Είναι αλήθεια πως η ελληνική τηλεοπτική ενημέρωση είχε την ανάγκη μιας φρέσκιας πνοής. Όλοι απαιτούσαν νέα πρόσωπα, διαφορετική -πιο άμεση- γλώσσα, άνεση. Η άνεση από την ανετίλα, όμως, απέχουν έτη φωτός η μία από την άλλη.
Μια ψύχραιμη κριτική στον παρουσιαστή που, όπως ο ίδιος έχει πει σε συνέντευξή του, «όλοι αγαπάνε να μισούν», θα μπορούσε χωρίς εμπάθεια να αναδείξει αυτή τη διαφορά. Και να αποκαλύψει ότι το στυλάκι που επιχειρεί να περάσει ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος, δεν είναι αυτό που ζήτησαν οι τηλεθεατές.
Μια πρώτη, πρόχειρη, ανάλυση, αφορά στην προσπάθεια να κάνει την πληροφορία ελκυστική και σε εκείνους που βαριούνται εύκολα… τους νέους. Το κίνητρο αγαθό και άξιο επιβράβευσης. Το αποτέλεσμα, πάλι, καταστροφικό.
Ειδικά όταν περιγράφει πώς, ο Μαρξ, φοιτητής στη Γερμανία «τα πίνει σε μια μπυραρία με τους φίλους του, όταν ξαφνικά, αρχίζει να σκέφτεται… και κάπως έτσι σαν σήμερα εκδόθηκε το “Κεφάλαιο”».
Ή όταν ενημερώνει πως, σε βίντεο που αφορά τον Ηλία Κασιδιάρη, «δεν μου επέτρεψαν να το επενδύσω με τον ύμνο των SS γιατί είναι μηνύσιμο». Ή όταν, παλαιότερα αναφερόμενος στον ναζισμό τον αποκαλεί «διαστροφή». Πέραν από την μετάδοση της πληροφορίας και της γνώσης, έστω της κουτσουρεμένης -όχι όμως της διαστρεβλωμένης η οποία επ ουδενί δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή- είναι και η μετάδοση της… στάσης.
Της προσωπικής στάσης που με τη γλώσσα του σώματος, με τις εκφράσεις του προσώπου, με την αργκό γλώσσα του, μεταδίδει.
Δεν είναι η ανετίλα το νέο που ζητήσαμε ως τηλεθεατές. Η ανετίλα δεν έχει τίποτα το φρέσκο, αντίθετα, κρύβει έναν καλά ριζωμένο μικροαστισμό, ακριβώς αυτό που θελήσαμε να εξορίσουμε από τους τηλεοπτικούς μας δέκτες (πάντα, ως τηλεθεατές).
Το νέο που ζητήσαμε, το φρέσκο, η ανανέωση, έχει πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά:
Ειλικρίνεια
Αντικειμενικότητα
Ψυχραιμία και κυρίως…
Τόλμη
Αυτό θέλουν οι νέοι από τις ειδήσεις για να επιστρέψουν σε αυτές.
Γιατί δεν τους ρωτάτε; Είναι πρόθυμοι να το πουν.
