Για τα κινηματογραφικά της Lauren Bacall, καλύτερα είναι να σας πληροφορήσουν άλλοι πιο αρμόδιοι. Με αφορμή το σημερινό αντίο στα εγκόσμια, σε ηλικία 89 ετών, ενός από τους πιο γοητευτικούς κινηματογραφικούς θρύλους Εγώ θέλω να πω δυο λόγια για μια λεπτομέρεια του βίου της, που πολύ με συγκίνησε. Για το γεγονός ότι ύψωσε ανάστημα στη ρουφιανιά, σε μια εποχή που ήτανε παράσημο κρατικό να καταδίδεις κόσμο. Και βγήκε μπροστά και μίλησε και αντιστάθηκε. Πριν από 67 χρόνια, εν μέσω κυνηγιού μαγισσών.
Να μην τα πολυλογώ, μπορείτε άλλωστε να τα βρείτε όλα αν κάνετε μια τσάρκα απ’ το Wiki. Με το που τέλειωσε ο Δεύτερος Παγκόσμιος, άρχισε ο Ψυχρός Πόλεμος, τα σπάσανε οι Αμερικάνοι με τους Σοβιετικούς, στήθηκε η Επιτροπή ΑντιΑμερικανικών Ενεργειών (HUAC) από τον γερουσιαστή McCarthy, θυμηθήκανε τα μέλη της ότι ο Lenin είχε χαρακτηρίσει το σινεμά ως τη “σημαντικότερη των τεχνών” κι αποφάσισαν να καθαρίσουν το Χόλιγουντ από τους “κόκκινους”.
Προς τούτο επιστρατεύτηκαν μια σειρά από φιλικοί μάρτυρες που κατέθεσαν εναντίον των συναδέλφων τους στην έβδομη τέχνη. Ρουφιάνοι δηλαδή, όπως ο John Wayne, o Robert Taylor, o Robert Montgomery, o George Murphy, o Gary Cooper κι ο Ronald Reagan. Πήγαν, είπαν το ποίημα, κάψανε κόσμο και κοσμάκη. Μερικοί μπήκαν φυλακή, κάποιοι άλλοι μπήκαν στη μαύρη λίστα, κάποιοι τρίτοι υπέκυψαν κι έγιναν “δηλωσίες” για να ρουφιανέψουν κι αυτοί με τη σειρά τους άλλους δυστυχείς που είχαν κάπως, κάπου, κάποτε πει μια καλή κουβέντα για την αριστερά.
Η επίθεση στις ατομικές ελευθερίες, σε μια χώρα που παινευόταν ακριβώς γι’ αυτές, δεν πέρασε έτσι στο άνετο. Αντέδρασαν άμεσα ένα σωρό σημαντικά πρόσωπα του Χόλυγουντ, φτιάχνοντας την Committee for the First Amendment. Πάνω από πεντακόσια άτομα υπέγραψαν την διακήρυξή της κόντρα στον McCarthy και στην HUAC. Ανάμεσα σε αυτούς τους 500 ήταν η Judy Garland, o Gene Κelly, o Burt Lancaster, o Danny Kaye, o Billy Wilder. Και τα δύο μεγάλα αστέρια της εποχής, ο Humphrey Bogart με την Lauren Bacall.
Οι αντιρρησίες δεν έμειναν μόνο στην διακήρυξη. Οργάνωσαν, επίσης, μια πτήση ως την Ουάσιγκτον, την εδρα των ανακρίσεων, για να διαμαρτυρηθούν από κοντά και πλήρωσαν από την τσέπη τους για να μεταδοθεί παναμερικανικά η ραδιοφωνική εκπομπή “Hollywood Fights Back!”. Κι εδώ με συμμετοχή των Bogart, Bacall, Garland, Lancaster και λοιπών διασήμων της μεγάλης οθόνης. Γιατί ήταν κομμουνιστές όλοι αυτοί; Όχι, καθόλου, γιατί ήταν Αμερικάνοι πατριώτες…
“Δεν μας ένοιαζε ο κομμουνισμός εμάς”, είχε πει τότε η Bacall. “Δεν είχε καμιά σχέση με τον κομμουνισμό όλη αυτή η ιστορία. Είχε να κάνει με τις χιτλερικές τακτικές της HUAC.” Χρόνια αργότερα συμπλήρωσε: “Δεν ξέρω αν βοήθησε κανέναν απ’ τους κατηγορούμενους το ταξίδι μας στην Ουάσιγκτον. Είμαι σίγουρη ωστόσο ότι βοήθησε εμάς που παλεύαμε για να μην επικρατήσει η αδικία. Και είναι αλήθεια ότι κάναμε πολλή φασαρία. Στο Χόλιγουντ ιδίως, μια κοινότητα που θα έπρεπε να είναι θαρραλέα, αλλά απεδείχθη παραδόξως ψόφια και φοβισμένη!“
Υ.Γ.: Εννοείται ότι η HUAC δεν φοβήθηκε την Bacall και τους φίλους και ισοπέδωσε την αμερικάνικη κινηματογραφική βιομηχανία. Ήταν τέτοια η δύναμή της, που ακόμη κι ο Bogart αναγκάστηκε αργότερα να δηλώσει ότι το ταξίδι στην Ουάσιγκτον ήταν “σφάλμα”. Η Bacall συντάχθηκε με την άποψή του και πέραν τούτου ουδέν. Τους λογαριασμούς άλλωστε με τη συνείδησή της, τους είχε λύσει προ πολλού.
