Και ενώ η Ελλάδα ζει 24ωρα εξαρτημένα απ’ την ενημέρωση, όπου γαντζωμένοι στα δελτία ειδήσεων αισθανόμαστε πως μέρες περίεργες έχουν έρθει και πως ο καιρός διπλώνει, κάποιοι, ξεχωριστοί, διακεκριμένοι και, για πολλούς, αγαπημένοι, συνεχίζουν ένα ρεπερτόριο ρετρό, παλαιών επιτυχιών σε περιοδεία στην επαρχία. Δηλαδή:
Πέτρος Κωστόπουλος: Άλλαξε το εκδοτικό τοπίο στη χώρα, φώτισε άλλους χώρους, άφησε περιθώρια σε όνειρα τότε και μελλοντικούς εφιάλτες στο τώρα, μύησε μια γένια δημοσιογράφων και αναγνωστών στις αισθητικά άψογες και μοντέρνες γραμματοσειράς, στη σημασία της καλλιτεχνικής φωτογραφίας, στο καλό περιοδικό έντυπο που δε ξεβάφει, δε σου λερώνει τα χέρια, έδωσε περιθώριο σε μια νέα τύπου δημοσιογραφική έκφραση περισσότερο ελεύθερη και προσωπική, αναδεικνύοντας μέσα απ τα έντυπα του το νέο –τότε πάντα!- πράγμα της εποχής. Λατρεύτηκε, ναι! Και μισήθηκε! Του χρέωσαν απ’ την καταστροφή της νεολαίας μέχρι την ίδια την οικονομική κρίση.
Στα social media όποιος έλεγε κάτι καλό για αυτόν ρίχνονταν σε μια λεκτική αρένα με εξαπολυμένα θηρία τις προσβολές και τις βρισιές. Και όσο για τους «διάσημους»; Από τους «εναλλακτικούς» μέχρι τους «φτασμένους εμπορικούς» έως και δε τα είχαν ξεφυλλίσει ποτέ, δεν είχαν ακούσει τα ραδιόφωνα του και φυσικά απέρριπταν τις εκπομπές του. Απ’ τον Αγγελάκα έως την Τσολάκη –χαώδης η διάφορα, δε λέω!- το όνομα του Πέτρου Κωστόπουλου επέσυρε την απαξία. Ποτέ; Από όταν φυσικά γκρεμίστηκε η χάρτινη αυτοκρατορία του των φωτεινών σελίδων. Και ναι, ο ίδιος ο Πέτρος Κωστόπουλος δε το βαλε κάτω! Και στην τηλεόραση βγήκε, και πρωινό έκανε, που όχι μόνο αγνοούσε την ύπαρξη τους αλλά του ήταν και βιολογικά αδιανόητο, κάποτε, να υπηρετήσει!
Και ναι, ξέρω! Σας το ορκίζομαι! Και για τους εργαζόμενους που έμειναν απλήρωτοι και για τα δικαστήρια και για όλα! Αυτό δεν μου κάνει λιγότερο αντιπαθείς όλους όσοι τον «προσκύνησαν» στην εκδοτική του παντοδυναμία αλλά συναγωνιζόντουσαν στο ποιος θα πει τα χειρότερα λόγια στην απουσία του. Στο γλίστρημα του άλλου, αν δε θες να του δώσεις ένα χεράκι, να βοηθήσεις να σηκωθεί, δε τον σπρώχνεις κιόλας! Υπηρετώντας το πρωινό του Mega ο Κωστόπουλος προφανώς είχε την προσδοκία πως θα αναγνωριστεί το επικοινωνιακό του χάρισμα σε ένα κοινό, εμφανώς αμύητο απ’ τους δικούς του κώδικες, το δικό του χιούμορ και ενδιαφέροντα. Δεν έγινε έτσι. Άσχετα πως και άγνωστο το γιατί η εκπομπή του δεν συνεχίστηκε και η συνεργασία του με το μεγάλο κανάλι ολοκληρώθηκε με το πέρας της σεζόν.
