Είναι Μανιάτης στην καταγωγή, Βοστονέζος στη συμπεριφορά και Έλληνας στην ψυχή.
Ο Γιώργος Μπεχράκης, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες της διασποράς, σπουδαίος επιστήμονας και ακόμα καλύτερος επιχειρηματίας, κατάφερε να αποκτήσει περιουσία που ξεπερνά σήμερα το ένα δισεκατομμύριο δολάρια ακολουθώντας μόνο μία αρχή: Να μαθαίνει και να εμπιστεύεται.
Γιος Ελλήνων μεταναστών, φαρμακοποιός στο επάγγελμα, δεν δίστασε να πάρει ρίσκα στη ζωή του χτίζοντας έτσι μια πραγματική αυτοκρατορία στο χώρο των φαρμάκων. Ξεκίνησε πάμφτωχος, αλλά όπως λέει «στην Αμερική, εάν δουλέψεις, μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα. Μια πραγματική περιουσία».
Πριν από μερικά χρόνια μάλιστα έκανε δωρεά ύψους 1,8 εκατ. δολαρίων στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ προκειμένου να ξεκινήσει μία έρευνα από το συγκεκριμένο ίδρυμα στον ελληνικό πληθυσμό για το κάπνισμα, αφού πίστευε -και πιστεύει- ότι σε μία ανεπτυγμένη χώρα δεν πρέπει να ξεκινούν το τσιγάρο παιδιά 11 χρονών.
Αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος, που η πορεία του στη φαρμακοβιομηχανία θα μπορούσε να αποτελέσει οδηγό για επίδοξους… εκατομμυριούχους, μιλά σήμερα στο NEWPOSTER για όλα αυτά που τον έκαναν ξεχωριστό και υπερήφανο Έλληνα.
Τον συναντήσαμε σε μία από τις λέσχες του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, όπου μάλιστα εκείνη την ώρα γυριζόταν και μια ταινία με το γνωστό ηθοποιό Τζόνι Ντεπ, ο οποίος ενσάρκωνε τον αδελφό γνωστού μαφιόζου του Μεσοπολέμου.
Η ατμόσφαιρα του κτιρίου γοητευτική, με τα ξύλινα πατώματα να τρίζουν και τις φωτογραφίες στους τοίχους να σε παραπέμπουν σε άλλες εποχές. Ο σκηνοθέτης θα γύριζε σκηνές με τον Τζόνι Ντεπ σχεδόν σε όλους τους χώρους, γι’ αυτό και η συζήτησή μας έγινε στο υπόγειο, δίπλα στις φωτογραφίες των ομάδων του ράγκμπι από πολύ παλιές και ένδοξες εποχές.
Ο Γιώργος Μπεχράκης αφηγείται τη ζωή του και την εμπλοκή του με την επιχειρηματικότητα με μοναδική ηρεμία, έχοντας προφανώς με τα χρόνια αφήσει πίσω του το πάθος της επιτυχίας. Τώρα μιλά μόνο η εμπειρία.
Η λογική του απλή, όπως μας λέει. Έφτιαχνε φαρμακοβιομηχανίες τις οποίες στη συνέχεια πουλούσε. Προσανατολισμένος στα φάρμακα πρώτης ανάγκης και ιδιαίτερα σε αυτά που έχουν να κάνουν με το αναπνευστικό σύστημα, τις αλλεργίες και το άσθμα, κατάφερε να κάνει τα εργοστάσιά του αξιοπρόσεκτα από τους κολοσσούς της φαρμακοβιομηχανίας. Δεν πούλησε μόνο ένα, αλλά πολύ περισσότερα εργοστάσια, σε ξένους οίκους φαρμάκων, ενώ με τα χρήματα που εισέπραττε ξεκινούσε το επόμενο εγχείρημά του .
– Ποιο θεωρείτε το μυστικό της επιτυχίας σας;
Πρέπει να ξέρεις τη δουλειά που κάνεις καλύτερα από τους άλλους. Και ιδιαίτερα στον τομέα μας πρέπει να ασχοληθείς με φάρμακα που οι μεγάλες εταιρείες δεν έχουν ως προτεραιότητα. Οι μεγάλες εταιρείες έχουν στόχο να βγάλουν πολλά χρήματα προωθώντας πολύπλοκα σκευάσματα. Αντίθετα, εγώ είχα ως στόχο τα φάρμακα που κάνουν μικρότερους τζίρους και δεν είναι ανταγωνιστικά με τις μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες.
