Όλοι γύρω μου δείχνουν να ψάχνουν το συναίσθημα, το πρωτόγονο, το αληθινό, το ανεπιτήδευτο, το αφτιασίδωτο, το αλογόκριτο, το καθαρό, το παιδικό, και είναι τόσος ο φόβος και ο πανικός όταν συναντηθούν τυχαία μαζί του, που μπορεί, από το να τραπούν σε άτακτη φυγή, μέχρι να το πυροβολήσουν, σαν τον εγκληματία που σάλταρε από τον φράχτη για να τους ληστέψει το βόλεμα στην ερημιά της σύμβασης.

Ξέρω ότι μοιάζει εκτροπή το να σκέφτεσαι τέτοιες μέρες. Όταν αναφέρομαι σε σκέψεις, αναφέρομαι και σε συναίσθημα. Περπατάω και ανταμώνω μικρά, μικρότερα ή μεγαλύτερα εγκλήματα. Τα εγκλήματα αυτά έχουν προκύψει με τις καλύτερες προθέσεις γιατί κάποιοι νομίζουν ότι είναι αρετή να ζυγιάζεται το συναίσθημα με την λογική.

Λοιπόν. Αυτό είναι οξύμωρο. Η λογική θέλει να κρύβομαι από τον ήλιο γιατί όλοι οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι ο ήλιος βλάπτει σοβαρά την υγεία. Η ψυχή μου όμως ποθεί και αγαπάει, να ανέβω σε ένα βράχο, κάπου εκεί στα μέρη της Επιδαύρου, να μυρίζει ρίγανη ο τόπος, να βλέπω την θάλασσα από ψηλά, να με καίει ο ήλιος, να πίνω παγωμένο καφέ και να καπνίζω ένα τσιγάρο.

Οι περισσότερες ανάγκες που μ’ εμπνέουν, είναι ανθυγιεινές. Ο ήλιος και η ακτινοβολία του, ο καφές, το τσιγάρο, το ανέβασμα στο βράχο μπορούν σύμφωνα με τους «λογικούς» να θεωρούνται επικίνδυνα, όμως, έτσι εγώ νιώθω ελεύθερη. Για μια στιγμή; Πιθανόν. Αλλά θέλω να κρατήσω αυτό το συναίσθημα ελευθερίας. 

Και επειδή δεν μ’ αρέσει να σας μπερδεύω. Γράφω κι έξω είναι ένα συννεφιασμένο απόγευμα, ακούω το «My Way» σε μια εκπληκτική εκτέλεση από τον Αndre Rieu, με αφορμή κουβέντα με φίλο, ότι  πρέπει εγώ κάποια στιγμή στην ζωή μου να ισορροπήσω το συναίσθημα με τη λογική , γιατί πολλές φορές, και σε αυτό δεν έχει καθόλου άδικο, πιθανόν να μπαίνω σε κίνδυνο έκθεσης. Έδειξα ότι κατανοώ. Ξεκαρδίστηκα στα γέλια (από μέσα μου). 

Γιατί; Γιατί απλά δεν μπορώ ν αλλάξω και ούτε θέλω. Όταν εγώ μιλάω για αγάπη εννοώ ότι θα μείνω δίπλα σε εκείνον που επέλεξα ν’ αγαπώ, ό,τι και αν είναι, ό,τι και αν κάνει, και θα στηρίξω την κάθε επιλογή του με όλες μου τις δυνάμεις. Δεν μπορώ ν’ αγαπήσω με προϋποθέσεις. Δεν γίνεται να νιώσω λιγότερη χαρά για το παιδί μου αν επιλέξει να είναι υπάλληλος συνεργείου, απλήρωτος φωτογράφος ή καθηγητής πανεπιστημίου. Δεν μπορώ να μην είμαι δίπλα στο παιδί μου αν αποφασίσει να έχει την ερωτική επιλογή που τον κάνει να νιώθει ελεύθερο , δεν μπορώ να μην τα δώσω όλα για μια σχέση ζωής, αν η άλλη πλευρά βρεθεί τυχαία ή λιγότερο τυχαία εμπλεκόμενη με οτιδήποτε που θα μπορούσε η «κοινή γνώμη» να καταδικάζει.