Απ’ τα λεγόμενα, τα γραπτά τα δικά του και των συνεργατών του, φάνηκε πως πήρε βαριά την παρουσία του επόμενου οικοδεσπότη, του Μάρκου Σεφερλή και της δικής του συζύγου, μιας και η πρωινή ζώνη είναι πλέον υπόθεση οικογενειακή. Το βράδυ της περασμένης Τρίτης, έδωσε δε ο κύριος Κωστόπουλος μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης αναφερόμενος και σε ποιόν άλλον; Στον Μάρκο Σεφερλή! Ανάμεσα σε αλλά δε είπε: «Είχε πει ότι οι συνεντεύξεις στην τηλεόραση είναι μάπα (σ.σ: ο κύριος Σεφερλής εννοεί!) και, ενώ γνωριζόμαστε με τους καλεσμένους, κάνουμε ότι δεν γνωριζόμαστε. Ένιωσα βαθύτατα προσβεβλημένος γιατί έκανα αυτή τη δουλειά 5 χρόνια. Δεν θα βγει να μου την πει εμένα ο Μάρκος, ούτε ο Στάθης Ψάλτη, πώς να παίρνω συνεντεύξεις! Πήγα εγώ στο θέατρο να κάνω τον καραγκιόζη; Το καραγκιόζη δεν το λέω με την κακή έννοια».
Μάρκος Σεφερλής: Αυτός με την άξια του και όχι με ξένες πλάτες, που λέει και το τραγούδι, στάθηκε σε ένα χώρο σαν αυτόν την υποκριτικής με ένα ολόκληρο σύστημα να τον αγνοεί, να τον απαξιώνει συχνά και να μην τον μετρά. Ήταν ο «λαϊκός», ο «εύκολος», ο «απλοϊκός» κωμικός, του οποίου δεν συγχωρούσαν πως ξεκίνησε απ’ την τηλεόραση, όταν οι «ποιοτικοί» του χώρου την υποτίμησαν. Εξωκυκλωματικος και μοναχικός, έγινε θιασάρχης και κατάφερνε, παρά τη γνώμη – καραμέλα των άλλων να γεμίζει θέατρα και να επικοινωνεί με το κοινό, κόντρα σε κάθε «κυκλωματική». Χρειάστηκε μια καλή κριτική του Γεωργουσόπουλου, που έβαλε τα πράγματα στην θεατρική θέση που τους αρμόζουν για να πάψει ο χώρος να κάνει τον παντογνώστη και στην θεατρολογία.
Και ενώ το Μέγκα, ούτε καλεσμένο στις παλιές εποχές δε δέχονταν τον Μάρκο, τον αναγνώρισε μέσα απ’ το ατυχές show του «Just the 2 of us», διακρίνοντας το επικοινωνιακό φαινόμενο που είναι. Βρέθηκε λοιπόν και με δική του εκπομπή. Αναμενόμενη τώρα και η κριτική και τα σχόλια και οι αμφισβητήσεις. Μόνο που ο Μάρκος Σεφερλής μοιάζει να τα παίρνει όλα πολύ σοβαρά και να βιάζεται από αέρος να δίνει απαντήσεις, μην αφήνοντας τίποτα να πέσει κάτω. Και καλώς! Να μην πέσει κάτι κάτω αλλά, άλλο να διευκρινήσεις, και άλλο κάθε μέρα να βγάζεις διάγγελμα για το ποιος είσαι και να εξηγείς. Φαίνεται! Είναι περιττό να λες ο ίδιος, σα να απολογείσαι, ό,τι έχω ήδη καταλάβει ως θεατής, ή, αν δεν το ‘χω, δεν μου το μετέδωσες, άρα μη μου το περιγραφείς κι από πάνω! Μοιάζει να έχει ακόμα την αίσθηση του «αντισυστημικού» μιας και ζούμε πολιτικομανείς μέρες, ενώ είναι ήδη στο Μega καθεστώς.