– Υπάρχει κάποιο πράγμα που θα κάνατε διαφορετικά σήμερα εάν μπορούσατε;
Είμαι πολύ ευχαριστημένος από την επιστημονική μου πορεία. Σήμερα μπορώ να είμαι υπερήφανος γιατί ήμουν ο πρώτος που έφτιαξε σιρόπι για τα παιδιά, αφού γνώριζα πολύ καλά ότι τους ήταν δύσκολο να καταπιούν τα χάπια. Εκτός των άλλων, κατάφερα να δώσω στην αγορά φάρμακα με μεγαλύτερη διάρκεια ώστε να μην είναι αναγκασμένος ένας ασθενής να παίρνει ένα χάπι κάθε τρεις ή τέσσερις ώρες.
– Τι έχετε θυσιάσει στη ζωή σας για να κάνετε αυτή την επιχείρηση;
Ήμουν πολύ αισιόδοξος και είχα την αρχή ότι άμα θέλεις να μάθεις, θα μάθεις. Ακούω πολλές φορές επιχειρηματίες που λένε ότι οι δουλειές τους δεν πάνε καλά. Πιστεύω, όμως, ότι κάτι δεν πάει καλά μόνο εάν δεν ασχοληθείς όσο και όπως πρέπει. Εγώ πήγαινα με τα παιδιά μου βόλτες και εκδρομές κάθε Σαββατοκύριακο, αλλά για οκτώ χρόνια δεν πήγα διακοπές.
Ακόμα, για μένα είναι ιδιαίτερα σημαντικό το να διαβάζεις πολύ, να ενημερώνεσαι και να ακούς τι κάνουν οι άλλοι. Εδώ, στη Βοστόνη, είναι όλα τα κολέγια που κατά καιρούς κάνουν σεμινάρια. Πήγαινα, άκουγα, έγραφα. Όταν μεγάλωσαν οι δουλειές μου, έστελνα τους δικούς μου ανθρώπους. Ενημερωνόμασταν για όλα και, κυρίως, για το πώς κινούνται οι άλλοι. Δεν είμαστε όλοι το ίδιο έξυπνοι. Γι’ αυτό δεν πρέπει να διστάζεις να προσλάβεις στη δουλειά σου κάποιον που είναι πιο έξυπνος από σένα. Έψαχνα πάντα πώς μπορούσα να βοηθηθώ.
– Στην Ελλάδα της κρίσης πώς μπορεί ένας νέος επιχειρηματίας να πετύχει;
Στην Αμερική, άμα έχεις μυαλό, κανείς δεν σε σταματάει. Γι’ αυτό οι Έλληνες εδώ έχουν κάνει σπουδαία πράγματα. Στην Ελλάδα είναι άλλα προβλήματα. Για παράδειγμα, εγώ όταν άρχισα το πρώτο εργοστάσιο πήγα στην κυβέρνηση, στο δήμαρχο, στις τράπεζες και τους είπα τι ήθελα να κάνω. Όλοι μου είπαν, εκτός από κάποιους τραπεζίτες, ότι δεν θέλουμε εγγυήσεις, θα σου δώσουμε χρήματα και θα ξεκινήσεις να μας ξεπληρώνεις σε πέντε χρόνια. Έτσι άρχισα και πραγματικά σε πέντε χρόνια ξεκίνησα να ξεπληρώνω τα χρέη μου. Όμως η κυβέρνηση με βοήθησε να στήσω αυτήν τη δουλειά. Δεν μπορείς να πεις σε κάποιον που έχει το μυαλό, αλλά δεν έχει χρήματα ότι δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Πιστεύω όμως ότι υπάρχει και μια βασική αρχή που όταν ασχολείσαι με τις επιχειρήσεις δεν πρέπει να την ξεχνάς: Όταν βγάζεις ένα δολάριο, δεν σπαταλάς ένα δολάριο. Σπαταλάς λιγότερα. Αλλιώς δεν θα πετύχεις ποτέ…
Σήμερα ο κ. Γιώργος Μπεχράκης απολαμβάνει να περνά όσο γίνεται περισσότερες ώρες με τη γυναίκα του και τα εννέα εγγόνια του, ενώ αφήνει τους πονοκεφάλους της φαρμακοβιομηχανίας και της αυτοκρατορίας που έχει χτίσει στα τέσσερα παιδιά του, για να συνεχίσουν στα δικά του πετυχημένα βήματα.
* Το άρθρο είχε δημοσιευτεί αρχικά στο NEWPOSTER
