Πόλεμος, ρουκέτες, αίμα ένας σταθερός επαναλαμβανόμενος κύκλος που σπέρνει μίσος και «θερίζει» ζωές στο Ισραήλ και στην Παλαιστίνη.
Δεν μπορώ να ζυγίσω το αίμα, τον φόβο και την απελπισία ανάμεσα σε συμφέροντα φανατικών Αράβων-ισλαμιστών και Ισραηλινών-Εβραίων που παίζουν τα ενεργειακά παιχνίδια των πολυεθνικών κολοσσών.
Και οι Άραβες της Παλαιστίνης και οι Εβραίοι του Ισραήλ είναι θύματα ενός κηρυγμένου πολέμου και της κατάρας ενεργειακών κοιτασμάτων και δρόμων.
Μια κατάρα από την εποχή που ο Ρωμαίος Τίτος (70 μ.χ) κατέλυσε το Ιουδαϊκό κράτος και οι Ιουδαίοι εκδιώχθηκαν σε όλα τα σημεία του πλανήτη, μέχρι το ολοκαύτωμα και την επιστροφή σε ένα εχθρικό περιβάλλον υπό τους άθλιους σχεδιασμούς Βρετανών, Γάλλων, Σοβιετικών και Αμερικανών στην έρημο της Παλαιστίνης.
Δημιουργήθηκε από τους ισχυρούς για να διαιρεί άρα και να ελέγχεται -η ευρύτερη περιοχή- το Κράτος Ισραηλιτών εν μέσω ταπεινωμένων Αράβων.
Το θέατρο του παραλόγου καλά κρατεί από το 1967 τον πόλεμο των Έξι Ημερών, την Ιντιφάντα του 1987 μέχρι τη Συμφωνία της Μαδρίτης, τη Συμφωνία του Όσλο και του κειμένου της Στοκχόλμης. Ειρηνευτικές πρωτοβουλίες, ιντιφάντα και ωμή βία ανάμεσα σε ισραηλινούς και Παλαιστίνιους. Μία ιντιφάντα μετά δεύτερη και βρισκόμαστε λίγο πριν από την τρίτη…
Αυτή η σύγκρουση τροφοδοτεί με «αίμα» τους ακραίους ισλαμιστές αλλά δημιουργεί ισορροπία του τρόμου στα συμφέροντα της δύσης.
Η ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση, βολεύει τους πάντες εκτός από τους απλούς πολίτες.
Πέρα από τα συναισθήματα που προκαλούν οι εικόνες του αίματος, πίσω από την προπαγάνδα παίζεται ένα πολύ σκληρό παιχνίδι ελέγχου των ενεργειακών αποθεμάτων αλλά και των αγωγών.
Οι Άραβες δεν είναι ενωμένοι απέναντι στο Ισραήλ και μάλιστα Σαουδική Αραβία και Αίγυπτος δεν διστάζουν να επικρίνουν και να κατηγορούν την παλαιστινιακή ισλαμιστική οργάνωση Χαμάς.
Οι φανατικοί της Χαμάς επιδιώκουν με κάθε τρόπο να εμφανίζουν τους Ισραηλινούς αδιάλλακτους.
Θα πρέπει επίσης να γνωρίζουμε στην Ελλάδα ότι η Χαμάς με την Τουρκία και το Κατάρ -αρχικά- σε συνεργασία σχεδίαζαν να αποδυναμώσουν το ρόλο της Αιγύπτου και να αμφισβητήσουν τον ηγετικό της ρόλο στην μεσολάβηση, παρά να σταματήσουν τον θάνατο και την καταστροφή στη Λωρίδα της Γάζας.
Το περίεργο παιχνίδι της Χαμάς και η Τουρκία
Η Χαμάς παίζει περίεργο παιχνίδι στην περιοχή και δεν αγωνίζεται μόνο για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης αλλά επιθυμεί εμπλοκή του Κατάρ και της Τουρκίας.
Κάποιοι τη θέλουν να ιδρύθηκε με τη σύμφωνη γνώμη Ισραήλ και ΗΠΑ για να αποτελέσει το ισχυρό αντίβαρο στη Φατάχ του Γιασέρ Αραφάτ. Τον πραγματικό ηγέτη των Παλαιστινίων που έφτασε πολύ κοντά σε λύση αλλά δεν τον άφησαν…
Άλλωστε όλοι θυμούνται τους άνδρες της ασφαλείας της Χαμάς να γαζώνουν με τα αυτόματα ορισμένους από τους περίπου 250.000 ανθρώπους μετά τη λήξη του μνημοσύνου το οποίο είχε διοργανωθεί από την πολιτική ηγεσία της Φατάχ για την τρίτη επέτειο του θανάτου του ιστορικού ηγέτη των Παλαιστινίων.
Ως γνωστόν η κυβέρνηση που εγκαταστάθηκε στην Αίγυπτο μετά την ανατροπή του προέδρου Μόρσι, αποτελεί διώκτη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, της οποίας η ίδια η Χαμάς είναι όργανο της. Και βέβαια όλα αυτά δεν ευνοούν τα ελληνικά συμφέροντα με την Τουρκία μέσω αυτών των συμμαχιών να επιθυμεί το μπλοκάρισμα των ενεργειακών συμφωνιών της χώρας μας.
