Αυτοκτονία από ασφυξία. Στα 63 του. Τον βρήκαν νεκρό στο σπίτι του. Πάλευε χρόνια με την κατάθλιψη για να βρει την ισορροπία του. Προφανώς δεν την βρήκε. Δεν ξέρω αν μπορείς να τη βρεις στη μπίζνα του θεάματος. Σε όποια μπίζνα χρειάζεται να υπερασπιστείς το προσωπείο του παλιάτσου με το οποίο οι άλλοι σε αγαπάνε. Κρύβοντας το πόσο μέσα σου μπορείς να πονάς.
Μετά από μια τεράστια καριέρα επιτυχιών κι ένα Όσκαρ το 1998 για το «Good Will Hunting» ο Ρόμπιν σιωπηλά άφησε να φανεί ότι κάτι συμβαίνει. Με μια σειρά αδιάφορων και αποτυχημένων επιλογών που «αντανακλούσαν» την αδιαφορία του απέναντι στη δουλειά του. Την προέκταση δηλαδή της ζωής του.
Κοστίζει να σε αντιλαμβάνονται οι άλλοι σαν αναλώσιμο καραγκιόζη, όταν αυτό που εσύ κάνεις είναι τέχνη και κατάθεση ψυχής. Αυτός είναι ο σκληρός νόμος της σόουμπιζ. Που σε οδηγεί σε άλλες προσωπικές μάχες. Όπως αυτές που έδινε εδώ και χρόνια ο Ρόμπιν με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ και τα κέντρα αποτοξίνωσης χωρίς να το κρύψει από τον κόσμο.
Η σύζυγός του Σούζαν Σνάιντερ, δήλωσε: «Σήμερα έχασα τον σύζυγό μου και τον καλύτερό μου φίλο. Ο κόσμος έχασε έναν από τους πιο αγαπημένους του καλλιτέχνες και ένα από τα πιο όμορφα ανθρώπινα πλάσματα. Εκ μέρους της οικογένειας του Ρόμπιν, θα παρακαλούσαμε το σεβασμό σας απέναντι στην ιδιωτικότητα της βαθιάς μας θλίψης. Και η εστίαση σας στο πως τον θυμάστε, να μην είναι πάνω στο θάνατό του, αλλά στις αμέτρητες στιγμές χαράς και γέλιου που προσέφερε σε εκατομμύρια ανθρώπους»
«Kαπετάνιε μας» του έλεγαν οι μαθητές του στο κλασικό πλέον «Dead Poets Society» αποχαιρετώντας τον όταν η διεύθυνση του σχολείου αποφάσισε να τον απολύσει για τις ανατρεπτικές του απόψεις. Κι αυτός τους απαντούσε «αδράξτε τη μέρα». Ο ίδιος, στη ζωή του, αποφάσισε απλά να παραιτηθεί, φοβισμένος από το ενδεχόμενο της απόλυσης. Κουρασμένος από τους περιορισμούς της καθημερινότητας να τον αφήσει να αδράξει τη μέρα.
Δεν έχω να γράψω κάτι παραπάνω. Νιώθω αμήχανος, θλιμμένος και φοβισμένος απέναντι στον εαυτό μου. Λίγους μήνες πριν, ο Φίλιπ Σέϊμουρ Χόφμαν. Τώρα ο Ρόμπιν Ουίλιαμς. Λίγο ή περισσότερο παλιότερα, κάποιος άλλος ή άλλη. Τα όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται, αυτοφλέγονται, ή τα καίμε όλοι μας, φίλοι, θαυμαστές και συνεργάτες, όταν ξεχωρίζουν. Μήπως για να έχουμε το άλλοθι του καλού ανθρώπου και του θρήνου;
Άδραξε τη νύχτα καπετάνιε μου αφού δεν άντεξες τη μέρα κι εύχομαι κάπου μέσα στο βελούδινο σκοτάδι της να βρεις τη γαλήνη.
Θυμηθείτε τον μέσα από μερικά trailer από τις σημαντικές στιγμές της καριέρας του.
