Το πιο δημοφιλές άθλημα παγκοσμίως, το ποδόσφαιρο, δεν θα μπορούσε να μην έχει τους δικούς του ήρωες, τις ιστορίες που διηγούνται οι πατεράδες στα παιδιά τους, οι παπούδες στα εγγόνια. Εκεί που ανά πάσα στιγμή μπορεί ένας λαός να νιώσει ταπεινωμένος ή μια χώρα να βγει στους δρόμους. Στο δρόμο για τον τελικό, η πίεση μεγαλώνει, η ένταση αυξάνεται, τα νεύρα τσιτώνουν. Κάποιοι λυγίζουν, κάποιοι μεταμορφώνονται σε γίγαντες.
Να μερικές ιστορίες που αξίζει να μάθεις ή να θυμηθείς…
Το χέρι του Θεού..
Κανονικά η σέντρα σε αυτήν εδώ τη στήλη θα έπρεπε να γίνει στο πρώτο Μουντιάλ, το 1930. Ο… Θεός Ντιέγκο, όμως, κάνει το θαύμα του και καθορίζει τη… μοίρα μας από το σφύριγμα κιόλας της έναρξης των πιο όμορφων, των πιο θεαματικών, των πιο ιδιαίτερων στιγμών στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Είμαστε στο 1986 (12 ετών “σκάρτα” ο υπογράφων). Μεξικό και ο ήλιος καίει ό,τι βλέπει. Η Αγγλία παίζει με την -από το 1966- εχθρό Αργεντινή (σ.σ. από το Μουντιάλ στο Νησί), ενώ έχει μεσολαβήσει ο πόλεμος στα νησιά Φώκλαντ.
Φάση των προημιτελικών, 22 Ιουνίου. Στο 51′ ύστερα από λανθασμένο γύρισμα του Στιβ Χοτζ, ο Μαραντόνα τρέχει προς την μπάλα, η οποία κατευθυνόταν ψηλοκρεμαστά προς τη μικρή περιοχή, και προλαβαίνει τον Πίτερ Σίλτον που επιχειρεί έξοδο με γροθιά.
Ο πλανήτης πετάχτηκε από τη θέση του, αλλά με σχεδόν γυμνό μάτι φαίνεται το χέρι του Ντιέγκο. Δεν θα μπορούσε, άλλωστε, να πηδήξει τόσο ψηλά και να προλάβει τον γκολκίπερ των λιονταριών, ο οποίος φεύγει σφαίρα προς τον διαιτητή. Τζάμπα κόπος. Ο Τυνήσιος ρέφερι Αλί Μπιν Νάσερ θεωρεί πως ο ύψους 1.65 έχει πάρει τη μπάλα δίκαια από τον 1.85 και έχει σκοράρει.
Ο Μαραντόνα δεν σταματάει εκεί την παγαποντιά του. Λέει στους συμπαίκτες του: «Ελάτε να με αγκαλιάσετε, αλλιώς δε θα το μετρήσει».
Στη συνέντευξη τύπου μετά τον αγώνα θα πει την ατάκα του αιώνα: «un poco con la cabeza de Maradona y otro poco con la mano de Dios» («λίγο με το κεφάλι του Μαραντόνα και λίγο με το χέρι του Θεού») αφήνοντας στην ιστορία το γκολ με αυτό το όνομα.
Το δράμα του μικρού Βούδα
Το φαινόμενο να γίνεται μοιραίος παίκτης ο κορυφαίος, μόνο σπάνιο δεν είναι στο ποδόσφαιρο.
Ειδικά όταν ο αγώνας φτάσει στα πέναλτι. Έτσι έγινε και με τον Ρομπέρτο Μπάτζιο, στον τελικό των ΗΠΑ το 1994. Τα έξι του γκολ είχαν οδηγήσει την Ιταλία στον τελικό απέναντι στην Βραζιλία, αλλά ο Μπάτζιο αστόχησε στο τελευταίο πέναλτι.
Τέσσερα χρόνια μετά κλήθηκε πάλι να εκτελέσει ένα πέναλτι στον αγώνα με τη Χιλή, αλλά αυτή την φορά βρήκε δίχτυα “κερδίζοντας” την ισοπαλία. Το κοντράστ των δύο πέναλτι ήταν τόσο εικονικό, που αργότερα έγινε και διαφήμιση στην τηλεόραση.
