“To να μάθουμε να αισθανόμαστε την αγωνία, είναι μια περιπέτεια μέσα από την οποία πρέπει να περάσει ο κάθε άνθρωπος, έτσι ώστε να μη χαθεί, ή για να μη βρεθεί ποτέ σε κατάσταση αγωνίας ή για να μη βυθιστεί σ’ αυτήν. Όποιος αντίθετα έμαθε να αισθάνεται τη δυστυχία με το σωστό τρόπο, έχει μάθει το πιο ύψιστο πράγμα.
Αν ο άνθρωπος ήταν ένα ζώο ή ένας άγγελος, δε θα ένιωθε αγωνία. Επειδή αυτός είναι μια σύνθεση, μπορεί να είναι δυστυχισμένος, και όσο πιο βαθιά είναι η αγωνία, τόσο πιο σπουδαίος είναι ο άνθρωπος…
…Δε μιλάω για την αγωνία, όπως την εννοούν συνήθως οι άνθρωποι, δηλαδή την αγωνία που αφορά το εξωτερικό, αυτό που βρίσκεται έξω από τον άνθρωπο, αλλά την αγωνία που παράγει αυτός ο ίδιος….
…Η αγωνία είναι η δυνατότητα της ελευθερίας. Μόνον αυτή η αγωνία έχει, μέσω της πίστης, την ικανότητα να δημιουργήσει απόλυτα, καθώς καταστρέφει όλα τα πεπερασμένα φαινόμενα, αποκαλύπτοντας όλες τις ψευδαισθήσεις τους.”
