“Άμα δεν είσαι μουσικός, δε μπορείς να κάνεις κριτικές”
ΠΟΙΟΙ ΤΟ ΛΕΝΕ: Οι ίδιοι οι μουσικοί, κυρίως αυτοί που έχουν λάβει κάποια αρνητική κριτική.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ: Το να ξέρεις από μουσική είναι θεμιτό όταν σχολιάζεις τη δουλειά κάποιου. Από την άλλη, όμως, το εκάστοτε album δεν το ακούνε μονάχα καλλιτέχνες με πτυχία, αλλά, επί το πλείστον, κόσμος που μπορεί να μην ξέρει καν τι είναι το πεντάγραμμο. Άλλη η “δουλειά” ενός κριτικού, άλλη αυτή ενός μουσικού. Φανταστείτε ένα review που θα ανέλυε τα μέτρα, τις οκτάβες, τα μπάσα, τα πρίμα, τις τονικότητες, μέχρι και τις χορδές που χρησιμοποίησε μια μπάντα. Αστείο…
“Όσοι μπορούν, γράφουν μουσική. Όσοι δεν μπορούν, σχολιάζουν τη μουσική των άλλων”
ΠΟΙΟΙ ΤΟ ΛΕΝΕ: Μουσικοί που δεν τους αρέσει να κρίνονται από κανέναν (διότι είναι “γαμάτοι” και το ξέρουν).
Η ΑΛΗΘΕΙΑ: Αρκετοί από αυτούς τους μουσικούς που συχνά πυκνά έκραζαν και έκαναν, έγιναν και κριτικοί, έχοντας ως άλλοθι το ότι είναι μουσικοί. Καταλήγουμε λοιπόν στο ότι, άπαξ και είσαι καλλιτέχνης, μπορείς να κρίνεις άπαντες. Άμα είσαι υδραυλικός όμως μπορείς να σχολιάζεις μονάχα τις βρύσες και τα είδη υγιεινής γενικότερα. Αν είσαι φοιτητής, τότε μπορείς να μιλάς μόνο για φραπέ και τάβλι. Έτσι πάει φίλε μου.
“Όσοι γράφουν επαγγελματικά κριτικές (aka πληρώνονται) είναι καλύτεροι από τον κάθε τυχαίο που γράφει σε ένα zine”
ΠΟΙΟΙ ΤΟ ΛΕΝΕ: Πλέον λίγοι, αλλά κυρίως άνθρωποι που έχουν περάσει από περιοδικά.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ: Το αν γράφει κάποιος καλύτερα ή όχι δεν είναι θέμα αμοιβής. Διότι μπορεί από τη μια ο αμειβόμενος συντάκτης να έχει ένα επιπλέον βάρος στην άποψή του, από την άλλη όμως ένας μη-αμειβόμενος δεν επηρεάζεται από την όποια κατεύθυνση της εκάστοτε διεύθυνσης. Τουτέστιν, αυτός που το κάνει τζάμπα, ίσως (λέω “ίσως”) εν τέλει να είναι και πιο τίμιος από εκείνον που ενδεχομένως να γίνεται εντολοδόχος, προωθώντας συγκεκριμένα συμφέροντα. Όλα είναι σχετικά.
“Μην τον ακούς τον τυχάρπαστο, ρε! Τι ξέρει αυτός; Είσαι ταλεντάρα!”
ΠΟΙΟΙ ΤΟ ΛΕΝΕ: Οι φίλοι του μουσικού που έχει λάβει κακή κριτική.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ: Όταν έχεις στον περίγυρό σου αυλικούς που σε ταράζουν στα κομπλιμέντα, τότε δύσκολα θα πας μπροστά. Διότι όταν όλοι σου λένε πως είσαι ήδη “ταλεντάρα”, τη στιγμή που καλώς ή κακώς δεν είσαι, τότε σου κάνουν κακό. Εκτός και εάν ο σκοπός σου είναι να κάνεις καριέρα μόνο στους γνωστούς σου, οπότε πουλώντας 7 δίσκους σου, αυτοχρίζεσαι και “πολυπλατινένιος” καλλιτέχνης.