Έτσι, την επομένη μέρα, σύμφωνα με τις συνήθειες του, ο Μάρκος Σεφερλής απάντησε για μια ακόμα φορά στον Πέτρο Κωστόπουλο λέγοντας: «Ειπώθηκαν πάρα πολλά πράγματα, με την καλή έννοια πάντα. Πρώτα τα λέμε και μετά τα γυρίζουμε. Τον χαρακτηρισμό «μάπα» δεν τον είπα ποτέ γιατί δεν μου ταιριάζει και δεν έχω τέτοιο λεξιλόγιο. Είχα πει ότι οι συνεντεύξεις σ’ αυτή την εκπομπή θα ‘ναι κουβεντούλα και όχι να στριμώχνουμε τον άλλον για να βγάλουμε λαυράκι. Μόνο ο Πέτρος Κωστόπουλος θίχτηκε που έχω δώσει συνεντεύξεις και στα περιοδικά του, αλλά και στο ξεκίνημα του ηλεκτρονικού, ενώ στην εκπομπή είχα έρθει τρεις φορές καλεσμένος. Έχω δώσει συνεντεύξεις στα περιοδικά του, με είχε καλέσει στην εκπομπή του και με είχε παρακαλέσει να πω και το όνομα του περιοδικού του ζωντανά γιατί αυτός ήταν παρουσιαστής και δεν μπορούσε, με είχε καλέσει στο πρωινό τρεις φορές -αν είχα πρόβλημα με τις συνεντεύξεις που μου κάνει ο Κωστόπουλος δεν θα ερχόμουν καν. Τώρα, αν εγώ κάνω τον Καραγκιόζη, είναι τιμή μου να με αποκαλούν Καραγκιόζη γιατί αυτό κάνω καλά και ο Καραγκιόζης είναι ένας ήρωας που έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές… Με παρομοίασε με τον Στάθη Ψάλτη. Είναι μεγάλη μου τιμή και μακάρι να είχα το ταλέντο του Στάθη Ψάλτη. Ας ερχόταν λίγο να δει τι ακριβώς κάνουμε στο Δελφινάριο κι εκεί να έχει άποψη. Εμένα αυτό που δεν μου αρέσει είναι ότι πετάει τη μπηχτή και μετά λέει «με την καλή έννοια». Αφού την πετάει, ας την αφήσει να μείνει ως μπηχτή!».
Το κοινό: Οι εποχές είναι άγριες, το ενδιαφέρον του κοινού είναι στραμμένο αλλού, σε θέματα σοβαρά, επιβίωσης και αντοχής. Η συντροφιά και η παρεούλα που μπορεί να χρειαζόμαστε απ’ την τηλεόραση δε θέλει επανάληψη καβγάδων, κατάχρηση φιλοξενίας στον αέρα εκπομπών που άλλο στόχο έχουν απ’ το λύνουν οι διάσημοι τους μεταξύ τους λογαριασμούς. Η επανάληψη κόντρας, έριδας και των «σου ‘πα» και «μου ‘πες» μεταξύ μάλιστα ανδρών, κυριών με επιτεύγματα στην πορεία της ζωής τους, οι αντεγκλήσεις, οι περιφρονητικές παρομοιώσεις, τα «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» και τα «έλα να δεις πόσο μετρά αν σου βαστάει», σχηματικά και μεταφορικά όσον αφορά στο ύφος του διαλόγου μεταξύ άλλων, δεν τιμά κανέναν. Ούτε τους ίδιους, ούτε εμάς που δίνουμε χώρο, αλλά ούτε και τους θεατές που άλλη παρηγοριά περιμένουν και όχι ανθρώπους που τόσα χρόνια δείχνει να εκτιμά, να επαναλαμβάνουν το ίδιο έργο των μη ληγμένων μεταξύ τους θεμάτων για το ποιος είναι πιο δημοφιλής και ποιος κάνει καλύτερα τη δουλειά του. Άλλαξε η σεζόν, ας αλλάξει και το ρεπερτόριο…
