13 Ιουνίου 2012. Φεύγει από τη ζωή σε ηλικία 98 ετών, μία από τις πιο αντιφατικές προσωπικότητες της γαλλικής διανόησης. Ο φιλόσοφος Ροζέ Γκαροντί. Μαχητής της γαλλικής αντίστασης, χριστιανός, μέλος και ένας από τους πιο επιφανής θεωρητικούς του κομμουνιστικού κόμματος. Τουλάχιστον στην αρχή.
Η εκρηκτική και ανήσυχη φύση της σκέψης του φάνηκε από νωρίς, κατά τη διάρκεια της θητεία του σαν λέκτορας στο τμήμα τεχνών του πανεπιστημίου Clermont – Ferrant από το 1962 ως το 1965 και την έντονη διαμάχη του με τον Μισέλ Φουκό που οδήγησε στην αποχώρηση του Γκαροντί.
Το 1970, διαγράφτηκε από το Κομμουνιστικό Κόμμα μετά την επικριτική του στάση απέναντι στην εισβολή των Σοβιετικών στην Τσεχοσλοβακία. Και το 1972, σόκαρε ξανά πολλούς από τους οπαδούς του, ασπαζόμενος το Ισλάμ, αλλάζοντας το όνομά του από Ροζέ σε Ραγκά, και δηλώνοντας ότι «Ο Χριστός του Απόστολου Παύλου δεν είναι είναι ο Ιησούς της Βίβλου».
Το μεγαλύτερο σκάνδαλο από τον Γκαροντί, προκλήθηκε το 1996 με την έκδοση του βιβλίου του «Θεμελιώδεις μύθοι της ισραηλινής πολιτικής» μέσα στο οποίο αρνήθηκε το «ολοκαύτωμα» ως ένα ακόμα ισραηλινό μύθο. Τα γαλλικά δικαστήρια απαγόρευσαν την κυκλοφορία του βιβλίου, επέβαλλαν στον Γκαροντί πρόστιμο 240.000 φράγκων και τον καταδίκασαν σε φυλάκιση με αναστολή.
Ο ίδιος στην υπεράσπιση του, απάντησε ότι το βιβλίο δεν είναι σε καμία περίπτωση δικαιολόγηση των ναζιστικών πρακτικών αλλά επιτίθεται στη μυθολογική χρήση του ολοκαυτώματος από την κυβέρνηση του Ισραήλ, προκειμένου να δικαιολογήσει τις πράξεις της, κυρίως εναντίον των Παλαιστινίων.
Σε μία από τις τελευταίες του συνεντεύξεις, δήλωσε ξεκάθαρα πως η τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη, ήταν οργανωμένη από την κυβέρνηση των Η.Π.Α. Ταυτόχρονα επανέλαβε τα περί μύθου του ολοκαυτώματος, λέγοντας πως η γενοκτονία των Εβραίων, εφευρέθηκε από τον Τσόρτσιλ, τον Αϊζενχάουερ και τον Ντε Γκολ, προκειμένου να δικαιολογηθεί η διχοτόμηση και η κατοχή της Γερμανίας.
Οι αντιφατικές και προβοκατόρικες θέσεις και δηλώσεις του, του στοίχισαν όσον αφορά τη θέση του στους ακαδημαϊκούς κύκλους. Το δεδομένο όμως είναι, πως διαφωνείς ή συμφωνείς με τον Γκαροντί, δεν μπορείς να μην θαυμάσεις την αδιαφορία του απέναντι σε κάθε μορφή αποδοχής και την ελευθερία της έκφρασης του με όποιο κόστος. Τη διαρκή αναζήτηση της αλήθειας, με όσα λάθη μια τέτοια αναζήτηση μπορεί να κουβαλάει. Την χρησιμοποίηση της φιλοσοφίας σαν εργαλείο κατανόησης της καθημερινότητας, αποκωδικοποίησης της σύγχυσης, ανατομίας της συνομωσίας, και βελτίωσης του κόσμου. Ένας παθιασμένος άνθρωπος, ένας γνήσιος προβοκατέρ, με ότι καλό ή κακό αυτό σημαίνει.
