Τα έθιμα, οι συνήθειες και οι παραδόσεις πάντα είχαν άμεση σχέση με το τι η φύση μπορούσε να δώσει μια συγκεκριμένη εποχή του χρόνου. Την κάθε δυνατότητα που υπήρχε, την έπαιρνε ο λαός και με την ευστροφία, τη φαντασία και το ταπεραμέντο του, την έκανε παράδοση, έθιμο και τελικά ξέφρενο γλέντι.
Οι λαοί, είχαν δημιουργήσει όλα τα παραπάνω από εσωτερική ανάγκη, για να μπορούν κάποιες φορές τον χρόνο να ξεφεύγουν και να διασκεδάζουν τα προηγούμενα χρόνια και αιώνες, πηγαίνοντας πίσω στον χρόνο, τότε που η καθημερινότητα ήταν κουραστική και επώδυνη.
Το Τριώδιο, που διαρκεί τις τρεις τελευταίες εβδομάδες πριν τη Σαρακοστή του Πάσχα, είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση συνάφειας εποχικών προïόντων, εθίμου και τελικώς διασκέδασης. Ιδιαίτερα τις δύο τελευταίες εβδομάδες, της Κρεατινής, που έχει σαν κατάληξη την Κυριακή των Απόκρεων, και της Τυρινής, που έχει σαν κατάληξη την Κυριακή του Τυροφάγου, η κατανάλωση φαγητού και διασκέδασης φτάνουν στην αποκορύφωση.
Η πρώτη εβδομάδα του Τριώδιου ονομάζεται Προφωνή ή Απολυτή ή Αμολυτή. Αυτή η εβδομάδα, είναι η μοναδική του χρόνου που εκκλησιαστικά επιτρέπεται, την Τετάρτη και την Παρασκευή, η κατανάλωση κρέατος και ψαριού. Με την παμφαγία της Αμολυτής, ήθελαν να δώσουν απάντηση σε θρησκευτικές δοξασίες, δείχνοντας ότι δεν υπάρχουν “ακάθαρτες” τροφές και ότι η νηστεία γίνεται για την εκπαίδευση και την άσκηση στην εγκράτεια της ανθρώπινης φύσης. Κατά κάποιους, ήταν ένα δείγμα μεγαθυμίας προς τους πιστούς για την μακρόχρονη και σκληρή νηστεία της σαρακοστής.
Η δεύτερη είναι η Κρεατινή, στην οποία περιλαμβάνεται και η Τσικνοπέμπτη. Είναι η τελευταία εβδομάδα που επιτρέπεται η κατανάλωση κρέατος πριν την ημέρα του Πάσχα. Όπως, σχεδόν, πάντα συνέβαινε, θρησκευτικοί κανόνες τέτοιου είδους έχουν άμεση σχέση με άλλες ανάγκες. Τα αρνιά, όσα δεν καταναλώθηκαν ως γάλακτος, δηλαδή μικρά, κατά τη διάρκεια των εορτών και του αμέσως επόμενου διαστήματος, έπρεπε να μεγαλώσουν για να έχουν αρκετό βάρος, περίπου στα 12 με 15 κιλά, ώστε να είναι κατάλληλα για τις σούβλες του Πάσχα.
Το κατ’ εξοχήν έδεσμα για την Τσικνοπέμπτη στα πιο πολλά μέρη ήταν τα ψητά παϊδάκια αρνιού. Βέβαια, σε αρκετά μέρη υπάρχει σαν έθιμο το σφάξιμο και το ψήσιμο χοιρινού. Τις τελευταίες δεκαετίες, στα χρόνια της ευμάρειας, έπεφτε στα κάρβουνα ό,τι κρεατικό μπορούσε να ψηθεί. Η διασκέδαση μετά μουσικής και ποτών είναι δεδομένη, καθώς και τραγούδια με ξέφρενους χορούς.
Η τρίτη εβδομάδα είναι η Τυρινή, η τελευταία εβδομάδα πριν τη Σαρακοστή και διάστημα προετοιμασίας για τη νηστεία. Αυτήν την περίοδο το γάλα υπάρχει στους κτηνοτρόφους σε αφθονία, γι’ αυτό και τα έθιμα γυρίζουν γύρω από το γάλα και τα τυροκομικά. Το γαλακτομπούρεκο έχει την τιμητική του, αλλά και οι γαλατόπιτες και διάφορες άλλες γλυκές πίτες, που έχουν βάσει το γάλα. Επίσης, διάφορες πίτες αλμυρές με τυριά, μακαρονόπιτες και τοπικές σπεσιαλιτέ. Από πλευράς διασκέδασης, είναι η εβδομάδα της κορύφωσης των Καρναβαλικών εκδηλώσεων με την “τελευταία Κυριακή των Απόκρεω’”, όπως λέγεται, και το ερχομό της Καθαρής Δευτέρας.
