Το να γεννηθεί άνθρωπος με αντρικά χαρακτηριστικά και στην πορεία της ζωής του ν’ αλλάξει ταυτότητα δεν είναι σπάνιο. Κάθε άλλο. Υπάρχουν μάλιστα και αρκετοί που εκτιμούν ότι όσοι το τόλμησαν είναι γενναίοι.

Η κλειστή ελληνική κοινωνία, τις περισσότερες φορές αντιμετωπίζοντας αντίστοιχες ιστορίες είναι αφοριστική. Μπορεί να ζούμε στο 2014 αλλά ακόμη κυριαρχεί η φράση όταν μια γυναίκα εγκυμονεί «γερό να είναι και να κατουράει όρθιο». Ο πόθος κάθε πατέρα είναι το αρσενικό παιδί μεγαλώνοντας να τον κάνει περήφανο, σύμφωνα με τα κοινωνικά στερεότυπα. Ποια είναι; Να είναι «παικταράς» με ό,τι αυτό σημαίνει… Και εκεί που όλα μοιάζουν «κανονικά», η ζωή-μοίρα, κάνει το αναπάντεχο. Ο Δημήτρης, ο Αντώνης, ο Γιώργος, αισθάνεται Τίνα, Τόνια, η Tζωρτζίνα!

Η πορεία προς την απελευθέρωση έχει κόστος… Και το κόστος δεν το πληρώνει μόνο ο ενδιαφερόμενος, αλλά και η οικογένειά του. Στην περίπτωση που διαδίδουμε σήμερα, ο καλλιτέχνης στιχουργός και ερμηνευτής, κάνει τραγούδι την ιστορία ενός παπά.

Ο παπάς και η παπαδιά, λοιπόν, έπρεπε να διαχειριστούν την στιγμή που το αγόρι τους ένιωσε κορίτσι (κανονικά). Ο παπάς δεν ζει στην Αθήνα, αλλά στα Τρίκαλα. Ο τόπος πάντα έχει ιδιαίτερη σημασία, για να καταλάβει κάποιος ότι ο «αποκλεισμός» ατόμων διαφορετικών είναι πολύ πιο σκληρός σε μικρές κοινωνίες απ’ ότι στις χαοτικές πρωτεύουσες του κόσμου.

Το τραγούδι, λοιπόν, έχει την δική του ιστορία και αφιερώνεται, σύμφωνα με τους δημιουργούς, στους Έλληνες που κυλάει στις φλέβες τους η ευθυμία του Διόνυσου, στους Έλληνες που γουστάρουν τον φραπέ και απαντάνε στα βάσανα με κέφι!
 

Στίχοι

  «Στο χωριό στα Τρίκαλα, είχαμε έναν παπά που είχε μία κόρη…

                 Ήτανε όμορφη πολύ, με ξανθό μακρύ μαλλί, του παπά η κόρη του παπά η κόρη.

Ρεφρέν : Του παπά η κόρη, ήτανε αγόρι (δις)

                Στο χωριό στα Τρίκαλα του παπά η κόρη πήγε σε βαπόρι και έγινε μηχανικός και δουλεύει πίσω μπρος…

Ρεφρέν : Του παπά η κόρη που ήτανε αγόρι (δις)