Το βράδυ της Πέμπτης ήταν ένα από αυτά που θέλεις να ξεχάσεις. Θυμάσαι τις εξόδους σαν πιτσιρικάς που γινόσουν κομμάτια, δεν ήξερες τι έκανες και το πρωί είτε δεν θυμόσουν, είτε ήθελες να ξεχάσεις τις λαλακίες σου; Αυτό ακριβώς έγινε με τον Παναθηναϊκό στην Πορτογαλία. Μια βραδιά εφιαλτική, που θέλεις να ξεχάσεις πριν ακόμα ξυπνήσεις από το κάζο.
Κατ’ αρχάς, όλοι όσοι έπαιξαν δεν απέδωσαν ούτε το 30% απ’ όσα έχουν δείξει έως τώρα. Μια ομάδα για κλάματα. Χωρίς νεύρο, χωρίς οργάνωση και λειτουργία μέσα στο γήπεδο, χωρίς τα στοιχειώδη να μπορούν να «βγουν». Ο Νάνο κάνει πολύ κακό ξεκίνημα. Το ίδιο και ο Κοτσόλης που δε λέει να συνέλθει. Στα χαφ η κατάσταση ήταν η ίδια. Ασύνδετη με διαστήματα… δεκάλεπτου. Πράνιτς και Ζέκα σα χαμένοι στο διάστημα, ενώ ο Ατζαγκούν να μην μπορεί να τελειώσει φάση.
Για τον Πέτριτς δεν μιλάμε. Ακόμα να συνέλθει ο Κροάτης κι ακόμα τον περιμένει ο τεχνικός των πρασίνων. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι “τι περιμένει”; Προφανώς λίγα πράγματα και γι’ αυτό έχει ληφθεί η απόφαση για αγορά-δανεισμό σέντερ φορ στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου.
Πάμε τώρα στον Αναστασίου. Αν δεν ευθύνεται εκείνος για τη νοοτροπία περιπάτου και βόλτας που έχει ο Παναθηναϊκός, τότε ποιος; Ο «Ολλανδός» κατ’ αρχάς έδειξε να φοβάται το παιχνίδι, λες και είχε απέναντί του την Ντιναμό Μόσχας. Μάλλον του έμεινε… ψυχολογικό, διότι κόντρα στους Ρώσους έπαιξε ανοιχτά από την αρχή. Απέναντι στην Εστορίλ, ήταν συντηρητικός. Αντί να μπει μέσα ο Παναθηναϊκός και να στριμώξει στα σχοινιά τους Πορτογάλους, έκατσε και περίμενε.
Τώρα με τη διακοπή είναι ευκαιρία για… καθαρισμό μυαλού και ανασύνταξη. Θέμα προπονητή, πάντως, δεν τίθεται προς το παρόν από τη διοίκηση.
