Κανείς από αυτούς που δεν γνωρίζουν παρά εξ’ όψεως τον νεαρό Παναγιώτη Αγγελόπουλο, δεν μπορεί να αντιληφθεί πώς ένα παιδί που τα είχε κυριολεκτικά όλα από τη ημέρα που γεννήθηκε, προέκυψε την τελευταία πενταετία ένας «επαναστάτης» ποπολάρος που «ξορκίζει» ή προσπαθεί να «ξορκίσει» την μεγαλοαστική του καταγωγή.

Ο νεαρός γόνος με τις «εμπρηστικές» για την κοινωνική τάξη του αριστερές ανησυχίες, αλλά και την έντονη ακτιβιστική διάθεση, κάνει το διδακτορικό του στην Ιστορία αυτή την περίοδο στο πανεπιστήμιο του Σικάγο, αλλά δεν περιορίζεται μόνο σε αυτό.

Μέχρι την περασμένη Δευτέρα είχε ένα προφίλ στο Facebook με το όνομα Panagiotis Allonsanfan και όχι το επίθετό του, προφανώς για να μην τον αναγνωρίζουν αυτοί που δεν επιθυμεί, ειδικά οι δημοσιογράφοι. Επέλεξε μάλιστα μια φωτό που δεν φαντάζει απλά παράξενη -όπως επιμένουν κάποιοι που τον ξέρουν πολύ καλά, είναι αυτός την εποχή που είχε κάποια παραπανίσια κιλά- αλλά παραπέμπει αλλού. Αν δεν είναι ο ίδιος στην συγκεκριμένη πόζα -προφανώς για ευνόητους λόγους που αφορούν την δημοσιότητα γύρω από το όνομά του- τότε επέλεξε έναν άνδρα με γούνινο καπέλο και παλτό, η εμφάνιση του οποίου παραπέμπει σε αξιωματούχο του Πολίτμπιρο, του περίφημου Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΣΕ!

Το συγκεκριμένο προφίλ που κατέβηκε την περασμένη Δευτέρα, ήταν «κλειστό» και είχε ήδη κάνει like η αγαπημένη του νεαρού γόνου Έλλη Παπαδιαμάντη και άλλος ένας φίλος του.

Κι αν όλο αυτό φαντάζει ως παράξενη συμπεριφορά για τον υιό Αγγελόπουλο, οι φίλοι του έχουν εντελώς αντίθετη άποψη.

Αυτοί ξέρουν, πρωτίστως, την αρνητική στάση που διατηρεί «το μυαλό» όπως τον αποκαλούν, σε ότι έχει να κάνει με την δημόσια παρουσία του τόσο στα social media, αλλά και στην πλειοψηφία των ελληνικών ΜΜΕ. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων –διαβάζει «Αυγή», την «Εφημερίδα των Συντακτών, εντρυφεί στο αγγλικό VICE και παρακολουθεί κάποια free press έντυπα- στέκεται παγερά αδιάφορος στα κεντρικά δελτία ειδήσεων των μεγάλων καναλιών.

Η φετινή του μετακόμιση στο Σικάγο για το διδακτορικό του στην Ιστορία, μόνο τυχαία δεν ήταν, αφού έγινε λόγω της ιδιαίτερα καλής σχέσης του νεαρού Αγγελόπουλου με τον καθηγητή Ντέιβιντ Νίρεμπεργκ, τον οποίο γνώρισε μέσα από διαλέξεις του στο Harvard.

Στις 22 Οκτωβρίου έλαβε μέρος στην σιωπηλή διαμαρτυρία εναντίον της αστυνομικής βίας, έξω από το κτήριο της 11ης Αστυνομικής περιφέρειας του Σικάγο, μαζί με εκατοντάδες άλλους. Η εκδήλωση έγινε στο πλαίσιο της παγκόσμιας ημέρας κατά της αστυνομικής βίας και η παρουσία του νεαρού γόνου ήρθε λίγες ημέρες μετά την τελευταία συνέντευξη της μητέρας του κ. Γιάννας Αγγελοπούλου στην «Κ», στην οποία είπε ότι ο Παναγιώτης της έχει απαγορεύσει ρητά να αναφέρεται σε αυτόν.

