Ήταν τέλη της δεκαετίας του ’60. Οι Rolling Stones είχαν καταφέρει ήδη όχι απλά να γίνουν γνωστοί στη Βρετανία, αλλά να σκαρφαλώσουν στην κορυφή των charts σε όλο τον κόσμο. Κομμάτια, όπως τα «(I can’t get no) Satisfaction», «Ruby Tuesday» και «Paint it Black» είχαν γίνει μεγάλες επιτυχίες και ο Mick Jagger με τη παρέα του ζούσαν τη τρέλα των rock stars. Πάρτι, συναυλίες, γυναίκες, ναρκωτικά, πολυτέλεια. Και τότε ήταν που ήρθε και η απότομη προσγείωση.
Ο Allen Klein αποχωρεί από τη θέση του μάνατζέρ τους και αυτό που αφήνει πίσω του είναι ένα χάος. Ιδιαίτερα στα οικονομικά του συγκροτήματος. Μια κίνηση που αφήνει στον αέρα τον Jagger, τον Keith Richards και τους υπόλοιπους Stones, οι οποίοι ήταν ιδανικοί στο να βγάζουν και να σκορπάνε λεφτά, αλλά όχι και να τα διαχειρίζονται. Εκεί χρειαζόταν ένας ειδικός – ένας έμπειρος, αλλά και γνώστης τους χρήματος. Και αυτόν τον «ειδικό» τον βρήκαν στο πρόσωπο του Rupert Loewenstein.
Βαυαρικής καταγωγής αριστοκράτης, γεννημένος μέσα στον πλούτο, αληθινός πρίγκιπας, μπήκε στον κόσμο των οικονομικών το 1962 σε ηλικία 32 ετών, όταν αποφάσισε να αγοράσει μια τράπεζα και πολύ σύντομα απέκτησε το ψευδώνυμο «άνθρωπος-αριθμομηχανήή». Και αυτό επειδή ήταν ιδανικός στο να εξοικονομεί χρήματα για τους πελάτες του. Δεν του ξέφευγε τίποτα.
Και το 1968 ο έμπορος τέχνης Christopher Gibbs τον γνώρισε με τον Jagger – έναν Jagger που ήταν απεγνωσμένος και έψαχνε να βρει έναν οικονομικό διαχειριστή.
Ο Loewenstein παραδέχθηκε ότι έως τη μέρα που του γνώρισαν τους Rolling Stones, δεν είχε ακούσει καν το συγκρότημα, δεν ήξερε ποιοι ήταν. Ωστόσο αυτό δεν τον εμπόδισε να αναλάβει τη δουλειά – μια δουλειά που κράτησε για περίπου 40 χρόνια, μετατρέποντας τους Stones στη πιο πλούσια μπάντα του πλανήτη. Ο πρίγκιπας ήταν αυτός που έκανε τη παρέα από το Λονδίνο βασιλιάδες!
Και ναι, μπορεί ο Jagger να είχε τη φωνή, ο Richards το ταλέντο, αλλά ο Loewenstein ήταν ο άνθρωπος που πρώτα τους γλίτωνε χρήματα και ύστερα τους τα τριπλασίαζε! Είναι αυτός που «ανάγκασε» τους Stones να φύγουν από την Αγγλία και να δηλώσουν ως έδρα τους τη Γαλλία, καθώς είχε ευνοϊκότερη φορολογία. Ήταν αυτός που επέλεγε τα μέρη που θα δώσει συναυλία το συγκρότημα ανάλογα με τη παρακράτηση φόρων. Ήταν αυτός που τη δεκαετία του ’80 έκλεισε το deal με τον promoter Michael Cohl, ο οποίος οργάνωσε το Steel Wheels tour – δηλαδή τη περιοδεία που έδωσε στους Stones 200 εκ. ευρώ και τους έκανε παντοκράτορες του rock.
Όπως πολύ εύστοχα είχε πει το 2002 ο Richards «είναι το μεγαλύτερο μυαλό στο χώρο της οικονομίας. Παίζει αυτό το παιχνίδι τόσο καλά όσο παίζω εγώ κιθάρα».
Ο Loewenstein έμεινε στη θέση του οικονομικού διαχειριστή έως το 2007, όταν και θεώρησε ότι ήρθε ο καιρός να αποσυρθεί. Από εκεί και πέρα συνέχισε να έχει επαφή με το συγκρότημα, έστω κι αν πριν από ένα χρόνο ήρθε σε ρήξη με τον Jagger, καθώς κυκλοφόρησε ένα βιβλίο από τα χρόνια τους δίπλα στους Stones. Ένα βιβλίο όπου αποκάλυπτε όλα τα κόλπα που έκανε για να μετατρέψει τη μπάντα σε οικονομικό κολοσσό. «Ένας άνθρωπος που διαχειρίζεται τα λεφτά σου για τόσο μεγάλο διάστημα δεν πρέπει μετά να αποκαλύπτει τα μυστικά του» είχε πει ο Mick.
Είμαστε σίγουροι πάντως ότι θα τον συγχωρήσει. Έχει πολλούς… εκατομμύρια λόγους για αυτό.
