Ποιοι “εμείς”; Να σου πω. Όλοι όσοι δουλεύουν σε αυτήν, όσοι δηλώνουν ιδιοκτήτες μαγαζιών και φυσικά όλοι οι εν δυνάμει πελάτες.

Ξέρω, ξέρω. Κρίση! Εσύ όμως ρε μαγαζάτορα που τόσα χρόνια απλά γέμιζες τις τσέπες σου, κάνεις κάτι για αυτό; Μπα. Το πολύ πολύ να μειώσεις τα μεροκάματα (αντί τις τιμές), ή την ποιότητα του (ήδη πειραγμένου) ποτού που σερβίρεις. Και κάθεσαι καρτερικά σε μια γωνία μπας και αλλάξουν οι συνθήκες στην οικονομία.

Προκειμένου να γίνει και κανένα ταμείο της προκοπής, λογής “party” και “event” γίνονται καθημερινά, με τη λογική “έλα παίξε μουσική για 30-40 ευρώ, φέρε και τους φίλους σου και όλα καλά”. Πόσο, όμως, να κρατηθεί ένα μαγαζί από “τουρίστες”;

Άσε, φίλε αναγνώστη, τις ζωντανές εμφανίσεις! Σε κάθε τρύπα και κάθε γωνιά, θα βρεις τον τάδε γνωστό σου, με τον δείνα φίλο του, να γρατζουνάνε τις κιθάρες τους για μισό μεροκάματο και το διαφημίζουν ως “live”. Live από εδώ, live από εκεί, για πόσο νομίζετε ρε παίδες πως θα σας ακολουθούν οι 5-10 φίλοι σας;

Περί “DJ”, βινυλίων, cd και σκληρών δίσκων τι να πω; Ο ένας θέλει να “φάει” τον άλλον, γιατί ο καθείς θεωρεί πως ο δικός του τρόπος είναι ο καλύτερος. Ο μεν βινυλιάκιας, νομίζει πως οι πελάτες κάτω των “άντα” θα καταλάβουν τη διαφορά και θα γουστάρουν με τα αυθόρμητα “κλικ” και “σκρατς” που δημιουργούν τα αυλάκια. Αυτός που παίζει με cd, κουβαλάει τρεις βαλίτσες πραμάτεια, με την πλειοψηφία του υλικού του “κατεβασμένη” από το internet και απλά αντιγραμμένη σε audio, και μετά βάζει “χέρι” σε αυτόν που παίζει μέσω PC, διότι “δεν είναι το ίδιο”. Ο πωρωμένος PCάκιας, έχει πάντα στην τσέπη του έναν σκληρό δίσκο, έτοιμος για djιλίκι ανά πάσα στιγμή, έχοντας στη διάθεσή του πολλά giga μουσικής, μη έχοντας ασχοληθεί όμως με το 90% αυτής. Ε, και για τη νέα “μόδα”, που θέλει τον DJ να παίζει μέσω YouTube, τι να πω; Προσοχή στο buffering!

Ναι ρε φίλε, το ξέρω πως δεν είναι όλοι έτσι, αλλά καταλαβαίνεις τι εννοώ. Μην κάνεις το χαζό! Αυτό που έχει σημασία είναι πως με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, όλοι είναι “επιλογείς μουσικής” και τίποτα παραπάνω. Τι πιο απλό;

Αμ, βαρέθηκε ο κόσμος και τους barmen και τις barμάνες με το μπλαζέ υφάκι. Πού το πας αυτό; Πάνε οι εποχές που ήσασταν cool! Deal with it!

Όσο για τους πελάτες, εύλογα δε θα κάνουν την κατανάλωση που έκαναν. Από την άλλη βέβαια, οι ροκάδες ποτέ δεν είχαν φράγκα και την έβγαζαν όλο το βράδυ με μια μπύρα, οπότε σε αυτόν τον τομέα είμαστε στα ίδια!

Οι ελληνάρες βέβαια και οι “all around” τύποι, εξακολουθούν να απολαμβάνουν το μοχιτάκι και τα γεγκερμπομπ (sic) τους, απλά με φειδώ.

Υπάρχει και μια μερίδα που κάθεται σπίτι για να κάνει οικονομία, και τελικά καταλήγει να παραγγέλνει τρεις πίτσες extra large και μια Coca Cola (light, τρομάρα τους), που τελικά θα βγει ακριβότερα.

Από εκεί και πέρα, η καραμέλα “δε βγαίνει ο κόσμος πλέον” δεν ισχύει. Μια χαρά τριγυρνάει (οκ, όχι όπως παλιά), με τη διαφορά πως πλέον επιλέγει το πού θα πάει! Δεν τα σκάει πλέον για να πίνει “μπόμπες”, ούτε θα γίνει θαμώνας σε ένα μαγαζί με αδιάφορη μουσική ή κακή εξυπηρέτηση. Και άπαξ και δε βρίσκει bar της αρεσκείας του, θα πάει στην τελική σε ένα ταβερνάκι να φάει, να πιει και να γουστάρει.

Η “νύχτα” όντως πεθαίνει, απλά γιατί εμείς έχουμε αυτήν τη νοοτροπία. Άπαντες! Μας έχουν πάρει ήδη πολλά (γιατί πολύ απλά τους τα δίνουμε).Ας μην τους χαρίσουμε και την καλοπέρασή μας.