Δυστυχώς μέχρι στιγμής, το να μην τρομοκρατείς το συναίσθημα ή να τρομοκρατείσαι από εκείνο έχει κόστος και δυσχεραίνει τις σχέσεις αλλά και τη διαχείριση της καθημερινότητας.

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του ματαιόδοξου καθορίζει τις «επιτυχημένες» επιλογές με σημείο αναφοράς στα υλικά. Δεν είναι ένδειξη μαγκιάς, αλλά πέρασα υπέροχα στην ζωή μου σε εποχές που δεν είχα «μία» και ένιωσα εξαιρετικά δυστυχισμένη την εποχή που είχα χρήματα. Αν το χρήμα έφερνε την ευτυχία, πιθανόν η Χριστίνα Ωνάση τώρα ν’ απολάμβανε μια υπέροχη παράσταση αγκαλιά με την κόρη της στο Λονδίνο ή στη Νέα Υόρκη. Κατάλαβα ευτυχώς, νωρίς, ότι οι αγκαλιές, οι μεγάλες, οι υπέροχες, οι αγκαλιές που σε ξεσηκώνουν, σε εμπνέουν και σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι μπορείς να κατακτήσεις τον κόσμο, δεν αγοράζονται με όλα τα λεφτά του κόσμου. Κάποτε ο Σπύρος Φωκάς, αυτός ο μεγάλος χαρισματικός έλληνας ηθοποιός με τη διεθνή καριέρα, μου είχε πει ότι η πιο δύσκολη λέξη στον κινηματογράφο είναι να πει ο ηθοποιός το «σ’ αγαπώ». Όποιος ή όποια το πει τόσο πειστικά ώστε να περάσει ο ηλεκτρισμός στο κοινό, είναι μεγάλος ερμηνευτής.

Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι το να δείχνεις στη ζωή με πράξεις ότι αγαπάς είναι εξαιρετικά σύνθετο. Όχι μόνο για εκείνον που το νιώθει, αλλά και για εκείνον που καλείται να το δεχθεί. Δεν είμαστε όλοι έτοιμοι ή προπονημένοι για να υποστούμε τις συνέπειες από καθαρά συναισθήματα. Τρώμε τοξίνη και τοξίνη παράγουμε. Αν συνηθίσει κάποιος να πίνει αλκοόλ στις δέκα το πρωί, όταν εσύ πίνεις δύο ποτήρια νερό, η δική σου επιλογή για εκείνον μοιάζει απεχθής.

Τι σημαίνει ν’ αγαπάς; Να μια ερώτηση που είναι γρίφος. Σκέψου για μια στιγμή τι θυσίασες, τι άφησες για εκείνον ή εκείνη στην οποία υποστήριξες κάποτε ότι νιώθεις το συγκεκριμένο συναίσθημα . Αν αγαπάς συγχωρείς. Αν δεν συγχωρείς δεν αγαπάς. Αν αγαπάς, δεν φοβάσαι. Αν δεν αγαπάς, φοβάσαι. Αν αγαπάς δεν ζητάς να μεταβιβαστεί καμιά περιουσία στο όνομά σου. Περιουσία είναι η ελευθερία της σκέψης μας. Αν αγαπά, δεν ντρέπεσαι να το δηλώσεις δημόσια. Αν δεν αγαπάς, κοιτάζεις λαγούμι να κρυφτείς. Αν αγαπάς, πέφτεις στο κρεβάτι σου το βράδυ και, πριν κοιμηθείς, ξέρεις ότι οι αγκαλιές του συναισθήματος που έδωσες είναι ο πλούτος που κανένας δεν μπορεί να ληστέψει ΠΟΤΕ.

Στις αγάπες που νιώσαμε…