Είχα καιρό, για την ακρίβεια χρόνια, να δω πολιτικό να δακρύζει και το κυριότερο, τα δάκρυα να μην είναι κροκοδείλια.
Ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε να συγκινήσει πολύ κόσμο στην τελευταία αποστροφή του λόγου του, και το τρεμούλιασμα της φωνής σε συνδυασμό με τα ελαφρώς υγρά μάτια του, αποθεώθηκαν στα social media και όχι μόνο.
Δεν είναι όμως ο μοναδικός Έλληνας πολιτικός που το έπραξε.
Τα δάκρυα και η πνιγμένη φωνή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη την ημέρα της δολοφονίας του γαμπρού του Παύλου Μπακογιάννη από την 17Ν, ήταν μια σκηνή που έμεινε χαραγμένη για πάντα στην μνήμη όσων την είδαν.
Κάποιοι θυμούνται ακόμη τον πρώην πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια να δακρύζει όταν εξηγούσε στον λαό του μαρτυρικού νησιού, γιατί υπέγραψε μνημόνιο με την Τρόικα, αυτός που δεν ήταν ένας τεχνοκράτης, αλλά γνήσιος αριστερός πολιτικός, επικεφαλής του κομμουνιστικού ΑΚΕΛ.
Ο Γιώργος Παπανδρέου εν αντιθέσει, δεν δάκρυσε καθόλου στο Καστελόριζο, όταν ανακοίνωνε την υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ. Το έκανε πάντως το 2009, όταν ήταν ακόμη στην αντιπολίτευση κατά την διάρκεια μιας πορείας ναυτεργατών στον Πειραιά και τα χημικά των ΜΑΤ προκάλεσαν την ανάλογη ροή δακρύων στον γιο του Ανδρέα.
Δύο χρόνια αργότερα ήρθε η σειρά του προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια, την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.Ο κ. Παπούλιας ως ανώτατος πολιτειακός άρχων, αποδοκιμάστηκε έντονα από το οργισμένο πλήθος που ήθελε κάπου να ξεσπάσει λίγο πριν από την μεγάλη παρέλαση στην Θεσσαλονίκη και δεν άντεξε.
Όπως δεν άντεξε και η Λούκα Κατσέλη, που σε μια εκ βαθέων τηλεοπτική εξομολόγηση στην Έλλη Στάη, κόμπιασε αρχικά και έκλαψε δευτερόλεπτα αργότερα, όταν αναφέρθηκε στην γνωριμία της με τον Γιώργο Παπανδρέου.
Και βεβαίως δεν ξεχνάμε το one man show του πρώην χρυσαυγίτη βουλευτή, Ευστάθιου Μπούκουρα, ο οποίος σε μια ομιλία του για να υπερασπιστεί τον εαυτό του απέναντι στις κατηγορίες που τον βαραίνουν, προχώρησε σε ένα ξέσπασμα άνευ προηγουμένου.
Τελικά όμως τα πιο συγκλονιστικά δάκρυα, μάλλον έτρεξαν από τα μάτια του Νικόλαου Πλαστήρα, όταν η Ελλάδα έχασε την Ανατολική Θράκη. Μόνο που τότε δεν υπήρχαν τηλεοπτικές κάμερες για να καταγράψουν το στιγμιότυπο…
