Σε αυτή τη χώρα ο δημόσιος διάλογος και οι αποφάσεις εξελίσσονται σε τηλεοπτικό χρόνο και μόνο με καυγάδες. Ο πολίτης παρακολουθεί χωρίς δικαίωμα παρέμβασης, κάθεται στον καναπέ και υπομένει τις ολομέτωπες επιθέσεις προπαγάνδας. Μια φορά στα τέσσερα χρόνια έχει δικαίωμα, άντε συντομότερα εξαιτίας των πρόωρων εκλογών που μας συμβαίνουν τακτικά, να διατυπώσει τη βούληση του.
Τις περισσότερες φορές παραπλανημένος, πιεσμένος, με διάθεση πελατειακής συναλλαγής αποφασίζει για το ποιος θα τον κυβερνήσει δίνοντας του λευκή επιταγή. Η οποία τις περισσότερες φορές, του επιστρέφεται και μάλιστα ακάλυπτη με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το «λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου Παπανδρέου.
Με αφορμή την ιδιωτικοποίηση της «μικρής ΔΕΗ» για ακόμα μια φορά καταλάβαμε ότι το Σύνταγμα και η τήρησή του υπολείπεται των σκοπιμοτήτων της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Νόμος είναι η μία και μοναδική αλήθεια της πλειοψηφίας και των μακιαβελικών σχεδιασμών της.
Ένα από τα σημαντικότερα θέματα- “μικρή ΔΕΗ”- πέρασε με μόλις 51 ψήφους, εκείνες δηλαδή της οριακής πλειοψηφίας σε θερινό τμήμα της βουλής καταδεικνύοντας τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση αντιμετωπίζει στρατηγικά θέματα της χώρας.
Τι μας είπαν οι κυβερνητικοί βουλευτές για να απορρίψουν το δημοψήφισμα πέρα από τα υπόλοιπα αστεία επιχειρήματα για την άθροιση των υπογραφών, ότι επρόκειτο για δημοσιονομικό και όχι κοινωνικό θέμα.
Η απαξίωση των δημοκρατικών θεσμών δεν είναι κάτι καινούριο αλλά η εφαρμογή τέτοιων καταστροφικών πολιτικών σε στρατηγικής και εθνικής σημασίας θέματα είναι πρωτόγνωρη.
Η κυβέρνηση σταδιακά με την τακτική της χάνει με γεωμετρική πρόοδο το βασικό επιχείρημα της ότι λειτουργεί ως ο κύριος σταθεροποιητικός παράγοντας, αφού υιοθετεί πρακτικές στα όρια τη συνταγματικής νομιμότητας και δείχνει να φοβάται τον ελληνικό λαό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρνει με τις θεσμικές του παρεμβάσεις εντός της βουλής να αναδεικνύεται σε βασικό πυλώνα σταθερότητας αφού διεκδικεί για τον ελληνικό λαό ότι προβλέπει το Σύνταγμα.
Σε αντιδιαστολή με την κυβέρνηση που εμφανίζεται να τον αγνοεί και να μην τον εμπιστεύεται.
Η κυβέρνηση είναι πλέον εγκλωβισμένη σε τακτικές κοινωνικού αυτοματισμού και αναζήτησης εχθρών. Μόνο που τους έχει κάνει όλους εχθρούς, επιστρατεύοντας και λοιδορώντας όσους εργαζόμενους θίγει και αυτοί αντιστέκονται.
Η μικρή ΔΕΗ πέρασε από τους μηχανισμούς προπαγάνδας ως μια αντιπαλότητα συνδικαλιστών-ΣΥΡΖΑ και κυβέρνησης.
Ακούσαμε πολλά ψέματα! Είναι διαφορετικό πράγμα η απελευθέρωση και άλλο ο πλειστηριασμός ενός ποσοστού δημόσιας βιομηχανίας ενέργειας με τη μέθοδο του…χασάπη.
Είναι αλήθεια ότι η πρώτη ευρωπαϊκή ντιρεκτίβα για την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας χρονολογείται από το 1992, τότε που έπεφτε το κοινοτικό χρήμα σαν τα… λαχανάκια Βρυξελλών.