“Δεν συγχέουμε μουσική με πολιτική”
ΠΟΙΟΙ ΤΟ ΛΕΝΕ: Όσοι συγχέουν μουσική με πολιτική.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ: Όταν προβάλλεις κάποιον για άσχετο με τη μουσική λόγο, ειδικά δε, όταν αυτός έχει άμεση σχέση με την πολιτική, τότε τι ακριβώς κάνεις; Η ουσία είναι πως όλα καταλήγουν στα “κλικ”. Άπαξ και ένα θέμα πουλάει και περιλαμβάνει οποιονδήποτε (μα οποιονδήποτε) μουσικό, τότε θα προβληθεί από τα ανάλογα δήθεν “μη-πολιτικοποιημένα” μέσα.
“Άμα δουλέψεις πολύ, θα έρθει και η σειρά σου”
ΠΟΙΟΙ ΤΟ ΛΕΝΕ: Φτασμένοι εμπορικά μουσικοί.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ: Η δουλειά είναι το βασικότερο αλλά δεν γίνεται να πας μπροστά στη μουσική μόνο με τη δουλειά. Υπάρχουν πάρα πολλές περιπτώσεις μουσικών που δεν τα κατάφεραν, παρότι δούλευαν πολύ. Απλά χρειάζεται και λίγη τύχη, το σωστό timing και πάνω από όλα, οι σωστές επιλογές.
“Στηρίζω την ελληνική σκηνή”
ΠΟΙΟΙ ΤΟ ΛΕΝΕ: Τύποι που έχουν κάνει download τις δουλειές ελληνικών συγκροτημάτων (μεγάλων ή μη) και ασχολούνται ιντερνετικά με το όλο θέμα, κυρίως ποστάροντας κομμάτια από το ΥouΤube.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ: Καταρχάς, άπαξ και στηρίζεις την όποια σκηνή, δεν το λες. Απλά πράγματα! Κατά δεύτερον, άμα θες να τη στηρίξεις, πήγαινε σε κάποιο live, αγόρασε το cd της μπάντας, ή ένα μπλουζάκι και δείξε ότι όντως ενδιαφέρεσαι. Διότι καλά τα λόγια, οι φανφάρες και τα ενδελεχή ποσταρίσματα, αλλά η ουσία δεν βρίσκεται εκεί.
“Άμα βγάλεις λεφτά παίζοντας metal, είσαι πουλημένος”
ΠΟΙΟΙ ΤΟ ΛΕΝΕ: Μέλη συγκροτημάτων που δεν έχουν βγάλει λεφτά από τη μουσική τους, αυτοπροσδιορίζοντας το είδος τους ως “underground”.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ: Άπαξ και θέλεις να ακολουθήσεις οποιαδήποτε επαγγελματική καριέρα και δεν θέλεις να βγάζεις κάποια χρήματα από αυτήν, τότε μάλλον είσαι ανόητος. Όπως ένας δικηγόρος θέλει να βγάλει λεφτά, έτσι και ένας μουσικός θα προσπαθήσει να ζήσει από τη δουλειά του. Εκτός και εάν “επιτυχία” είναι το να παίζεις σε μια τρύπα μπροστά σε τρεις κολλητούς και δύο ξαδέρφια σου. Στην τελική, την επόμενη φορά που θα πας στον γιατρό και σου ζητήσει λεφτά, κράξε τον, γιατί δεν είναι “true”.
*To άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο www.rockway.gr
*Ο Στέφανος Στεφανόπουλος γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή (στο rockway.gr), αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε να παριστάνει τον dj, παρότι το πτυχίο του τον θέλει κοινωνιολόγο, σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.
