Παρατηρώ μετά λύπης μου το τελευταίο διάστημα, μια προσπάθεια αποποίησης των επαρχιωτικών μας ριζών. Δεν ξέρω αν είναι η ιδέα μου ή με γελά κανείς αλλά τώρα τελευταία, μας έχει πιάσει μια ανάγκη έως και κόψιμο θα έλεγα περί ξεβλαχέματος. Μας ενοχλάνε οι ταβέρνες αν δεν είναι γκουρμέ, μας ενοχλάνε τα πανηγύρια γιατί ο ήχος δεν είναι καλός, μας ενοχλάνε τα παραδοσιακά φαγητά γιατί έχουν γλουτένη, μας ενοχλάνε και οι προφορές γιατί δεν μιλάνε κυριλάτα στα χωριά. Πληθαίνουν λοιπόν αυτοί οι Αθηνολάγνοι του Δεκαπενταύγουστου γιατί τότε η πόλη είναι ανθρώπινη και όλα είναι μια χαρά μπλα μπλα μπλα. Ξέρεις το ξεκινήσαν ένα δυο influencers της κακιάς ώρας και τσουπ κολλήσανε και οι φασαίοι πλάι τους. Ναι είναι υπέροχη η Αθήνα το Δεκαπενταύγουστο για τους μαγαζάτορες που κρατάνε τα σουβλατζίδικα ανοιχτά και στοιβάζονται όσοι έχουν απομείνει να πάρουν ένα τελευταίο δίπιτο γιατί τους έχει πάει τρένο το τοστάκι μορταδέλα.
Του λόγου μου, που μια μεγαλωμένος στην τιμημένη ελληνική επαρχία, μόλις μυρίσω Δεκαπενταύγουστο ξαμολιέμαι στα χωριά! Γουστάρω Δεκαπενταύγουστο στο χωριό αδερφάκι μου πως το λένε! Κάτσε αναπαυτικά και διάβασε την τελετουργία μου να γουστάρεις και εσύ. Ξεκινάς 2 μέρες πριν τις δεκαπέντε καθότι παραμονή η ουρά προσκυνήματος στην Τήνο, είναι μικρότερη από αυτή των οχημάτων στην Τανάγρα στα διόδια. 4-5 Μέρες θα πας επομένως δεν χρειάζεται να φορτώσεις τα πάντα! Λάθος, μέγα λάθος διότι στο χωριό έχει κρύο για αυτό θες και μια ζακετούλα, ένα μπουφανάκι, ένα πουκαμισάκι όχι το φανελένιο το άλλο και παπούτσια για βροχή να πάρω. Άσε που ανήμερα θα πάμε στην εκκλησία, τι είσαι κανένας σατανιασμένος να μην έρθεις; Για αυτό θες και τα παπούτσια τα καλά και το κουστουμάκι εκείνο το λινό. Επίσης πάρε το λαπτοπ και την φωτογραφική να βγάλουμε καμία φωτο στην θάλασσα και να δουμε και καμιά σειρά. Πάρε και τον ανεμιστήρα γιατί στο χωριό ο άλλος έχει χαλάσει και δεν γυρνάει μην γκανιάσεις από την ζέστη καλοκαιριάτικο, δεν λέει. Φόρτωσε και τάπερ γιατί στο γύρνα, πρέπει να πάρουμε την μισή γουρουνοπούλα που θα έχει μείνει και το γαλακτομπούρεκο της θείας!
Αφού φτάσουμε γιατί ήταν μεγάλο το ταξίδι και τα διόδια ακριβά θα τσιμπήσουμε κάτι ελαφρύ (μελιτζάνες παπουτσάκια) και θα ρίξουμε ένα τρίωρο υπνάκο. Μετά θα δούμε με αδερφό, κοπέλα αδερφού, ξαδέρφη και μέλλοντα ξάδερφο, θείο και θεία και τριτοξάδερφα Κάζα Ντε Παπέλ, τον τρίτο κύκλο φωνάζωντας ρε τον κερατά τον Προφεσόρ τι τους έφτιαξε. Θα πάμε για καφεδάκι στην καφετέρια της πλατείας από όπου θα παρελάσει όλο το χωριό για να ξαναπάμε το βράδυ που το ψητοπωλείο θα βγάλει προβατίνα! Χαιρετάς και μαγουλοφιλάς όλους τους κατοίκους, συνεχίζοντας την κουβέντα από τον προηγούμενο Αύγουστο, που τους είχες ξαναδεί! Η καφετέρια η απογευματινή γίνεται κλαμπίσια και να σου στα τραπέζια απάνω να τραγουδάς με λάθος τους στίχους Οικονομόπουλο και Κιάμο.
