Δέκα τουριστικά κλισέ που έφαγα αμάσητα και το μετάνιωσα πικρά

Πώς πάει εκείνο το κλισέ που λέει ότι προσπάθησε να είσαι ταξιδευτής και όχι τουρίστας, αν βρείτε έναν που το έχει καταφέρει 100% να μου βάλετε χαλκά στη μύτη. Μιλάμε τώρα για εποχές πριν τα Google Maps, τους travel bloggers, τα Instagram και τα spotted by locals, για άγρια χρόνια που βρισκόσουν σε μια πόλη ή νησί και ήσουν το θύμα, το έγραφε το κούτελο σου. Σίγουρα οι ταξιδιωτικές εμπειρίες σε κάνουν πιο σοφό και καλύτερο άνθρωπο. Μερικές φορές όμως είναι η απόδειξη ότι τα κλισέ υπάρχουν για συγκεκριμένους λόγους και όσο και να προσπαθείς να γίνεις η εξαίρεση στον κανόνα, θα αποτύχεις. Αυτές είναι δέκα φορές που έπεσα στην παγίδα. Και έζησα να μεταφέρω τη σοφία μου στις επόμενες γενιές. Σκληρές αλήθειες.

Το ηφαίστειο στην Σαντορίνη

Ίσως, ο Αύγουστος με σαραντάρι στην σκιά δεν είναι μια καλή περίοδος να κάνει κανείς πεζοπορία σε ένα ηφαίστειο με σαγιονάρες και ένα μαγιό. Ίσως, αν το έβλεπα με ένα γκρουπ που δεν ήταν ηλικιωμένοι Γερμανοί τουρίστες με ΧΑΠ να το είχα απολαύσει περισσότερο. Αλλά η εκδρομή από το λιμανάκι του Αθηνιού με πρώτο σοκ τη βουτιά στη Παλιά Καμένη που ήταν σαν με λιθοβολούσαν με κλούβια αυγά και μετά να μου πετούσαν καυτό νερό να με καθαρίσουν δεν είναι μια εμπειρία που θυμάμαι με νοσταλγία. Για την ανάβαση στο Ηφαίστειο δεν έχω λόγια, σκίστηκε η σαγιονάρα, σκίστηκε το πόδι μου και κάηκε η πλάτη μου.

Το Σαρακήνικο για μπάνιο

Μην με λιθοβολήσετε, οι παραλίες της Μήλου είναι ωραιότατες (Κλέφτικο σε αγαπάω) αλλά αν πάτε για μπάνιο στο Σαρακήνικο (και δεν έχετε μεταφορικό μέσο) την πατήσατε. Είναι γεμάτο με τουρίστες, δεν έχει χώρο να απλώσεις πετσέτα σου, η σκιά είναι εννοείται μια άγνωστη λέξη και οκ θα βγάλεις μια φωτογραφία για τα social για να αισθανθείς Μπίμπερ. Μέχρι εκεί. Μετά θα κοιτάς το επόμενο δρομολόγιο του τοπικού εφιάλτη για να γλυτώσεις από αυτό το Mad Max που ζεις.

Η παραλία της Βοϊδοκοιλιάς

Δεν ξέρω πώς έπεισαν οι Μεσσήνιοι τους πάντες ότι είναι η καλύτερη παραλία στην Ελλάδα. Δεν είναι. Πρώτον, είναι ρηχή. Για παιδάκια ρηχή. Και δεύτερον, έχει τόσο κουνούπια που ίσως χρειαστείς μετάγγιση αίματος μετά. Και την φαντάζεσαι χωρίς ομπρέλες και κόσμο πριν την δεις. Μετά που την δεις καταλαβαίνεις ότι πρέπει να σταματήσεις να πιστεύεις τις φωτογραφίες στα Instagram των άλλων.

Η παραλία Σεϋχέλλες της Ικαρίας

Οι γηγενείς υποστηρίζουν ότι είναι η καλύτερη παραλία του νησιού. Μάλλον, κάνουν τα μπάνια τους εκεί τον Μάη. Ακούγοντας το όνομα περιμένεις – ανυποψίαστος- να δεις καμιά εξωτική παραλία να εκτείνεται για χιλιόμετρα. Κάνε όνειρα. Είναι παραλία τσέπης σαν τα πάρκα του Μπακογιάννη. Φυσικά είναι στην άλλη άκρη από εκεί που μένεις. Και φυσικά τον Αύγουστο (που εννοείται πήγες στο νησί για τα διάσημα πανηγύρια του) θα απλώσετε μια πετσέτα τέσσερα άτομα. Τα νερά δεν είναι όπως φαίνονται στις φωτογραφίες. Η καλύτερη παραλία του νησιού είναι ο Νας. Καλή τύχη σας εύχομαι αν βουτήξετε εκεί.

Το Τολέδο, τον Αύγουστο

Σκηνικό από τις 28 Μέρες Μετά. Μιλάμε πριν 15 χρόνια, τώρα με τη βιομηχανία του τουρισμού να εκμεταλλεύεται τουριστικά μέχρι και το τελευταίο χιλιοστό κάθε τόπου προφανώς θα έχει αλλάξει. Δεν υπήρχε άνθρωπος να πεις μια κουβέντα.

Ο πίνακας της Μόνα Λίζα στο Λούβρο

Αυτό και η Γοργόνα της Κοπεγχάγης δεν είναι καθόλου όπως τα φαντάζεσαι. Πρώτον, οι ουρές στο Λούβρο είναι τεράστιες. ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ. Δεύτερον, οι κινέζοι κάνουν λαϊκό προσκύνημα κάθε καλοκαίρι (μπορεί και χειμώνα πλέον) μπροστά από τη Τζοκόντα. Που είναι μικροσκοπική, εννοώ τις διαστάσεις του πίνακα. Αν βρεθήκατε κοντά και τον απολαύσατε, συγχαρητήρια. Στη δε Κοπεγχάγη, πέρασα τρεις φορές από μπροστά μέχρι να καταφέρω να βρω τη μικρή γοργόνα.

H Πίζα

Ο Κεκλιμένος Πύργος Της Πίζας είναι πιο ίσιος από όσο φαντάζεσαι (βασικά είναι ένα καμπαναριό) και αφού βγεις την καθιερωμένη φωτογραφία δεν έχεις ιδέα τι να κάνεις στην γεμάτη τουρίστες πόλη που δεν είναι ιδιαιτέρως όμορφη. Μπες στο τρένο για Φλωρεντία όσο πιο γρήγορα μπορείς. Και επειδή είναι τοπικό να ξέρεις ότι δεν έχει κλιματισμό. Ναι.

Το London Eye

Δεν έχω ιδέα γιατί πλήρωσα μια περιουσία να ανέβω σε κάτι που θυμίζει ρόδα στο Allou Fun Park. Είναι ακριβό, γεμάτο τουρίστες και σιγά τη θέα, υπάρχουν καλύτεροι τρόποι να δεις το Λονδίνο από ψηλά. Άπειροι.

Ο Πύργος του Άιφελ

Ανέβηκα με τα πόδια μέχρι την κορυφή του. Δεν το απήλαυσα καθόλου. Βασικά, έκανα κρος φιτ προπόνηση μέχρι να φτάσω πάνω. Το χρυσοπλήρωσα και δεν ξέρω ακόμη γιατί έχασα τόσο χρόνο από τη ζωή μου. Από μέσα δεν φαίνεται καθόλου ωραίο και μοιάζει με εκείνον στα Φιλιατρά.

Το Manneken Pis στις Βρυξέλλες