“Τα πιο νόστιμα κορίτσια τα’δα στην Παλιοκαστρίτσα…”
Κέρκυρα, το νησί των Φαιάκων. Με το Ποντικονήσι, τα γραφικά καλντερίμια, τους χαμογελαστούς ανθρώπους, τις δαντελωτές παραλίες. Εκεί, γεννιέται στις 20 Φεβρουαρίου του έτους 1923, ένα κορίτσι με ροζ μάγουλα και λαμπερά μάτια, που θα εξελιχθεί αργότερα σε μία από τις πιο χαρισματικές και αγαπημένες ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου, τις ταινίες και τις ατάκες της οποίας όλοι μας έχουμε λατρέψει. Από το “Σούζι τρως…και ψεύδεσαι και τρως!” μέχρι το “Δε θα μπει ένας λογικός άνθρωπος σε αυτό το σπίτι;”, τι να πρωτοθυμηθούμε για την ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ της και την αστείρευτη έμπνευσή της σε κωμικές στιχομυθίες.
Η Ρένα Βλαχοπούλου, που έφυγε από κοντά μας σαν σήμερα, αφήνοντας την τελευταία της πνοή στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών, όπου νοσηλευόταν για να εγχειριστεί, επειδή υπέστη διάτρηση στομάχου που οφειλόταν σε υποτροπή του σακχάρου. Το ιατρικό ανακοινωθέν ήταν ξεκάθαρο: αιτία θανάτου υπήρξε η αιφνίδια ανακοπή καρδιάς.
Πίσω στην Κέρκυρα, την εποχή που η μικρή Ρένα ήταν ακόμη ένα παιδί μιας οικογένειας με εννιά παιδιά, της οποίας ήταν κατά σειρά το πέμπτο. Ο πατέρας της, Γιάννης Βλαχόπουλος, γνωστός αριστοκράτης του νησιού, αγάπησε σφόδρα τη μητέρα της, Καλλιόπη, που ήταν κόρη μιας υπηρέτριας και παρά τις αντιδράσεις της οικογένειάς του-η οποία τον αποκλήρωσε- παντρεύτηκαν φέρνοντας στον κόσμο τους καρπούς του έρωτά τους.
Σε ηλικία 16 χρόνων, τραγούδησε για πρώτη φορά σε κάποιο ζαχαροπλαστείο της Σπιανάδας ενώ ένα χρόνο περίπου αργότερα, δοκίμασε τις ικανότητές της στο τραγούδι, στο βαριετέ “Όασις”, στο Ζάππειο, όπου ο Μίμης Τραϊφόρος παρουσίαζε νέους καλλιτέχνες και όπως ήταν φυσικό, τον εντυπωσίασε και της έκανε πρόταση για μόνιμη συνεργασία. Από εκεί κι έπειτα, οι προτάσεις για εμφανίσεις της άρχισαν να πέφτουν βροχή και το όνομά της ακουγόταν όλο και συχνότερα στους καλλιτεχνικούς κύκλους της εποχής. Το διάστημα μεταξύ 1951-54 τραγουδά σε διάφορες επιθεωρήσεις, συνεργάζεται με θιάσους και το 1953 συγκροτεί θίασο μαζί με τους Αλέκο Λειβαδίτη, Μαρίκα Κρεββατά, Ρένα Ντορ και Γιώργο Γαβριηλίδη. Η πρώτη της εμφάνιση στο θέατρο ως ηθοποιού και όχι ως τραγουδίστριας έγινε το καλοκαίρι του 1954 στο θέατρο της Σοφίας Βέμπο, στην επιθεώρηση “Σουσουράδα”.
Η κινηματογραφική της καριέρα ξεκίνησε ουσιαστικά το 1956 με την ταινία “Πρωτευουσιάνικες περιπέτειες”, η οποία εξιστορεί την ιστορία μιας Κερκυραίας που έρχεται στην Αθήνα παραπέμποντας ουσιαστικά στη δική της ιστορία, κάτι που οδήγησε σε τεράστια εισπρακτική επιτυχία, αφού ξεπέρασε τα 100.000 εισιτήρια. Επέστρεψε στον κινηματογράφο το 1962, στην ταινία του Αλέκου Σακελλάριου “Όταν λείπει η γάτα”, ενώ την ίδια χρονιά πρωταγωνίστησε στην ταινία “Μερικοί το προτιμούν κρύο”, του Γιάννη Δαλιανίδη. Αν και ο Φίνος είχε αντιρρήσεις για τη συμμετοχή της στην ταινία αυτή, ο Δαλιανίδης επέμεινε και δικαιώθηκε. Η ταινία ήταν η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία της χρονιάς 1962-63, με περισσότερα από 200.000 εισιτήρια καθιερώνοντας τη Ρένα Βλαχοπούλου ως εγχώρια σταρ του μιούζικαλ. Το 1963, τώρα, πρωταγωνίστησε στις ταινίες “Ένα κορίτσι για δύο” και “Κάτι να καίει”, ενώ το 1964 ακολουθούν οι ταινίες “Η χαρτοπαίχτρα”, του Δημήτρη Ψαθά, όπου συμπρωταγωνίστησε με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, τη Σαπφώ Νοταρά και τον Κώστα Βουτσά.
Το 1966-1972, γύρισε τη “Βουλευτίνα”, το “Βίβα Ρένα”, τη “Ζηλιάρα”, την “Παριζιάνα”, την ταινία “Μια τρελή σαραντάρα”, “Η θεία μου η χίπισσα”, “Μια Ελληνίδα στο χαρέμι”, “Ζητείται επειγόντως γαμπρός”, η “Κόμισσα της Κέρκυρας” και η “Η Ρένα είναι οφσάιντ”. Από το 1972, όμως, ο ελληνικός κινηματογράφος εισήλθε σε περίοδο παρακμής κι έτσι η Ρένα Βλαχοπούλου για τα επόμενα επτά χρόνια δεν γύρισε καθόλου ταινίες.
Το 1988 αρρώστησε από γαστρορραγία και παρ’όλο που άρχισε η σταδιακή κάμψη της, συνέχισε να είναι παρούσα στο θέατρο, εισπράττοντας την αγάπη και τα χειροκροτήματα του κοινού, το οποίο της έδειχνε πάντοτε την αγάπη και την αποδοχή μέχρι και το απόγευμα της Πέμπτης, 29 Ιουλίου του έτους 2004, όπου και έσβησε το χαμόγελο της γυναίκας και ηθοποιού με τις πιο πετυχημένες και ευφάνταστες κωμικές ατάκες στον ελληνικό κινηματογράφο.
Ένα είναι, όμως σίγουρο: ότι όσα χρόνια κι αν περάσουν, εκείνη θα παραμένει διαχρονικά ζωντανή στη μνήμη μας. Μέσα από τις ταινίες της, μέσα από το χαρακτηριστικό στίγμα που άφησε στον αλλοτινό, υπέροχο ελληνικό κινηματογράφο. Και μέσα από το ιδιαίτερο χαμόγελο και το σπινθηροβόλο βλέμμα της.
“Τα πιο νόστιμα κορίτσια τα’δα στην Παλιοκαστρίτσα…”
Παρακολουθήστε τη Ρένα Βλαχοπούλου σε μια σκηνή με τη γνωστή σε όλους μας ατάκα “Σούζι τρως..και ψεύδεσαι και τρως!”
