24 Ιουνίου του 1519. Αφήνει την τελευταία της πνοή μία από τις ωραιότερες γυναίκες της εποχής εκείνης. Η Λουκρητία Βοργία γεννήθηκε στις 18 Απριλίου 1480 στο Σουμπιάκο της Ρώμης. Η μεθυστική ομορφιά της σε συνδυασμό με το κοφτερό διαβολικό μυαλό της την έκαναν ακαταμάχητη. Κανείς άνδρας δεν μπόρεσε να της αντισταθεί. Μία γυναίκα με πάθος, φιλοδοξίες και δίψα για εξουσία και δόξα, έβρισκε πάντα τον τρόπο να πραγματοποιεί τα όνειρά της.

Οι αλλεπάλληλοι γάμοι της υπήρξαν σκόπιμοι προκειμένου να ικανοποιήσουν την φιλοδοξία του πατέρα της και την αύξηση της δύναμης του αδελφού της. Σε πολύ νεαρή ηλικία αρραβωνιάστηκε δύο φορές με Ισπανούς ευγενείς. Όταν όμως ο πατέρας της εξελέγη Πάπας, οι αρραβώνες διαλύθηκαν και η Λουκρητία παντρεύτηκε το νόθο γιο του Αλέξανδρου Σφόρτσα, Τζιοβάνι Σφόρτσα. Ένας γάμος που έγινε για καθαρά ίδια συμφέροντα.

Όλα όμως ανατράπηκαν όταν ο αδελφός της αντελήφθη ότι αδυνατούσε να προσπορίσει οικονομικά οφέλη από τον γάμο της αδελφής του. Τότε  αποπειράθηκε να δολοφονήσει το γαμπρό του μέσα στη κρεβατοκάμαρα της Λουκρητίας.
Οι χρονικογράφοι της εποχής εκείνης του Πέζαρο αφηγούνται την απόπειρα εκείνη, που διέφυγε τελικά ο Ιωάννης Σφόρτσα ως εξής:

«Ένα βράδυ ο Τζακουΐνο, θαλαμηπόλος του Ιωάννη Σφόρτσα βρισκόταν στον κοιτώνα της Λουκρητίας όταν μπήκε σ΄ αυτό ο αδελφός της Καίσαρ. Πριν όμως μπει, η Λουκρητία διέταξε αυτόν να κρυφτεί πίσω από ένα ανάκλιντρο. Μπαίνοντας ο αδελφός της, της ανακοίνωσε ότι έδωσε εντολή να σκοτώσουν τον σύζυγό της. Έτσι μόλις στη συνέχεια έφυγε ο Κάισαρ Βοργίας η Λουκρητία έστειλε τον αυτήκοο μάρτυρα θαλαμηπόλο να ειδοποιήσει τον Ιωάννη Σφόρτσα. Τότε αυτός ιππεύοντας ένα άλογο έφθασε στο Πέζαρο μετά από 24 ώρες όπου φθάνοντας το άλογο έπεσε νεκρό από το συνεχές καλπασμό».

Μετά απ΄ αυτόν τον έντεχνο χωρισμό ο πατέρας της, Πάπας, ακύρωσε τον γάμο της κόρης του με τον Σφόρτσα, μετά τον οποίο η Λουκρητία κατέφυγε σε Μοναστήρι καλογραιών του Αγίου Σίξτου.

Η φιλοδοξία της Λουκρητίας αλλά και της οικογένειάς της ήταν μεγάλη. Τον Ιούλιο του 1948 παντρεύεται ξανά πάλι για πολιτικούς σκοπούς, τον Αλφόνσο ντι Μπιντέλια, γιο του Βασιλέως της Νάπολης Αλφόνσου Β΄της Αραγωνίας. Ένας γάμος που μετά από λίγο καιρό διαλύθηκε.