Η Σαουδική Αραβία στηρίζει και χρηματοδοτεί το Κάιρο, ενώ, αντίθετα, Ντόχα και Άγκυρα στήριξαν την “Αραβική Άνοιξη” και τη Μουσουλμανική Αδελφότητα για να γίνει ο Ερντογάν «Σουλτάνος» της περιοχής.
Χρησιμοποιώντας τη Χαμάς επιθυμούν και σύγκρουση με το Ισραήλ ώστε να μπλοκάρουν τους ενεργειακούς δρόμους Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδας.
Φαίνεται ότι το σχέδιο της Τουρκίας με την Μουσουλαμανική Αδελφότητα αποκαλύφθηκε γι’ αυτό και ψυχράθηκαν οι σχέσεις με Ισραήλ και Αμερική και πλέον επιχειρείται η στρατιωτική αποδυνάμωση της Χαμάς.
Η Τουρκία έπαιξε και παίζει με τη φωτιά στον συριακό εμφύλιο και την ευρύτερη Μέση Ανατολή με την «αραβική άνοιξη» και την άνοδο των φονταμενταλιστών ισλαμιστών στην περιοχή.
Η ισλαμοφιλία και η στήριξη του φονταμενταλιστικού σουνιτισμού στη Μέση Ανατολή, υπήρξαν το θεμέλιο της σύσφιξης των σχέσεων Τουρκίας-Κατάρ.
Είναι προφανές τι θα μπορούσε να συμβεί αν επικρατούσε το τουρκικό σχέδιο για φονταμενταλιστικό ισλαμισμό στην περιοχή.
Η νέο-οθωμανική πολιτική Ερντογάν απέτυχε παταγωδώς και ευτυχώς για την Ελλάδα.
Διαίρει και βασίλευε: αυτό είναι το δόγμα των ισχυρών της περιοχής που θέλουν τον έλεγχο…
Στον πόλεμο της προπαγάνδας τα σκοτωμένα παιδιά των Παλαιστινίων κάνουν κακό στο Ισραήλ και γεμίζουν με μίσος αλλά και εθελοντές στον ιερό πόλεμο των μουσουλμάνων κατά των κακών δυτικών που με τα δολάρια τους περνάνε ζωή σουλτάνου όταν εκατομμύρια πιστοί τους λιμοκτονούν και ελπίζουν να τους ανταμείψει ο Αλλάχ στην άλλη ζωή.
Το σκηνικό τυποποιημένο, νεκρά παιδιά, βόμβες, ρουκέτες, επέλαση του στρατού ακόμα και οι ίδιες αντιδράσεις σε επανάληψη, περί κατάπαυσης του πυρός, ειρηνευτικές πρωτοβουλίες και κάποιες λιγότερες αντιδράσεις για τη φρίκη να βλέπεις αθώους και βρέφη να κομματιάζονται από τις βόμβες. Συγνώμη για την κυνικότητα μου, αλλά με τόσο αίμα, μάλλον η συμφωνία θα είναι μεγάλη και τα πετροδόλαρα πολύ περισσότερα.
Ο «Σουλτάνος» Ερντογάν και η «Μεγάλη Μέση Ανατολή»
Η τηλεόραση δείχνει τη μισή αλήθεια… Προβάλει όλα τα στοιχεία που σε φορτίζουν συναισθηματικά αλλά οι δουλειές χρειάζονται κρύο αίμα και όχι ζεστό σαν αυτό που χύνεται στην περιοχή επί αιώνες.
Κάποιοι φαίνεται συνήθισαν στο αίμα, συνήθισαν τον πόλεμο μέσα από τις εικόνες της τηλεόρασης από απόσταση και από την ασφάλεια μιας εικονικής πραγματικότητας που ζουν. Κάποιοι όμως απέτυχαν στην εξωτερική τους πολιτική, κάποιοι που κρατούν τις τύχες του πλανήτη στα χέρια τους ευθύνονται για όσα συμβαίνουν και στη Μέση Ανατολή.
Οι Αμερικάνοι απέτυχαν! Επένδυσαν στον μεγάλο «Σουλτάνο» Ερντογάν για να φτιάξει τη «Μεγάλη Μέση Ανατολή»…
Οι λέξεις ειρήνη και ειρήνευση κακοποιήθηκαν, γιατί ποτέ δεν έγινε προσπάθεια για έναν οδυνηρό συμβιβασμό ανάμεσα σε όσους αντιμάχονται ή σε αυτούς που συγκρούονται τα συμφέροντα τους. Οι λύσεις δεν έρχονται με ευχές και ανακοινώσεις αλλά με σκληρές διαπραγματεύσεις και συμβιβασμούς που όλα τα μέρη κάτι χάνουν.
Η εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ το 2003 θα κυνηγάει σαν φάντασμα την εξωτερική πολιτική τους.
