Για πέμπτη χρόνια πια, ευθαρσώς και με γνώση των συνεπειών, δηλώνω πως βαρέθηκα να γράφω για αυτή την υπερπαραγωγή. Αλλά, προφανώς, στον ΑΝΤ1 δεν βαρεθήκαν να κάνουν το ίδιο πράγμα με την ίδια επιτροπή, με τις ίδιες ατάκες, με την ίδια εξέλιξη του ίδιου παιχνιδιού πέντε χρόνια τώρα. Όπως σε μια ταινία αμερικανική «Η Ημέρα της Μαρμότας» – τη θυμάστε;- όπου όλα επαναλαμβάνονται με τους ήρωες εγκλωβισμένους στην ανυπόφορη αυτοχειρία της απόλυτης ομοιότητας των στιγμών, έτσι και το Dancing With The Stars ξεκίνησε για 5η φορά… 

Η πανηγυρική έναρξη, όλο τουαλέτες και φράκο, μέσα στα φώτα και με επιστράτευση όποιου αντικείμενου γυαλίζει, να αποθεώνει το κιτς που δεν είναι συμπαθές στην αθωότητα του, αλλά απεχθώς κακόγουστο στο επιτηδευμένο αξίωμα του ως υπέρλαμπρο. Μέσα στο συνολικό ζόφο της ευρύτερης κατάστασης που εντάσσεται η χώρα, κάτι άνθρωποι από άλλο σύμπαν να χορεύουν τρισευτυχισμένοι και τυλιγμένοι σε χάντρες, παγιέτες, στρας, τσιμούχες και χρυσά καλαμάκια-στέμματα (Λάκης Γαβαλάς), ήδη το βλέμμα νιώθει να τρώει κλωτσιές σα καρατιές χωρίς ιαχές Μπρους Λι, αλλά με ήχο latin. Ότι όλοι αυτοί οι χοροί είναι έξω από την εθνική μας κουλτούρα, αλλά τόσα χρόνια μάθαμε να τους θεωρούμε τόσο σπουδαίους σαν το κλασσικό μπαλέτο ή τα μοντέρνα σχήματα του χορού ακόμη και του χοροδράματος, εξισώνοντας τα πάντα σε μια συναισθηματική -και όχι μόνο- εκπαίδευση του κοινού στρεβλωμένη και πάλι, άστο να πάει. Απ’ τη στιγμή που το show κάνει νούμερα, αρκεί στο κανάλι για να επαναλαμβάνει την δική του Μαρμότα του πάσο τόμπλε…

Στα πλαίσια της επανάληψης, το αστείο μεταξύ Λάτσιου- Μακρυπούλια, για το πόσο αυστηρός είναι, που ανέλαβε να διεκπεραιώσει και η Δούκισσα Νομικού εμπλουτισμένο με το κλισέ «γλυκούλης», αν τους αφορά βέβαια, δε μας κάνει να γελάμε, ούτε το βρίσκουμε χαριτωμένο. Και επειδή, η γλυκιά παρουσιάστρια που αυθαδιάζει στο αξιότιμο και αξιοσέβαστο διευθυντή της, ως έργο είναι επαναλαμβανόμενο με κάθε  διανομή, μας χόρτασε πια! Στα πλαίσια της μη έκπληξης των επόμενων επεισοδίων, η γλυκιά παρουσιάστρια θα λέει σ’ αυτούς που έχουν δεχθεί την σκληρή κριτική, πως της ίδιας της άρεσαν. Θα παρακαλεί για υψηλές βαθμολογίες και μόλις αυτές θα αυξάνονται, προβλεπόμενα προς τη λήξη του show, η ίδια θα θριαμβολογεί πως «και ναι! Το πρώτο 8αρι είναι γεγονός!».  

