Τρελάναμε και τον καιρό (μεταδοτική η τρέλα σε αυτή τη χώρα…)

Την στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές  στο γραφείο του Provocateur, έξω είναι νύχτα. Τον ουρανό τον σκίζουν κεραυνοί, η βροχή λυσσομανάει στα τζάμια, η μεγάλη τηλεόραση στο κέντρο της αίθουσας δείχνει εικόνες αυτοκινήτων που έχουν καβαλήσει το ένα το άλλο, λες και πρωταγωνιστούν στην πιο διεστραμμένη φαντασίωση του Μαρκήσιου Ντε Σαντ, ο Πάνος Τουμάσης μεταδίδει για το MEGA το ναυάγιο τριών πόλεων: την Ανθούπολη, το Ίλιον και το Αιγάλεω. Έτσι όπως τις εμφανίζει η κάμερα του μεγάλου καναλιού, πόλεις δεν τις λες… Σαν οχηματαγωγά βαπόρια που συγκρούστηκαν με τρελές φρεγάτες μοιάζουν περισσότερο.

Πίσω από τον υπολογιστή μου βλέπω μια τούφα μόνο από τα μαλλιά του Τάσου Θεοδωρόπουλου, γράφει μανιασμένα. Η Μαρία Σαράφογλου στέκεται ντυμένη σαν αεροσυνοδός και μιλάει με τον δήμαρχο Ιλίου Νίκο Ζενέτο, με αφορμή καταγγελίες για «μπαζωμένο ρέμα». Πέφτω από τα σύννεφα γιατί σε αυτή την χώρα είναι γνωστό ότι δεν μπαζώσαμε ρέματα, μπαζώσαμε ποτάμια… Η Σία Κοσσιώνη στον ΣΚΑΪ λίγο μετά δίνει στον “αέρα” απευθείας σύνδεση με την περιοχή του Ιλίου όπου -με άγνοια ίσως κινδύνου για το τι μπορεί ν’ αντιμετωπίσει- φτάνει ο Αργύρης Ντινόπουλος. Ο πρωθυπουργός επιστρέφει εσπευσμένα από το εξωτερικό και άνθρωποι κάνουν μακροβούτι για να περάσουν απο το WC του σπιτιού τους, στο καθιστικό. Οι ρεπόρτερς όλων των καναλιών κλείνουν το ρεπορτάζ λέγοντας ότι “η πόλη αύριο θα μετρήσει τις πληγές της” (αυτές τις “πληγές” μετράμε όλοι μαζί και μόνος του ο κάθε ένας 30 χρόνια τώρα με συνέπεια).

Ταυτόχρονα, τα νέα στο διαδίκτυο με πληροφορούν ότι χτύπησε ανεμοστρόβιλος την Ζάκυνθο, οι δρόμοι της Τρίπολης πλημμύρισαν με σκουπίδια, χαλάζι πέφτει στην Αιτωλοακαρνανία, ιστορίες συνωμοσίας ξεσπάνε γύρω από το ταφικό μνημείο της Αμφίπολης (τα τελευταία νέα θέλουν να ηγείται της συνωμοσίας η μάνα του Αλέξανδρου, η Ολυμπιάδα ). Έχουν περάσει μερικά ημίωρα που δεν έχουμε, εξαιτίας των καιρικών φαινομένων, ακούσει νέα για την επέκταση του Έμπολα ενώ ζήτημα χρόνου είναι πια πότε θα ενεργοποιηθεί  και το ηφαίστειο της Σαντορίνης… Λοιμοί, καταποντισμοί, ναυάγια, πολύνεκρα δυστυχήματα, πλημμύρες, λοιμώδη νοσήματα, φορτηγά που κυκλοφορούν στους δρόμους χωρίς φρένα, ένας καθηγητής που κόβει τις φλέβες τους μπροστά στους μαθητές του…

Είναι η στιγμή που θα ήθελα να βλέπω σε dvd την Λαίδη και τον Αλήτη, ξαπλωμένη μέσα στο πάπλωμά μου τρώγοντας τσιπς και πίνοντας κόκα-κόλα. Ποθώ το “τέλος μου” να με βρει ανυποψίαστη. Μήπως η διάσημη τραγουδίστρια Ειρήνη Μερκούρη που δηλώνει ότι ενάμιση χρόνο δεν βλέπει πια τηλεόραση και  έχει βρει την ψυχική της ηρεμία ακούγοντας κάθε βράδυ το ραδιόφωνο της Εκκλησίας της Ελλάδας, έχει βρει το “κλειδί της βασιλείας”; Τι περισσότερο κερδίζω εγώ που τώρα ξέρω ότι 8000 κλήσεις έχει δεχθεί το 100;

Θα γυρίσω σπίτι μου και θα επιλέξω ν’ ακούσω τις ωδές με την Ειρήνη Παπά.  Αν φτάσω στο τσακίρ κέφι πίνοντας ουισκάκι μπορεί να συνεχίσω με το “ω γλυκύ μου Εαρ “…