Το να ταξιδεύεις είναι ίσως η πιο χρήσιμη και θεραπευτική εμπειρία της ζωής σου. Σου ανοίγει μάτια, μυαλό και ψυχή και γενικότερα σε… μπουκώνει ως τα μπούνια (με την καλή έννοια). Αφού τα είπαμε και τα συμφωνήσαμε σε αυτό το πολύ βασικό στοιχείο, μπορούμε να πάμε και στα υπόλοιπα; Να πάμε.
Δεν έχει σημασία πού ταξιδεύεις, ποιο μέσο χρησιμοποιείς, ποια παρέα θα σου κάνει συντροφιά. Σημασία έχει να διατηρείς τους τροχούς της βαλίτσας σου σε κίνηση. Κι όταν φτάσεις σε ένα ιδεατό σημείο εξοικείωσης με το φευγιό σε άγνωστα μέρη, να βάζεις και τον πήχη ψηλότερα. Όπως, για παράδειγμα, να κανονίζεις να φεύγεις αραιά και που μοναχός σου.
Μια εμπειρία ζωής η οποία -η αλήθεια είναι πως- απαιτεί… κάκαλα για να τη βιώσεις, καθώς οι περισσότεροι σκεφτόμαστε το πώς θα κυλήσουν 5-6 ή και παραπάνω μέρες μέσα σε ένα πλαίσιο μοναξιάς. Ποιος είπε, όμως, ότι η μοναξιά δεν είναι όμορφη;
Σε αυτό συνηγορεί και η 27χρονη Becca Warner, η οποία είναι θιασώτης των solo ταξιδιών και μας αραδιάζει μερικά επιχειρήματα υπέρ τους.
Κάνεις του κεφαλιού σου
Ίσως το πιο αυτονόητο και σημαντικό επιχείρημα. Προχωράς, σταματάς. Μπαίνεις, βγαίνεις. Δεν έχεις να συμβιβαστείς με τις ανάγκες ΚΑΝΕΝΟΣ, παρά μόνο με τις δικές σου. Μπορείς να γίνεις όσο εγωιστής θες χωρίς να νιώθεις την πίεση ότι πρέπει ντε και καλά να ικανοποιήσεις τις επιθυμίες των άλλων.
Σου κάνεις εκπλήξεις
Σε έναν τόπο όπου δεν σε γνωρίζει κανείς, μπορείς να παρρεκλίνεις από τις κοινωνικές νόρμες που ενδεχομένως να σε καταπιέζουν στην καθημερινότητά σου. Και οι παρεκκλίσεις σου αυτές, ίσως και να σε εκπλήξουν, βγάζοντας προς τα έξω στοιχεία του χαρακτήρα σου που ποτέ δεν φανταζόσουν. Είσαι έτοιμος να σε “σκαλώσεις”;
Παρεάκια από το πουθενά
Θα κάθεσαι μόνος εκεί έξω, γεγονός που θα τραβήξει σαν μαγνήτης αρκετούς που θα θέλουν να πιάσουν κουβέντα μαζί σου. Αν δεν είσαι αντικοινωνικούλης, δεν έχεις καλύτερο από αυτό. Αν είσαι, ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ.
Το “ρουφάς” όσο δεν πάει
Όταν έχεις παρέα, λογικό είναι να σου αποσπάται η προσοχή και να χάνεις στιγμές και εικόνες καθόλη τη διάρκεια του ταξιδιού. Σκέψου, όμως, πόσο πιο καθαρές θα είναι οι σκέψεις και η προσοχή σου αν έχεις τη δυνατότητα να περπατάς μόνος σε έναν λόφο, μια παραλία, στα στενά δρομάκια μια γραφικής πόλης. Το solo ταξίδι, σου δίνει την ευκαιρία να το πετύχεις. Ήχοι, χρώματα και εικόνες, όλα τους πιο έντονα, όλα τους στο πιάτο σου.
Βγαίνεις από την comfort zone σου
Είναι δεδομένο πως θα συναντήσεις δυσκολίες. Καταστάσεις που δεν θα τις συναντούσες κατά πάσα πιθανότητα στην απλή καθημερινότητά σου. Το να χάσεις, για παράδειγμα, το δρόμο ή το να ξεμείνεις από λεφτά το τελευταίο διήμερο της παραμονής σου σε μια ξένη πόλη, είναι σκηνικά που ναι μεν μπορεί να σε αγχώσουν (ή και να σε πανικοβάλλουν ακόμα), αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως την άκρη θα τη βρεις. Κι αυτό είναι το νόημα. Να ψάχνεις να βρεις άκρες σε οτιδήποτε και οπουδήποτε. Η αέναη διαδικασία που σου θυμίζει ότι ζεις. Ζήστο, ντε!
Σου θυμίζει απλά ότι ΜΠΟΡΕΙΣ
Στην τελική, σκέψου όλα εκείνα τα σηκωμένα φρύδια που όταν θα τους ανακοινώσεις ότι θα ταξιδέψεις μόνος, σε περνάνε για τρελό. Πρόσθεσε στις σκέψεις σου και τους δικούς σου ενδοιασμούς. Ενδοιασμοί… Αυτοί που από κοινού με τον τρόπο σκέψης της πλειοψηφίας και το αίσθημα του φόβου, είναι οι τρεις βασικοί παράγοντες που θα σε κρατήσουν πίσω σε κάθε άλμα που θα θέλεις να αποτολμήσεις στη ζωή σου.
Θα το επιτρέψεις ή θα αρχίσεις να ετοιμάζεις βαλίτσα;