Προς το παρόν, η πράγματι πανέμορφη Δούκισσα Νομικού συναντά τον εξίσου εκθαμβωτικό Κώστα Μαρτάκη, για να φτιάξουν ένα σάρκινο ζευγάρι Μπάρμπι και Κεν, όπου απουσιάζει κάθε ίχνος αισθησιασμού και νιώθεις πως μπορείς να τους τιμωρήσεις επειδή δεν έφαγαν όλο τους το μπρόκολο, στερώντας τους το γλυκό και να τους πεις: «Πήγαινε τώρα στο δωμάτιο σου για ύπνο νωρίς»!

Για κάποιο λόγο, την όμορφη και γεμάτη παιδικότητα Δούκισσα την γδύσανε κραυγαλέα με ένα ρούχο που η πλαϊνή του γύμνια από χέρι θα της στερούσε κάθε αξιοπιστία. Πώς να πάρεις σοβαρά μια γυναίκα που δεν φορεί εσώρουχα; Δηλαδή, άμα ήθελες να πας σε κτηνίατρο θα εμπιστευόσουν για τη γάτα σου μια ξεβράκωτη γιατρό; Όχι! Πώς λοιπόν να ακούσεις με προσοχή την αγωνία μιας γυμνής κοπελίτσας που επαναλαμβάνει το «δεν έχω ανάσα», «έχασα την ανάσα μου», «μας έκοψες την ανάσα» αλλά και το «δεν έχω λόγια» και «εγώ τι να πω;», γαζωμένη απ’ το ότο κιου, που δεν μπαίνει καν στο κόπο να ακούσει τι της απαντούν όταν ερωτάει κάτι!

Και τουλάχιστον κουραστικό καταντάει το να επιβάλλεται σχεδόν να την θαυμάζουν όλοι οι άντρες διαγωνιζόμενοι με ατάκες τύπου: «Αααα! Θα σου έδινα ένα φιλάκι… Τι; Δε θες το φιλάκι μου; Ααααα! Δε πειράζει, εγώ, ούτως η άλλως θα στο δώσω το φιλάκι…» Πριν αρχίσουμε τα «κούπε πε και κούπε πε και ο μπαμπάς του έρχεται και του φέρνει κάτι τι, λουκουμάκι στο χαρτί», ισορροπεί την κατάσταση ο εξίσου εκθαμβωτικός Κώστας Μαρτάκης, που γίνεται τουλάχιστον αυτός συμπαθής, παραδεχόμενος το μεγάλο του τρακ. Είναι μεν τόοοοοσο ωραίος αλλά έχει ανθρώπινες αδυναμίες και δεν προσποιείται τον παρουσιαστή, όπως η όλο παιδικότητα Δούκισσα, που σε οικογενειακό τραπέζι της είπανε οι μεγάλοι «κάνε κουκλίτσα μου πως παρουσιάζει η Κορομηλά στη τηλεόραση»…

Οι ατάκες; Αψυχολόγητες! Ο κ. Λάτσιος -παγκόσμιας εφεύρεσης συνδυασμός σε αξιοσέβαστο στέλεχος αλλά και προβεβλημένο τηλεστάρ- με παπιγιόν που καλό θα ‘ταν να μη ξαναφορέσει διότι κάθε άλλο παρά κολακεύει η γραμμή του σαγονιού του (σ.σ: το παπιγιόν, όχι το πρόσωπο του κ. διευθυντή, που στο καημένο του άλλαξε ο Λάτσιος σχήμα και από πεταλούδα έμοιασε κουνούπι!), είπε άνευ λόγου στην Νικολέτα Καρρά: «Εύχομαι οι νύχτες σας να ‘ναι καλύτερες από τις μέρες μας»… Εγώ πάλι, κυρία Καρρά μου, καθόλου δεν το εύχομαι αυτό και να αφήσετε στην ησυχία τους τόσο τις μέρες μου όσο και τις νύχτες μου. Όχι, το στέλεχος-τιβιπερσόνα δεν είπε σε άλλο διαγωνιζόμενο «ο Θεός να μας κόβει μέρες, να σας τις δίνει χρόνια για τα χρυσά σας τα ποδαράκια που μας χορέψανε βιενέζικο βαλς»! Ή τουλάχιστον δεν το είπε ακόμα…

