Βίτορ Περέιρα, πορτογάλος, ετών 46 και λάτρης του επιθετικού ποδοσφαίρου. Ο αντικαταστάτης του Μίτσελ έχει κατακτήσει δύο πρωταθλήματα με την Πόρτο, σε δύο μάλιστα χρονιές, αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Δεν τα βρήκε με τον πρόεδρο των δράκων, κυρίως λόγω της μέτριας ευρωπαϊκής παρουσίας του συλλόγου και έφυγε για την… Ανατολή και την Αλ Αχλί.
Ο γεννημένος στα ψαράδικα του Εσπίνιο, μεγάλωσε με αυτό το όνειρο. Να γίνει προπονητής, μιας και στο ποδόσφαιρο ως δεξί μπακ δεν είχε πολύ μέλλον. Είχε φανεί από την αρχή αυτό, όπως και η τρέλα του με το ποδόσφαιρο. Μόνο εκείνος και η… γυναίκα του ξέρουν πόσο ασχολείται με τη μπάλα. Ισα-ίσα μάλιστα που προλαβαίνει να ασχοληθεί με τους τρεις γιους του.
«Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον, όπου οι άνθρωποι μάχονταν για τη ζωή. Σε ένα περιβάλλον που δεν συνηθιζόταν να σπουδάζεις και να βρίσκεσαι σε μια θέση, όπως αυτή που είμαι σήμερα. Στα ψαράδικα του Εσπίνιο οι περισσότεροι άνθρωποι μένουν εκεί, δεν φεύγουν ποτέ. Έμαθα από παιδί ότι πρέπει να δίνω μάχη. Η εσωτερική μου δύναμη είναι το χαρακτηριστικό μου. Όταν κανείς δεν πιστεύει, εγώ πιστεύω ακόμα παραπάνω» έχει πει για τη φιλοσοφία ζωής που τον διέπει, δίνοντας εικόνες από τα παιδικά του χρόνια:
«Μεγάλωσα απέναντι από το γήπεδο ποδοσφαίρου. Οι παππούδες μου έμεναν στη μία πλευρά και οι γονείς μου στην άλλη. Περνούσα όλη τη μέρα εκεί. Έφευγα το πρωί μετά το πρωινό και γυρνούσα μόνο για μεσημεριανό και βραδινό. Εκεί γεννήθηκε ο ανταγωνισμός μέσα μου. Όταν έχανα, τρελαινόμουν. Η θάλασσα είναι η ισορροπία μου. Πιθανότατα επειδή γεννήθηκα 15 μέτρα από την παραλία και πέρασα όλη την παιδική μου ηλικία εκεί. Το μόνο που χρειάζομαι είναι ένα μπλοκάκι, ένα στυλό, μουσική και η θάλασσα». Στον Πειραιά σίγουρα θα βρει το στοιχείο του…
«Μεγάλωσα απέναντι από το γήπεδο ποδοσφαίρου. Οι παππούδες μου έμεναν στη μία πλευρά και οι γονείς μου στην άλλη. Περνούσα όλη τη μέρα εκεί. Έφευγα το πρωί μετά το πρωινό και γυρνούσα μόνο για μεσημεριανό και βραδινό. Εκεί γεννήθηκε ο ανταγωνισμός μέσα μου. Όταν έχανα, τρελαινόμουν. Η θάλασσα είναι η ισορροπία μου. Πιθανότατα επειδή γεννήθηκα 15 μέτρα από την παραλία και πέρασα όλη την παιδική μου ηλικία εκεί. Το μόνο που χρειάζομαι είναι ένα μπλοκάκι, ένα στυλό, μουσική και η θάλασσα». Στον Πειραιά σίγουρα θα βρει το στοιχείο του…
Έχει πει:
«Το μόνο που ζήτησα από το Θεό είναι να μου δώσει χρόνο. Ήξερα την αξία μου, αλλά ήθελα να έχω χρόνο να τη δείξω».
«Ονειρεύομαι μια μέρα να κερδίσω το Champions League. Είναι ο στόχος μου και θα το καταφέρω. Σημειώστε τη στιγμή που σας το λέω».
«Δεν έχω πάρει ποτέ τηλέφωνο δημοσιογράφο, δεν έχω πάει ποτέ για φαγητό μαζί τους. Δεν έχω ταλέντο να μιλάω, ειδικότερα δημοσίως. Είμαι προπονητής που λατρεύει τη δουλειά του, λατρεύει την τακτική. Αλλά είμαι διαφορετικός. Είμαι ήσυχος, δε με ενδιαφέρει το κομμάτι του παιχνιδιού που έχει σχέση με τις δημόσιες σχέσεις».
«Το πιο σημαντικό πράγμα είναι η ισορροπία ανάμεσα στους επιθετικούς και τους αμυντικούς παράγοντες, αλλά η πίεση ψηλά είναι ο καλύτερος τρόπος να αμυνθείς»
«Το πιο σημαντικό πράγμα είναι η ισορροπία ανάμεσα στους επιθετικούς και τους αμυντικούς παράγοντες, αλλά η πίεση ψηλά είναι ο καλύτερος τρόπος να αμυνθείς»
«Γεννήθηκα για να είμαι προπονητής, για να κάνω τα πράγματα όπως εγώ θέλω, να ηγούμαι της ομάδας μου, να νιώθω περηφάνια για τη δουλειά μου».