Τότε, οι Βοργίες ανέλαβαν την ιδέα να καθυποτάξουν το Βασίλειο της Νάπολης συμμαχώντας με τον Βασιλέα της Γαλλίας Λουδοβίκο ΙΒ΄. Έτσι την επομένη της εορτής του ιωβηλαίου του 1500 που γιόρταζε όλη μαζί η οικογένεια του Ποντίφικα, ο Αλφόνσος δέχθηκε επίθεση από τέσσερις προσωπιδοφόρους κοντά στην εκκλησία του Αγίου Πέτρου όπου τραυματίσθηκε σοβαρά δεχόμενος τις φροντίδες που έσπευσε να του παράσχει η σύζυγός του Λουκριτία, επί 34 συνεχείς ημέρες, ενώ ο Πάπας διέθεσε 14 άνδρες για τη φρούρησή του. Όταν τη περίοδο εκείνη ο Καίσαρας Βοργίας πήγε να επισκεφθεί τον ημιθανή τραυματία φέρεται να δήλωσε «ό,τι δεν γίνεται στο γεύμα, μπορεί να γίνει στο δείπνο». Έτσι στις 18 Αυγούστου του 1500 αφού εισήλθε στη κρεβατοκάμαρα του γαμπρού του και απομάκρυνε την αδελφή του, στραγγάλισε τον Αλφόνσο με τη βοήθεια του σωματοφύλακά του Μικελόττο.

 

Μετά τον θάνατο του δεύτερου συζύγου της η Λουκρητία κατέφυγε στο πύργο του Νέππι. Τότε ήταν ξέσπασε το σκάνδαλο για αιμομικτικές σχέσεις που μπορεί να είχε με τον πατέρα της και τον αδελφό της.  Αφορμή αυτού ήταν το γεγονός ότι το 1498 η Λουκρητία είχε γεννήσει κατά τον 2ο γάμο ένα βρέφος γένους αρσενικού. Το 1501 φέρεται και με δεύτερο βρέφος με το όνομα Τζοβάνι (Ιωάννη) το οποίο και ανέτρεφε και για το οποίο ο Πάπας εξέδωσε δύο αναγνωριστικές βούλες που φυλάσσονταν στα αρχεία της Μόντενα. Στο μεν ένα εξ αυτών ο Πάπας αναγνώριζε το βρέφος ως τέκνο του Καίσαρα Βοργία, στο δε άλλο ως τέκνο δικό του. Η διπλή αυτή αναγνώριση της πατρότητας του παιδιού ενισχύει παρά συσκοτίζει ακόμη περισσότερο τις κατηγορίες των χρονικογράφων της εποχής για τις πιθανές αισχρές και οργιώδεις σχέσεις πατέρα, αδελφού και κόρης. Βέβαια σε αυτό το σημείο έδωσε λαβή να υποστηρίζεται και η ενεργή συμμετοχή της Λουκρητίας σε όλες τις οργιώδεις εορτές που συνήθιζε ο Πάπας στα ποντιφικά ανάκτορα.

Ένα χρόνο μετά την δολοφονία του δεύτερου συζύγου της, η Λουκρητρία προχώρησε σε τρίτο γάμο. Αυτή τη φορά ο εκλεκτός της καρδιάς της, ήταν ο Αλφόνσο της Έστης, Δούκας της Φερράρας. Μετά από λίγο καιρό τον ακολούθησε στον τόπο του. Εκεί δημιούργησε περί αυτής σπουδαίο κύκλο ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών. Μεταξύ αυτών ήταν και ο Μπέμπο, ο οποίος χάρη στη Λουκρητία έγινε καρδινάλιος, και ο Αριόστο ο οποίος εξύμνησε τις αρετές της Λουκρητίας σε ένα οκτάστιχο που αναφέρεται στο έργο του «Μαινόμενος Ρολάνδος». Έτσι μέσα σε έναν τέτοιο κύκλο και σε ένα πλήθος τίτλων από τους γάμους της συνέχισε να ζει η Λουκρητία στην ίδια πόλη μέχρι τον θάνατό της στις 24 Ιουνίου του 1519. Σημαντικότεροι των τίτλων που έφερε ήταν Πριγκίπισσα του Σαλέρνο, Δούκισσα τηςΜόντενα, του Ρέτζιο και της Φερράρας, Δούκισσα της Βισκεγλίας και Λαίδη του Πέζαρο και της Γραδάρας.