Η πιο διάσημη χαμένη ευκαιρία
Ήταν ευφυΐα. Από τις μεγαλύτερες. Ένας Αϊνστάιν του ποδοσφαίρου. Ήταν ο… βασιλιάς. Ήταν ο Πελέ, ο οποίος στο τελευταίο Μουντιάλ της καριέρας του παραλίγο να πετύχει το ομορφότερο γκολ στην ιστορία.
Η φάση έγινε στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου που διεξήχθη στο Μεξικό το 1970, με αντίπαλο της Βραζιλίας την Ουρουγουάη. Ο Πελέ πήρε κάθετη πάσα του Τοστάο, προσποιήθηκε στον Μαζούρκεβιτς αφήνοντας την μπάλα να περάσει από μπροστά του λίγο έξω από την περιοχή. Πήρε πάλι την μπάλα στην μεγάλη περιοχή και σούταρε.
Η μπάλα, ωστόσο, δεν θα κάνει το χατίρι ούτε σε εκείνον, ούτε στους οπαδούς του πλανήτη που είχαν την τύχη να δουν live την καλύτερη εθνική ομάδα όλων των εποχών και θα περάσει ελάχιστα έξω από το δεξί δοκάρι του Ουρουγουανού πορτιέρο.
Όταν έκλαψε ο Θεός…
Τέσσερα χρόνια πριν, είχε πάρει μόνος του το Μουντιάλ του 1986, από τη Δυτική Γερμανία του Ρουμενίγκε. Είχε πάρει από το χέρι τους συμπαίκτες του για να τους οδηγήσει στην κορυφή του κόσμου.
Τέσσερα χρόνια μετά, στον τελικό του ’90, πληρώθηκε με το ίδιο νόμισμα. Αφού κατάφερε να διχάσει τους Ιταλούς, αποκλείοντάς τους στον ημιτελικό, το αγαπημένο παιδί των Ναπολιτάνων, πηγαίνει στον τελικό.
Οι Γερμανοί παίρνουν την πιο βαριά κούπα με ένα πέναλτι του Μπρέμε και τη στιγμή που ο Λόταρ Ματέους υψώνει το βαρύτιμο τρόπαιο, ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα ξεσπά σε κλάματα.
Αυτό έγινε για πρώτη φορά. Και τελευταία. Μια ομάδα να μην προλαβαίνει να ακουμπήσει τη μπάλα, μέχρι να τη μαζέψει από τα δίχτυα της!
Η… τυχερή ήταν η Δυτική Γερμανία του Μπεκενμπάουερ και θύτης η μεγάλη Ολλανδία που δεν αξιώθηκε ποτέ να σηκώσει την κούπα.
Με την έναρξη του τελικού οι “οράνιε” άλλαξαν την μπάλα 17 φορές χωρίς να την ακουμπήσουν οι Γερμανοί μέχρι την στιγμή που την πήρε ο Κρόιφ μπήκε μέσα στην περιοχή και ανατράπηκε από τον Ούλι Χένες.
Ο κόσμος αποδοκίμασε τον τρόπο που αναπτύχθηκε η Ολλανδία ενώ οι παίκτες της Γερμανίας… παρέλυσαν μετά το εύστοχο χτύπημα πέναλτι του Νέεσκενς, όπως παραδέχτηκαν σε δηλώσεις τους. Στο τέλος, όμως, κερδίζουν ο Γερμανοί…
Χαρακτηρίστηκε «το παιχνίδι του αιώνα». Μουντιάλ 1970, Μεξικό. Στο στάδιο Αζτέκα η φιναλίστ του 1966 Δ. Γερμανία αντιμετώπισε την Ιταλία που είχε απογοητεύσει στη φάση των ομίλων, αλλά είχε αρχίσει να συνέρχεται στα προημιτελικά.
Το τέλος του αγώνα βρήκε τους ατζούρι να πανηγυρίζουν την πρόκριση κόντρα στη μεγάλη Βραζιλία του Πελέ, με νίκη στην παράταση 4-3.
