συχνά στην Αγγλία για να βλέπει από κοντά την πορεία των εργασιών, με στόχο μέσα στο 2015 να κάνει κάθε εφτά εβδομάδες το δρομολόγιο Λονδίνο-Αθήνα. Νέα προϊόντα και νέες ιδέες είναι στα σκαριά, αλλά δυστυχώς δεν κατάφερα να του πάρω λέξη γι’αυτά.
Πάντως έχω ήδη παραγγείλει θήκη για το κινητό με χαραγμένο ποίημα του Μπουκόφσκι. Το καλό που του θέλω, να μην αργήσει…
