20 Ιουνίου 2014, Τεχεράνη.
Κόσμος έχει συγκεντρωθεί έξω από το στάδιο “Azadi”, όπου σε λίγη ώρα πρόκειται να αναμετρηθεί η Εθνική ομάδα ανδρών του Ιράν ενάντια στην Ιταλία, σε έναν καθοριστικό αγώνα βόλεϊ.
Ανάμεσα στο πλήθος των ανδρών βρίσκονται και γυναίκες, ακτιβίστριες, που διαμαρτύρονται για τα γυναικεία δικαιώματα, μεταξύ των οποίων και το δικαίωμα των γυναικών να παρακολουθούν ανδρικά σπορ.
Μια φωνή ακούγεται παραπάνω. Είναι εκείνη της 25χρονης Γκόντσεν Γκαβάμι.
Ασκούμενη δικηγόρος, που σπούδασε στο Λονδίνο και έχει ιρανική και βρετανική υπηκοότητα.
Διαμαρτύρεται έξω από το στάδιο “Azadi”, που σημαίνει “ελευθερία”.
Μια ελευθερία που υπάρχει μόνο σαν ιδέα και τίτλος διότι στην πράξη όχι μόνο χωλαίνει η εφαρμογή της, αλλά φαίνεται να μην υπάρχει καν. Ιδίως αν είσαι γυναίκα.
Κατά τη διάρκεια των επομένων λεπτών, η Γκαβάμι μαζί με περισσότερες από δώδεκα ακόμη γυναίκες που προσπάθησαν να εισέλθουν στο στάδιο, όπου από στιγμή σε στιγμή θα λάμβανε χώρα ο παραπάνω αγώνας, συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στη διαβόητη φυλακή “Envin” της Τεχεράνης, στην οποία φυλακίζονται πολιτικοί κρατούμενοι και δημοσιογράφοι.
Κατηγορία: Τόλμησε (!) να διεκδικήσει να μπει σε χώρο που δεν επιτρέπεται η είσοδος στις γυναίκες σύμφωνα με το νόμο που θεσπίστηκε μετά την Ισλαμική Επανάσταση του 1979, ο οποίος απαγορεύει σε μεικτά πλήθη να βλέπουν παιχνίδια, όπου οι άνδρες δεν θεωρούνται πλήρως ντυμένοι.
Μάλιστα, ο επικεφαλής των αστυνομικών αρχών του Ιράν, Ισμαήλ Αχμάντι, δήλωσε ότι “υπό τις παρούσες συνθήκες, η ανάμειξη των ανδρών και των γυναικών στα γήπεδα δεν είναι προς το δημόσιο συμφέρον”, όπως αναφέρει το πρακτορείο ειδήσεων Fars.
Από την άλλη, το Υπουργείο Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας υποστήριξε ότι οι διπλωματικές αρμοδιότητές του στο Ιράν είναι περιορισμένες, οπότε δεν μπορεί να μεσολαβήσει για την αποφυλάκιση της Γκαβάμι.
Δύο μήνες έχουν περάσει από την ημέρα της σύλληψης της νεαρής κοπέλας από τη Βρετανία και ακόμη βρίσκεται στα σκοτεινά μπουντρούμια της απομόνωσης.
Στο Facebook έχει ξεκινήσει εκστρατεία για την απελευθέρωσή της, συγκεντρώνοντας περισσότερους από 9.000 υποστηρικτές, ενώ διαμαρτυρίες και συγκεντρώσεις γίνονται έξω από αγώνες βόλεϊ στο Ιράν.
Ωστόσο, η Γκαβάμι παραμένει στη φυλακή και στο πρόσωπό της ενσαρκώνεται η φυλάκιση κάθε γυναίκας στο Ιράν, που αντιμετωπίζει καθημερινά σωματικά, ψυχικά, ηθικά και λεκτικά, το ενδεχόμενο της επιβολής της εσχάτης των ποινών, επειδή είχε την “ατυχία” να γεννηθεί γυναίκα…
Και όλα αυτά, έξω από ένα στάδιο που φέρει την ονομασία “ελευθερία”…