Όσα γκολ και να μπήκαν, τη θρυλική διάσταση στο ματς έδωσε ένας… τραυματισμός. Στο 67’, ο Φραντς Μπεκενμπάουερ προσπάθησε να μπει με το αρχοντικό του στυλ στην περιοχή, όμως ανατράπηκε από τον Μπούργκνιτς. Οι παίκτες του Χέλμουτ Σεν διαμαρτυρήθηκαν πως η παράβαση έγινε εντός της περιοχής, όμως ο «Κάιζερ» σφάδαζε στο έδαφος.
Το φάουλ δόθηκε εκτός, αλλά ο Κάιζερ υπέστη εξάρθρωση ώμου. Ο Σέλμουτ Χεν είχε μόλις πραγματοποιήσει την δεύτερη αλλαγή του και έτσι ο «Κάιζερ» αναγκάστηκε να συνεχίσει με δεμένο το δεξί του χέρι.
Η κεφαλιά… αυτογκόλ!
Είναι η 9η Ιουλίου και η ποδοσφαιρική ανθρωπότητα παρακολουθεί τον τελικό του Μουντιάλ.
Ο υπογράφων έχει ποντάρει από τον Μάρτιο εκείνου του χρόνου την Ιταλία για να σηκώσει την κούπα (σ.σ. απόδοση 50) και τη στιγμή που ο Ζιντάν κάνει το λάθος, τον κάνει να πετάγεται από τον καναπέ. Όλα ήταν θέμα χρόνου να πάρουν το δρόμο τους.
Ο Μάρκο Ματεράτσι είχε κάνει καλά τη δουλειά του. Είχε πει στον Ζιζού: «Προτιμώ την… πόρνη την αδελφή σου».
Η αντίδραση του Γάλλου captain ήταν ακαριαία: βημάτισε προς τον Ιταλό στόπερ και του έριξε μια δυνατή κεφαλιά κάτω από το στήθος. Πάλι καλά που δεν τον άφησε στον τόπο.
Το σίγουρο είναι ότι άφησε την πιο μεγάλη κούπα για την σκουάντρα ατζούρα.
Ήταν ένα ματς που θέλει να ξεχάσει κάθε Άγγλος ποδοσφαιρόφιλος. Ο Μαραντόνα εναντίον της Αγγλίας, σε εκείνον τον προημιτελικό του 1986, κάτω από τον καυτό «μεξικάνικο» ήλιο.
Η αρχή έγινε με το «χέρι του Θεού» και τρία λεπτά αργότερα θα έρθει το γκολ του αιώνα, όπως ονομάστηκε και ψηφίστηκε.
Στο 54′ ο Ενρίκε έδωσε την μπάλα στον πίμπε ντ’ όρο, λίγα μέτρα πριν από την μεσαία γραμμή. Ο Μαραντόνα ξεκίνησε να τρέχει, πέρασε Χοτζ, Μπίρντσλι, Ραϊντ, Μπούτσερ και Φένγουικ, έφτασε στη μικρή περιοχή, πέρασε και τον Πίτερ Σίλτον και η συνέχεια είναι γνωστή και ιστορική.
Ο πλανήτης έμεινε με ανοιχτό στόμα. Έβλεπε τον Αργεντινό Θεό να ζωγραφίζει με… το αριστερό του πόδι.
“Δεν τον είδα, τον άκουσα”
Μουντιάλ 1970: Μεξικό. Η καλύτερη Βραζιλία όλων των εποχών στον τελικό κόντρα στην Ιταλία μεγάλων αστέρων.
Η σελεσάο είναι τέτοια ορχήστρα, που κάνει τη σκουάντρα ατζούρα να μοιάζει με… παραφωνία. Τελικό σκορ 4-1, με το ένα γκολ καλύτερο από το άλλο και ειδικά αυτό που ο Πελέ έσκασε την πάσα πίσω από την πλάτη, στον επερχόμενο Κάρλος Αλμπέρτο, με τον τελευταίο να εκτελεί ιδανικά.
Μετά το ματς ο «βασιλιάς» ρωτήθηκε πού στην ευχή πρόλαβε να δει τον συμπαίκτη του που ερχόταν από πίσω με φόρα και πρόλαβε να του στρώσει τη μπάλα. Η απάντηση ξεπέρασε ακόμη και το ίδιο το γκολ: «Δεν τον είδα, τον άκουσα» είπε.