Το επόμενο πρωινό θα σηκωθείς νωρίς λίγο πριν τη 1 για να φας κάτι να σε βαστήξει μέχρι το μεσημεριανό. Αθλητική εφημερίς και σταυρόλεξο, παραμάσχαλα και βουρ στην παραλία. Μαγιό λουλουδάτο και αέρινο, παντόφλα μοδέρνα και μαρκάτη και πετσέτα με τον δικέφαλο τον σωστό τον κιτρινόμαυρο. Βουτάς κανένα 10λεπτο γιατί η φάση είναι σαν θαλάσσιο λατομείο με τσούχτρες και φύκια και αράζεις καφεδάτος για κανένα 4ωρο. Στάση στην ψαροταβέρνα δίπλα που χει μόνο γάβρο αθερίνα, χόρτα κρύα και καλαμαράκι κατεψυγμένο, γιατί πήγες αργά και τα υπόλοιπα τελέψανε, τέτοια ώρα που του κουβαλήθηκες του ταβερνιάρη. Επιστροφή στο σπίτι για να αράξεις άλλο ένα τετράωρο βλέποντας τηλεόραση. Ξεκινάς με ειδήσεις και τελειώνεις με μια ταινία στο Star που δεν θυμάσαι ρε γαμώτο πως λένε αυτούς που παίζανε, ούτε την ταινία που τους είχες ματαδεί. Το επόμενο πρωί σε σηκώνουν 7 παρά τέταρτο για να φτάσετε νωρίς στην εκκλησία γιατί ο παπάς έχει να πάει και στο άλλο χωριό και λέει νωρίς τα πατερημά του. Αποκοιμιέσαι στην καρέκλα σε σκουντάει ο πατέρας σου που τον έχει σκουντήξει ο παππούς, σηκώνεσαι παίρνεις την θεία κοινωνία και πας για ένα πρωινό καφεδάκι στην πλατεία, ώστε να συναντήσεις πάλι όσους σκούντηξες για να ξυπνήσουν στην εκκλησία. Ακολουθεί ένα βιωματικό ποστ με φωτογραφία παιδικής ηλικίας κάτω από ένα πλάτανο οκλαδόν σε fb και insta για να μαζέψεις ριάξιο και followers.
Πάλι μπανάκι αυτοί τη φορά και με γονείς που έχουν κουβαλήσει την μισή λαϊκή αγορά. Θες ροδακινάκι, νεκταρίνι, γερμά, βερικοκάκι, μια κοντούλα, λίγο καρπουζάκι που έκοψα και δυο φέτες πεπόνι; Μετά επιστροφή στο σπίτι τρως μια γιουβετσάρα και βουρ για το πανηγύρι με το χαλασμένο έκο που ακούνε μέχρι και το διπλανό χωριό. Χορευτικές γυροβολιές στην αυτοσχέδια πίστα και αρνίσιες γυροβολιές στις ψησταριές, όπου μπαρμπάδες σου επιβάλλουν να μάθεις να τρως, γλύφοντας την πετσούλα. Γύρω στις 7 το πρωί επιστρέφεις για να κοιμηθείς ένα δωδεκάωρο και να επιστρέψεις στο κλείνον άστυ! Όσο αστεία, κουραστικά, χωριάτικα ή ακόμη και βαρετά φαντάζουν αυτά που βιώνεις στον δρόμο της επιστροφής τα νοσταλγείς και σκέφτεσαι πως και του χρόνου πάλι Δεκαπενταύγουστο στο χωριό θα κάνεις και ας ήταν η φετινή η τελευταία φορά. Ντροπή και που το σκέφτηκες, μουλάρι!