Ο θόρυβος που προκλήθηκε από το πρώτο περίφημο άρθρο του στην Athens Voice, όπως και οι φωτό από τις ημέρες των «αγανακτισμένων» στο Σύνταγμα, όπου έδωσε το παρόν ή αυτές από το Occupy Boston, δεν τον ενθουσίασε.

Γι’ αυτό έκτοτε είναι πολύ προσεχτικός με τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης -έχει απορρίψει δεκάδες αιτήματα φιλίας από δημοσιογράφους στο κανονικό προφίλ που διατηρεί στο Facebook- ενώ αρθρογραφεί πολύ συχνά, υπογράφοντας όμως με ψευδώνυμο που δεν γνωρίζει ούτε η κ. Αγγελοπούλου, πιθανότατα στην «Εφημερίδα των Συντακτών».

Άνθρωποι που τον γνωρίζουν πολύ καλά υποστηρίζουν ότι η φιλοσοφική του σκέψη έχει επηρεασθεί από τις απόψεις και το έργο του Κώστα Λαπαβίτσα, του Γιάννη Μηλιού και του Γιάννη Βαρουφάκη, ειδικά τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Ο νεαρός Αγγελόπουλος έχει εντρυφήσει βαθιά στην φιλοσοφική διάσταση του κομουνισμού, λατρεύει τον Νοάμ Τσόμσκι ενώ έχει ασχοληθεί έντονα και με το έργο του κορυφαίου οικονομολόγου Τζον Μέυναρντ Κέινς. Η απάντηση του τελευταίου στην ερώτηση γιατί άλλαξε τις απόψεις του, είναι από τις πλέον αγαπημένες του νεαρού Αγγελόπουλου. «Όταν τα δεδομένα της πραγματικότητας αλλάζουν, αλλάζουν και οι απόψεις μου. Εσείς τι κάνετε;» αντέτεινε στον συνομιλητή του ο Κέινς, χωρίς φυσικά να πάρει απάντηση.

 

The day after

Πολλοί απορούν για το τι θα επιλέξει να κάνει τελειώνοντας το διδακτορικό του στο πανεπιστήμιο του Σικάγο, ο πρωτότοκος γιος του Θόδωρου και της Γιάννας Αγγελοπούλου. Είναι ένα δίλημμα που μόνο ο ίδιος θα λύσει όταν έρθει η ώρα των αποφάσεων, τότε που θα κληθεί να διαλέξει τον δρόμο που θα ακολουθήσει στην ζωή του.

Η πολιτική και κοινωνική του στάση από την ενηλικίωσή του και μετά, οι παρεμβάσεις μέσα από άρθρα, και οι συμμετοχές του σε πορείες διαμαρτυρίες, δείχνουν ένα άτομο βαθιά σκεπτόμενο και με έντονη προσωπικότητα.

Αν προσθέσουμε σε αυτό και τις ακτιβιστικές του ανησυχίες, όπως όταν συμμετείχε στο χτίσιμο κατοικιών για άστεγους και φτωχούς στο Σαλβαδόρ, δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς τον Παναγιώτη Αγγελόπουλο πίσω από ένα γραφείο να διαχειρίζεται deals εκατομμυρίων.

Από την άλλη, όσο και αν αυτό μπορεί να τον «στοιχειώνει» –δεν είναι ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος μεγαλοαστός που λάτρεψε την αριστερά– είναι εκ των πραγμάτων αυτός που θα κληθεί αργά η γρήγορα να αναλάβει ενεργό ρόλο στον όμιλο επιχειρήσεων του πατέρα του κ. Αγγελόπουλου.

Κι εκεί αρχίζουν τα δύσκολα για τον Παναγιώτη…