Η υπόλοιπη επιτροπή; Ο κ. Κωστάλας με τη αρμόζουσα σοβαρότητα αντιμετώπισε τον Τριαντάφυλλο και τον Βισκαδουράκη λες και τα Μπολσόι επέλεγαν καλλιτεχνικό διευθυντή ανάμεσα τους και ήταν οι στιγμές ιστορικές. Η πάντα αγαπημένη Κάτια Δανδουλάκη, που διδάσκει καλό γούστο την ομήγυρη, βρέθηκε σε μια κρίση να εξηγήσει στο Θεοχάρη Ιωαννίδη πως τον θεατή τον νοιάζει μόνο το αποτέλεσμα και όχι η δυσκολία του καλλιτέχνη. Ο Ιωαννίδης, τώρα, το ήξέρε αυτό, διότι ως άτομο με τον θεατή ταυτίζεται ούτως ή άλλως. Αμ με ποιον; Με τον καλλιτέχνη; Πώς λέμε Καταλειφός – Κιμούλης – Ιωαννίδης; Καμία σχέση…

Η Γκαλένα Βελίκοβα είχε εξέλιξη πάντως! Αν μη τι άλλο, με αυτή την 5η χρονιά του σόου, έγινε φανερή η μεγάλη της πρόοδος στην ελληνική γλώσσα! Μας έμαθε κι αυτή μάμπο και ρούμπα, αλλά την μάθαμε και εμείς μια γλώσσα καλά, έτσι να της βρίσκεται! Από τη γνώση άλλωστε κάνεις δεν έπαθε τίποτα!

Το νέο μέλος της επιτροπής, Λάκης Γαβαλάς, δεν μας εξέπληξε, αν αυτό ήταν ο στόχος. Ήταν σα να βρίσκεται στα παρασκήνια του Dancing από πέρυσι, περιμένοντας να επιστρέψουν όλοι οι άλλοι και να του ανοίξουν τα φώτα! Σα να ‘ταν από πάντα εκεί μας φάνηκε…

Κατά τα αλλά, είναι κουρασμένο, εξουθενωμένο, σε κατατονία το κοινό γιατί έχει τα ζόρια του. Είναι κουρασμένο το show ως είδος και το συγκεκριμένο επειδή το ξέρουμε σε κάθε του εξέλιξη ή τερτίπι απ’ έξω. Μάθαμε πώς είναι το σώμα και που κοιτάζει το πρόσωπο στο βαλς, πώς ο άντρας είναι κυρίαρχος και με ψηλά το κεφάλι στο πάσο ντόμπλε και πόσο στην πατσάτα θέλει ταχύτητα! Ξέρουμε ποιος θα πει κάθε φορά ποια ατάκα! Γνωρίζουμε ακόμη και ποιος θα βαθμολογήσει τι και ποια κάμερα θα κοιτάξει η Νομικού, τάχα με νόημα και ας μη το κατανοούμε.

Είναι κουρασμένοι οι άνθρωποι στην επιτροπή γιατί έχουν πολλές επιτυχίες πίσω τους και μεγάλο αγώνα για επιβίωση μπροστά. Είναι κουρασμένοι οι παίκτες-χορευτές, που ως καλλιτέχνες άλλους στίβους διάλεξαν και αναγκάζονται τώρα και τρέχουν στα τάλεντ σόου ξανά, κάνοντας τον Φρεντ Αστερ και την Τζίτζερ Ρότζερ μαζί. Η Δούκισσα μπορεί ανέμελα να αποστηθίζει την ατάκα-μότο της και να διατρανώνει ψευτοχαρούμενα: Ας αρχίσει ο χορός.

Αυτός, όμως χορεύεται σε σκονισμένη, αραχνιασμένη, άδεια αίθουσα, με σβηστά φώτα και απρόθυμους, γερασμένους χορευτές. Σαν εικόνα καταναγκαστικής ευτυχίας, σαν ατραξιόν σε κρουαζερόπλοιο, που σε λίγο θα βυθιστεί σε μαύρη θάλασσα…

 Ας αρχίσει ο χορός… Και μόνο ο αντίλαλος απαντά…