Η Laure Provost κατάφερε να κερδίσει το βρετανικό βραβείο Turner απέναντι σε δημοφιλείς καλλιτέχνες όπως το ανεκδιήγητα ειρωνικό φαβορί που ακούει στο όνομα Tino Sehgal, τη ζωγράφο Lynette Yiadom-Boakye που κατάγεται από τη Γκάνα και το David Shrigley γνωστό για τις περφόρμανς του.

Το Turner Prize είναι το μόνο βραβείο γύρω από το οποίο έχουν στηθεί εταιρείες που μπορείτε να στοιχηματίσετε στο αγαπημένο σας άλογο, συγγνώμη, καλλιτέχνη. Αυτή τη χρονιά όποιος πόνταρε στη γαλλίδα καλλιτέχνη Laure Provost κέρδισε πιθανότατα έναν 13o μισθό. Αυτός είναι ένας μάλλον κωμικός τρόπος να προσεγγίσουμε ένα από τα σημαντικότερα βραβεία για τους δημιουργούς της σύγχρονης τέχνης στη Βρετανία. Το κλίμα στο Παρίσι ήταν αντίστοιχο των μεγάλων αθλητικών αγώνων όταν 18 μελλοντικοί επιμελητές παθιάζονταν μπροστά στη δορυφορική οθόνη τη στιγμή που η ηθοποιός Saoirse Ronan παρέδιδε το βραβείο των 25,000 λιρών στο έργο «Wantee» της Laure Provoste.

Το βραβείο πήρε το όνομα του από το βρετανό καλλιτέχνη William Turner και απονέμεται κάθε χρόνο στον καλύτερο βρετανό καλλιτέχνη ηλικίας κάτω των 50 ετών από το 1984 μέχρι σήμερα. Φέτος η τελετή έλαβε χώρα στο Derry ή Londonderrry που πάσχει από τάσεις απόσχισης. Το έργο Wantee είναι πέρα από ένα κάλεσμα για τσάι, ένα βίντεο, ένα αντικείμενο που παριστάνει πως σου μιλάει. Όλα τα αντικείμενα που παρουσιάζονται στο βίντεο έχουν δημιουργηθεί από την ίδια την καλλιτέχνη δίνοντας την αίσθηση ότι βρισκόμαστε μέσα σ’ ένα έργο τέχνης.

Η Laure Provost είναι υιοθετημένη… από το Ηνωμένο Βασίλειο. Η 35χρονη καλλιτέχνης γεννήθηκε στο προάστιο Croix της Lille στη βόρεια Γαλλία αλλά τα τελευταία 15 χρόνια ζει και εργάζεται στη Βρετανία. Αρχικά, ήρθε στο Λονδίνο το 2007 για να σπουδάσει στο Goldsmiths College και έπειτα στο Central St Martins. Τέσσερα χρόνια αργότερα, συμμετείχε στο Frieze Art Fair στην ενότητα Frieze Projects παρουσιάζοντας μια εγκατάσταση από χιουμοριστικές ή διδακτικές πινακίδες παίζοντας με τις έννοιες της γλώσσας, του χώρου, του αποπροσανατολισμού και των σχέσεων εξουσίας. Το γλωσσολογικό βάθος των έργων της αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην αγγλική πρωτεύουσα καθώς όπως λέει οποιαδήποτε παρεξήγηση ή γλωσσικό εμπόδιο σ’ αναγκάζει να χρησιμοποιήσεις τη φαντασία σου. Η καλλιτέχνης κέρδισε το βραβείο Max Mara 2013 για την καλύτερη γυναίκα καλλιτέχνη με το φιλμ «Shallow» που δείχνει μια όμορφη γυμνή γυναίκα κάτω από τους καταρράκτες να γεύεται τον ήλιο και το νερό περιτριγυρισμένη από πουλιά και βατόμουρα, ένα σύγχρονο ιμπρεσιονιστικό σκηνικό με κυκλική δομή. Το έργο της συνεπαίρνει όλες τις αισθήσεις της προσπαθώντας να μεταφέρει συναισθήματα, μυρωδιές και αγγίγματα και στη συνέχεια παρουσιάστηκε στη γκαλερί Whitechapel στο Λονδίνο.

To 2010 φιλοξενήθηκε από το Flat Time House στο Λονδίνο με το έργο «All these things think link» όπου αποδίδει φόρο τιμής στον εννοιολογικό καλλιτέχνη John Latham του οποίου υπήρξε βοηθός. Σε αυτό το έργο βλέπουμε το σπίτι του καλλιτέχνη ακούγοντας τη φωνή της Laure και ταυτόχρονα διαβάζοντας του τίτλους που συνεισφέρουν στη διήγηση της ιστορίας. Όμως, η διήγηση εδραιώνεται στο πλαίσιο μιας αντίθεσης ανάμεσα στους ήχους που ακούμε και στις εικόνες που περνάνε μπροστά στα μάτια μας. Η συνεργασία της με τον John Latham υπήρξε καθοριστική διότι ο μέντορας της επικεντρώνεται στη γλώσσα ως μέσο επικοινωνίας.

Το έργο της Laure είναι σαγηνευτικό αλλά η δεύτερη γυναίκα που προτάθηκε για το βραβείο είναι μια εξαιρετική καλλιτέχνης επίσης. Η Lynette Yiadom-Boakye είναι ζωγράφος, γεγονός που προξενεί εντύπωση αφού συνήθως στο συγκεκριμένο βραβείο προτείνονται κυρίως conceptual καλλιτέχνες. Επίσης, η καλλιτέχνης δημιουργεί κυρίως άχρονα πορτραίτα σε κλασσικές συνθέσεις δίνοντας την εντύπωση ότι κοιτάζουμε ένα έργο τέχνης του Βελάσκεθ ή του Μανέ στο οποίο αλλάζει μόνο το χρώμα του δέρματος των πρωταγωνιστών. Τέλος, παρατηρούμε μια έντονη αντίθεση ανάμεσα στο brut χαρακτήρα των έργων και στην ενδυμασία των εμφανιζόμενων που δίνουν την εντύπωση ότι προέρχονται από μια ανώτερη κοινωνική τάξη με φόντο ένα ουδέτερο τοπίο. Η υποψηφιότητα της ήταν μια δυνατή συμμετοχή που φωτίζει πολλές ευαίσθητες κοινωνικές κατηγορίες αλλά και θέματα καθαρά καλλιτεχνικά όπως η θέση της ζωγραφικής στην σύγχρονη τέχνη.