Ζαλισμένοι από το… μέγεθος της νίκης τους κόντρα στη Γιουβέντους είναι ακόμα στον Ολυμπιακό, με τον Μίτσελ να γράφει άλλη μια χρυσή σελίδα στο «ερυθρόλευκο» κεφάλαιο της προπονητικής του ζωής.
Ας δούμε πώς κατόρθωσε ο Ισπανός να κατατροπώσει στο Γεώργιος Καραϊσκάκης άλλη ένα μεγαθήριο, μετά την Ατλέτικο Μαδρίτης.
1. Η ψυχολογία της ομάδας ήταν στα ύψη, παρά τα τελευταία ανεπιτυχή αποτελέσματα με Μάλμε και Ατρόμητο.
2. Ο Μποτία θυμήθηκε πώς παίζει ένας σοβαρός κεντρικός αμυντικός. Με πείσμα, εγωισμό και αυτοθυσία όπου χρειάστηκε. Και κυρίως, χωρίς λάθη.
3. Οι γραμμές ήταν κοντά. Η άμυνα με τους χαφ δεν απείχαν παρά λίγα μέτρα και έτσι οι χώροι έκλεισαν για τον εκρηκτικό Τέβες και τον ποιοτικό Μοράτα.
4. Ο Πίρλο βγήκε νωρίς εκτός ρυθμού, λόγω της σφιχτής διάταξης και των μαχών που έδωσαν οι κεντρικοί χαφ του Θρύλου και μαζί του ο “μαέστρο” πήρε το άλλο εργαλείο των Ιταλών, τον Πολ Πογκμπά.
5. Το φρεσκάρισμα της ομάδας και της ενδεκάδας μετά τη “ματωμένη” νίκη -στο 90φεύγα- επί του Εργοτέλη στο Ηράκλειο. Η όρεξη και η δίψα περίσσευαν.
6. Μήτρογλου εκτός μάχης. Μπορεί να μην έχει καταφέρει μέχρι τώρα ο Μίτσελ να τον επαναφέρει, όμως έστω κι έτσι, με τον βασικό σέντερ φορ ντεφορμέ, ο 51 ετών τεχνικός πήρε τη μεγάλη νίκη με τους “ψεύτικους” (σ.σ. Μανιάτη, Κασάμι και Τσόρι φυσικά).
7. Η τακτική προσέγγιση. Εως και ο επιθετικογενής Μαζουακού ήταν ιδιαίτερα προσεκτικός στα ανεβάσματά του και φάνηκε με γυμνό μάτι η εντολή Μίτσελ να ρίξει το ρυθμό της Γιουβέντους σε πρώτη φάση και στη συνέχεια να προσπαθήσει να χτυπήσει.