Οι τότε κυβερνώντες δεσμεύτηκαν να προετοιμασθούν ώστε στα επόμενα χρόνια να ελευθερώσουν το 30% της εμπορίας του ηλεκτρικού ρεύματος με σκοπό πάντα το όφελος του καταναλωτή.
Αυτά τότε…πέρασαν τα χρόνια και η ΔΕΗ ως δημόσια επιχείρηση ήταν υπό την διοίκηση της κυβέρνησης και του διορισμένου Προέδρου της.
Οι κυβερνητικοί βουλευτές μας λένε ότι το θέμα της μικρής ΔΕΗ είναι μόνο δημοσιονομικό, ξεχνάνε ότι η επιχείρηση έκανε επενδύσεις που δεν θα έκανε κανένας ιδιώτης και είχε τιμολόγια με τα οποία ασκούσαν κοινωνική πολιτική.
Τα μεγάλα υδροηλεκτρικά εργοστάσια και τα φράγματα έδωσαν νερό σε αγροτικές εκτάσεις και τόνωσαν τοπικές οικονομίες.
Η ΔΕΗ δημιούργησε δίκτυο μεταφοράς ρεύματος για να φτάσει σε κάθε απομακρυσμένο σημείο της χώρας . Αυτό είναι δημοσιονομικό ή κοινωνικό θέμα κύριοι βουλευτές που ψηφίσατε;
Παράλληλα, αν δεν το μάθατε, έγινε και η απελευθέρωση και μάλιστα δόθηκαν και άδειες εδώ και χρόνια.
Το μονοπώλιο έχει σπάσει και οι καταναλωτές ηλεκτρικού ρεύματος μπορούν να επιλέξουν προμηθευτή. Προμηθευτής δεν υπάρχει γιατί δεν συμφέρει…
Η κρατική ΔΕΗ, η απαξιωμένη και η «σταυρωμένη» έβαλε κάτω τους ιδιώτες παρά τα κίνητρα και τις προνομιακές τιμές. Η δημόσια επιχείρηση ρεύματος με την εκμετάλλευση των λιγνιτικών πεδίων της Δυτικής Μακεδονίας είχε χαμηλό κόστος παραγωγής που δεν μπορούν να ανταγωνιστούν οι ιδιώτες. Αυτό δεν έγινε από τη μία μέρα στην άλλη αλλά με επενδύσεις και με τα χρήματα του ελληνικού λαού που οδήγησαν τη ΔΕΗ να έχει καύσιμο μηδενικού κόστους.
Μια κερδοφόρα επιχείρηση που προσπαθούσε να αντιμετωπίσει τις δουλείες και τις κακές διοικήσεις των ελληνικών κυβερνήσεων στεκόταν όρθια στον ανταγωνισμό.
Και η πράσινη ενέργεια επιδοτήθηκε, το κόστος της οποίας μεταφέρθηκε στη ΔΕΗ όπως και το πείραμα με τους νεόκοπους εμπόρους ρεύματος που πέρασαν από τον Κορυδαλλό και κόστισαν αρκετά χρήματα στο δημόσιο.
Το θέμα λοιπόν δεν είναι η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας αλλά το πως θα καθηλώσουμε έναν γίγαντα με στόχο τον τεμαχισμό του για να… ταϊστούν οι κερδοσκόποι που θέλουν να επενδύσουν με όρους Σοβιετικής οικονομίας.
Και έτσι μας προέκυψε η «μικρή ΔΕΗ», με υποδομές πληρωμένες από τον ελληνικό λαό, φθηνό ενεργειακό καύσιμο που χρειάστηκαν χρόνια επενδύσεων και προίκα, περίπου 2 εκατ πελατών που αναγκαστικά θα «πουληθούν» στον ιδιώτη. Το τίμημα ακόμα κανείς δεν το γνωρίζει.
Αυτό σίγουρα δεν είναι ελεύθερη αγορά και επενδύσεις σε Ευρωπαϊκή χώρα…