Η εξωτερική πολιτική του Ομπάμα απέτυχε. Από την Αραβική Άνοιξη, τον συριακό εμφύλιο μέχρι και τη νέα ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή με τις σφαγές στη Λωρίδα της Γάζας καμία αλλαγή, καμία λύση.
Ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας και η εξαγωγή δημοκρατίας είχε άλλους σκοπούς. Η στρατηγική και το σχέδιο των Αμερικανών ήταν και είναι η «ανασυγκρότηση» της ευρύτερης περιοχής δημιουργώντας τη «Μεγάλη Μέση Ανατολή» στα πρότυπα της Ε.Ε που μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο έγινε «δεκανίκι» της. Επομένως θα έπρεπε να έχουμε έναν καταστροφικό, αλλά ελεγχόμενο πόλεμο στην ευρύτερη περιοχή.
Η «πρώτη» φάση του σχεδίου έγινε με την εισβολή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο Ιράκ με πρόσχημα τα «όπλα μαζικής καταστροφής» και την «αποκατάσταση της δημοκρατίας».
Αυτό που σχεδιάζουν είναι να δημιουργήσουν αστικές δομές στα μουσουλμανικά κράτη, να δημιουργήσουν ισχυρούς θύλακες αστικής εξουσίας ακόμα και αλλαγή συνόρων, διαμορφώνοντας νέα κράτη για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους. Όπως έκαναν στα Βαλκάνια και στην Ευρώπη.
Σε όλα τα σχέδια επέμβασης είτε με βόμβες, είτε με οικονομικά όπλα όπως στην Ελλάδα υπάρχει η λέξη κλειδί, «μεταρρυθμίσεις».Έπρεπε να μεταρρυθμιστούν και οι αραβικές χώρες.
Ο «Σουλτάνος» Ερντογάν ανέλαβε χωροφύλακας της περιοχής και εντολοδόχος, μόνο που είχε τη δική του ατζέντα.
Το αποτέλεσμα σήμερα είναι ότι η Συρία και το Ιράκ έχουν παραδοθεί στα χέρια της Τζιχάντ. Η προσπάθεια στην Αίγυπτο απέτυχε καθώς επέστρεψε στον έλεγχο του στρατού. Στη Λιβύη επικρατεί χάος με τις ισλαμιστικές οργανώσεις να κάνουν κουμάντο. Η Υεμένη στην ίδια και χειρότερη κατάσταση κλυδωνίζεται από εσωτερικές συγκρούσεις.
Οι πρόσφυγες δημιουργούν προβλήματα σε Ιορδανία και Λίβανο που μετατρέπονται σε μεγάλα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Η Σαουδική Αραβία που είναι ο ισχυρός πυλώνας σταθερότητας στη Μέση Ανατολή αντιμετωπίζει προβλήματα όπως και η Αλγερία.
Πραγματικά οι Αμερικανοί δημιούργησαν μια κόλαση από τη μία, προσπαθώντας να ελέγξουν τις παρενέργειες και την επόμενη μέρα της Αραβικής Άνοιξης και από την άλλη, η σουνιτική «άνοιξη» κατά του προέδρου Μπασάρ αλ Ασαντ στη Συρία το 2011 άνοιγε ένα άλλο μέτωπο στο Ιράκ. Που όμως συσπείρωσε σιίτες γύρω από αλεβίτικο καθεστώς δημιουργώντας χάος.
Η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου με απρόβλεπτη εξέλιξη: εμφύλιος στο Ιρακ και στη Συρία, η «αραβική άνοιξη» παρά τα χρήματα που δαπανήθηκε έφερε πενιχρά αποτελέσματα στη εισαγωγή δημοκρατίας δυτικού τύπου και τώρα η φωτιά στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη.
Η Ελλάδα και ο πόλεμος των πετρελαίων
Η Ελλάδα μετά από δύο Παγκόσμιους πολέμους, αν και πολέμησε στο πλευρό των νικητών βγαίνει ταπεινωμένη και καθολικά ηττημένη. Οικονομικά χρεοκοπημένη, με βαριές απώλειες στη Μικρά Ασία, στην Κύπρο, με γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο και δυνητικά εθνικές ήττες στα βόρεια σύνορα της. Ας αφήσουμε τις κλάψες και τους συναισθηματισμούς και ας αποφασίσουμε με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε.
Η Ελλάδα, όμως, που βρίσκεται; Καθώς βρίσκεται σε εξέλιξη σύγκρουση συμφερόντων μεγάλων οικονομικών ομίλων κρατών – μελών της ΕΕ και των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική, στον Περσικό Κόλπο, για την απόκτηση γεωστρατηγικού πλεονεκτήματος σε σύγκρουση με τη Ρωσία, την Κίνα, τη συμμαχία των BRICS , που απειλούν την αμερικανική παγκόσμια πρωτοκαθεδρία.
Ένας νέος γύρος πολέμου ξεκινάει. Το λάφυρο είναι το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και οι δρόμοι μεταφοράς τους. Οι κίνδυνοι νέας πολεμικής ανάφλεξης είναι εμφανείς. Οι BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική) από τη Λιβύη έχασαν, εδώ δεν φαίνονται διατεθειμένοι να χάσουν.
