Έχουν δικαίωμα του εκλέγειν αλλά και του εκλέγεσθαι! Είναι επαγγελματίες με παρελθόν, συνέπεια, επιτυχίες –καλά όχι και οι 4, οι 2 μόνο! Ο Παπανότας έχει και μια πορεία πίσω του αξιοσημείωτη και μια αναλυτική ικανότητα αξιοθαύμαστη. Η Σταματίνα Τσιμιτσιλή είναι ένα χαρούμενο, εργατικό, ταλαντούχο και πανέμορφο πλάσμα που δεν το βάζει ποτέ κάτω και πάντα εξελίσσεται! Έλα μου, που πρωί πρωί, οι τέσσερις αυτοί άνθρωποι, καν 8 καν 8.15, ξεκινάνε με ένα κέφι και μια χαρά και κάτι τσιρίδες ικανές να σε ωθήσουν να πιεις τον φραπέ μονορούφι. Μετά, είναι τέτοιo το ύψος της ψυχαγωγίας που προσφέρουν, που πάνε και κάθονται σε ένα καναπέ και φοράνε από μια κορδέλα στο κούτελο με μια κάρτα που χει ένα σχέδιο. Και αρχίζουν τις ερωτήσεις για να μάθουν τι έχει η κάρτα, που, να, τσακ πιο ‘κει το βλέμμα να κάνουν, θα το δουν στο μόνιτορ! Τι γέλια δε κάνουν, πόσο το διασκεδάζουν μεταξύ τους, δεν περιγράφεται! Κοτζαμάν μαντράχαλοι και γυναίκες με τα μίνι μέχρι το τέλος του γλουτού συνήθως, και παίζουν παιχνιδάκια προσχολικής ηλικίας, για βρέφη που και αυτά μετά το απόγευμα κάνουν πάρτι και όχι 8 η ώρα, αχάραγα!
Οι διάλογοι που διαδραματίζονται μεταξύ των τεσσάρων παρουσιαστών είναι ανελέητοι για όποιον υποχρεωτικά έχει πέσει στη δίνη να τους παρακολουθήσει, ας πούμε γιατί είναι σε νοσοκομείο και αυτό το πρόγραμμα παίζει ο θάλαμος. Για παράδειγμα, ο Παπανότας, μεσήλιξ ο άνθρωπος, με πτυχία, με ταξίδια, με ξένες γλώσσες, με βιβλία που έχει διαβάσει, φοράει για το μεροκάματο μια καρτούλα που ‘χει επάνω δυο κομμάτια μπέικον. Ρωτάει αν είναι τρόφιμο και αν έχει φτερά. «Ναι! Στην πρώτη του μορφή είχε φτερά» λέει ο ανερχόμενος ογκόλιθος της παρουσίασης, Ελένη Τσολάκη, διότι ως γνωστόν τα γουρούνια απ’ τα οποία προέρχεται το μπέικον είναι πετούμενα και στα κοτέτσια και στους περιστερώνες τα βρίσκεις! Μη σας πω για τα μοσχάρια που χουν λέπια και είναι κήτη στα μεγάλα βάθη των ωκεανών! Τη μαζεύει η μαύρο- Σταματία όσο μπορεί, αλλά πια είναι αργά, διότι έχει κοτσάρει την κάρτα στο κούτελο ο έτερος ταλαντούχος της εκπομπής ο Φραγκολιάς με τα’ όνομα! Όχι! Όχι! Και σε θάλαμο νοσοκομείου να ήμουν, θα φώναζα τους γιατρούς να με χειρουργήσουν μια ώρα αρχύτερα παρά να αντέξω αυτό το μαρτύριο!
Φυσικά και δεν άντεξα να δω τίποτα άλλο. Μου έμεινε όμως η απορία: Ποιο είναι το ψυχολογικό προφίλ του μέσου θεατή που μπορεί να βρίσκει διασκεδαστικό μεγάλοι άνθρωποι να παίζουν ως υπεραναπτυγμένα βρέφη; Δηλαδή αυτοί που το κοιτούν ξεκαρδίζονται; Και καλά οι τέσσερις που παίζουν, τι να κάνουν; Οδηγίες ακολουθούν! Όμως, αυτοί που τους λένε «παίξτε με τις καρτούλες τον ιπποπόταμο και τον φράχτη» θεωρούν ότι κάνουν μεγαλειώδη τηλεόραση και έχουν ανακαλύψει σπουδαία ενότητα; Πιστεύουν πως κάνουν τομή στην ψυχαγωγία; Και αν ναι, τότε, τι να πω; Έχει χάσει καλούς συνεργάτες το Nickelodeon, ειδικούς στο θέαμα για νεογέννητα!
