Το πλοίο καίγεται, οι καιρικές συνθήκες άθλιες, 8 μποφόρ, οι επιβάτες συνωστίζονται στο κατάστρωμα… Γιγαντιαία επιχείρηση διάσωσης σε εξέλιξη και τα τηλεοπτικά κανάλια όπως και οι ενημερωτικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί, προσαρμόζουν το πρόγραμμά τους με έκτακτες εκπομπές.
Η τραγωδία των ανθρώπων σε πρώτο πλάνο, η αγωνία για τις ζωές τους, οι δραματικές επικλήσεις των αγαπημένων τους για βοήθεια… Παρακολουθώντας, ανακαλύπτω για ακόμη μία φορά την οδύνη αλλά και την ξετσιπωσιά εκείνων που όντας αδαείς πετούσαν παπαριές από την θέση του πολιτικού, του πολιτευτή, του «ξερόλα», με την αγωνία να «κλέψουν το πλάνο». Την ίδια στιγμή που η ανθρωπιά υπαγορεύει, πρώτα να σωθούν οι άνθρωποι και μετά να αρχίσει η απόδοση ευθυνών…
Με σοκάρει η κουβέντα που γίνεται στην πρωινή ενημερωτική ζώνη μεγάλου καναλιού, όταν ο Ιορδάνης Χασαπόπουλος και ο Μανώλης Αναγνωστάκης επικοινωνούν με επιβάτη του πλοίου. Οι δημοσιογράφοι είναι στο στούντιο σωστά; Σωστά. Ο επιβάτης είναι στο κατάστρωμα ενός πλοίου που καίγεται και που μέσω κινητού τηλεφώνου επικοινωνεί τις δραματικές ώρες που βιώνει μαζί με τους υπόλοιπους. Εκλιπαρεί να γίνει κάθε προσπάθεια έτσι ώστε να επιταχυνθεί η διαδικασία διάσωσης. Λογικό; Λογικό. Η φωνή του ανθρώπου έχει ένταση, γιατί αν δεν είχε θα υποθέταμε ότι ήταν κομπάρσος κι όχι επιβάτης του πλοίου.
Ο κύριος Κουτσιανάς, έτσι λέγανε τον επιβάτη του πλοίου, ζητάει να κινητοποιηθεί ο μηχανισμός όσο το δυνατόν γρηγορότερα γιατί «καίγονται». Ο Μανώλης Αναγνωστάκης παρεμβαίνει για να (άκουσον – άκουσον!) επαναφέρει στην «τάξη» τον επιβάτη που ζει την κόλαση live, λέγοντας ότι «δεν κάνουμε και τίποτα άλλο από το πρωί, αυτό κάνουμε»…
Τον άκουσα και περίμενα ότι σε δευτερόλεπτα θα του αφαιρούσε και τον λόγο, είτε γιατί δεν παρακολουθούσε MEGA, είτε διότι δεν είχε ξεκινήσει την παρέμβασή του αποδίδοντας ευχαριστίες στους δημοσιογράφους που είχαν την καλoσύνη να ασχοληθούν με τους 466 επιβάτες που «καιγόντουσαν»…
Ο Αναγνωστάκης, όμως, ήταν αποφασισμένος να συνεχίσει την κατσάδα στον επιβάτη του πλοίου ορθώνοντας ανάστημα και υπερασπιζόμενος τον υπουργό Αργύρη Ντινόπουλο, ο οποίος «έφυγε απο τα παράθυρα και πήγε να συντονίσει τις επιχειρήσεις διάσωσης»… Δεν ντρεπόμαστε λέω εγώ λίγο; Τρόμαξε ο Αναγνωστάκης μπας και ο άνθρωπος μέσα στον τρόμο του αμαύρωνε τις ικανότητες του εξαιρετικά αποτελεσματικού υπουργού Αργύρη Ντινόπουλου;
Φυσικά η συνομιλία διακόπηκε, το κινητό του επιβάτη έκλεισε και με κομμένη την άνασα περίμενα ν’ ακούσω μήπως και τον χαρακτήριζαν και αγενή που δεν έσπευσε να τους καλέσει πίσω ….
Για ακόμη μία φορά ακούστηκαν γελοιότητες καθώς αρκετοί ήταν εκείνοι που προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την τραγωδία για μικροπολιτικούς λόγους με αποκορύφωμα τις διαπιστώσεις περί ευθυνών. Κι όλα αυτά, πριν μάθουμε τα ίδια τα γεγονότα.
Στον ΣΚΑΪ λίγο αργότερα και στο «Ακραίως» άκουσα και είδα τον Τάκη Χατζή να μεταδίδει, δίνοντας «πάσες» στους καθ’ ύλην αρμόδιους συντάκτες, για την εξέλιξη της επιχείρησης και να συρρικνώνει τον ρόλο των πολιτικών καλεσμένων όπως του Κύρτσου και του Λαφαζάνη, εξαιτίας της επικαιρότητας. Και στην συγκεκριμένη εκπομπή, στον ελάχιστο χρόνο που άκουσα τον Κύρτσο, ένιωσα ότι αστραπιαία είχε μεταλλαχτεί σε “ειδικό” σε θέματα θαλάσσιων καταστροφών… Ωστόσο, με κομψό τρόπο ο Χατζής «πέρασε» το θέμα στους δημοσιογράφους για το πώς μετέδιδαν τα διεθνή μέσα την τραγωδία.
Πολλοί από αυτούς που μίλησαν -και κυρίως οι πολιτικοί- μπορεί να μην ξέρουνε τίποτα για το τι σημαίνει πλοίο, την διαφορά ιστιοφόρου, φρεγάτας και οχηματαγωγού, αλλά για να εξυπηρετήσουν μικροπολιτικές, κομματικές σκοπιμότητες, γνωρίζουν τα «πάντα–όλα». Αποδίδουν «ευθύνες» με σκοπό την ψηφοθηρία και προσεγγίζουν ως ανθυπολεπτομέρεια την άμεση προτεραιότητα, η οποία πάντα σε ανάλογες περιπτώσεις, είναι ξεκάθαραρη: Να σωθούν οι άνθρωποι. Και μετά, με όλη την ησυχία μας, σφαζόμαστε…
