Η εκλογική επίδοση της Χρυσής Αυγής μας τρομάζει και πρέπει να μας τρομάζει. 16% στον Δήμο Αθηναίων, 11% στην Περιφέρεια Αττικής, παγιωμένα ποσοστά κοντά στο 10% σε μεγάλους δήμους και περιφέρειες. Η Χρυσή Αυγή έχει πάρει και πάλι την ανηφόρα και η άνοδος δεν δείχνει να τιθασεύεται. Το γνωρίζουν οι δημοσκόποι, το Μέγαρο Μαξίμου, τα υπόλοιπα πολιτικά στελέχη και όσοι τυγχάνουμε παρατηρητές και καταγραφείς της πολιτικής πραγματικότητας. Οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, όπως απεδείχθη, δεν ήταν και τόσο ευκαιριακοί. Και όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ, αναζητώντας δεξαμενές ψήφων, δεν διστάζει να κάνει, αυτό για το οποίο είχε κατηγορήσει τη ΝΔ. Και το πολιτικό φλερτ με τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής είναι λάθος και επικίνδυνο!
Οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής έχουν πάψει να έχουν το δικαίωμα στην αμφιβολία. Το έχασαν όταν συνέχισαν να στηρίζουν το νεοναζιστικό μόρφωμα ακόμα και μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Υπεύθυνοι για την παγίωση των νεοναζί στο πολιτικό προσκήνιο δεν είναι μόνο το πολιτικό σύστημα και τα ΜΜΕ. Επιτέλους, πρέπει να δούμε και τις ευθύνες των πολιτών, δεν γίνεται να εθελοτυφλούμε και κάθε φορά να στοχοποιούμε το πολιτικό σύστημα, ακόμα και αν αυτό δεν τα έχει όλα καλώς καμωμένα. Στην προκειμένη περίπτωση, η Χρυσή Αυγή έχει απενοχοποιηθεί πλήρως στα μάτια πολλών ψηφοφόρων. Το ερώτημα «μήπως έχουμε χούντα σήμερα;» οδηγεί νομοτελειακά στο πολιτικό άκρο και στις περισσότερες περιπτώσεις στη φιλόξενη αγκαλιά της Χρυσής Αυγής.
Όσοι την Κυριακή ψήφισαν τους νεοναζί υποψηφίους, ήξεραν τι έκαναν. Ψήφισαν ως επί το πλείστον συνειδητά, εν πλήρει γνώσει του τι έκαναν. Γνώριζαν πως ο Ρουπακιάς δολοφόνησε τον Φύσσα. Γνώριζαν για τις καταδρομικές επιχειρήσεις της Χρυσής Αυγής. Γνώριζαν για την παραστρατιωτική δομή του μορφώματος. Γνώριζαν για τη σαφή ιεραρχία που προσομοιάζει λόχο και όχι κόμμα. Όλα αυτά τα γνώριζαν και επέλεξαν να ψηφίσουν τους νεοναζί. Αποκτήσαμε λοιπόν 500.000 νεοναζί; Πιθανότατα! Και ακόμα και αν οι ίδιοι δεν διενεργούν έκνομες πράξεις, δια της ψήφους τους νομιμοποιούν άλλους να τις κάνουν και μετά να παίζουν «την τρελή».
Τι κάνει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ; Φλερτάρει με τους ψηφοφόρους της ΧΑ. Δεν φλερτάρει με παραπλανημένους ανθρώπους, απελπισμένους από την κρίση. Φλερτάρει με τους ψηφοφόρους των νεοναζί, με τους ανθρώπους που «ξεπλένουν» δια της θεσμικής οδού την εγκληματική δράση των φασιστών. Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο έπρεπε να κάνουν ένα τέτοιο άνοιγμα ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, ο Πάνος Σκουρλέτης, η ΡέναΔούρου και ο Αλέξης Τσίπρας. Οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής δεν είναι αθώοι, δεν είναι παραπλανημένες παρθένες! Είναι ενήλικοι άνθρωποι και ο ΣΥΡΙΖΑ, δια της στάσης κορυφαίων στελεχών του, παρέχει τους συγχωροχάρτι, έστω όχι σε όλους. Αυτό παραπάει! Οι πολιτικές διαφωνίες είναι θεμιτές, αλλά το φλερτ με τους νεοναζί είναι το σημείο καμπής.
Και σε αυτό το σημείο κάποιος θα μου υπενθυμίσει τον Μπαλτάκο. Και θα έχει δίκιο. Ο Μπαλτάκος όμως αποπέμφθηκε και η ΝΔ αναγκάστηκε defacto να ανασκευάσει την προσέγγισή της. Προσωπικά, εκτιμώ πολύ τη στάση του Γιάννη Σγουρού -από τον οποίον με χωρίζουν πολιτικά μίλια- που δήλωσε με παρρησία πως δεν θέλει ούτε μια ψήφο της Χρυσής Αυγής. Και εκτιμώ και τη στάση του Ανδρέα Παπαδόπουλου της ΔΗΜΑΡ, ο οποίος δήλωσε πως με τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής δεν θέλει να μοιράζεται ούτε τον πυρετό του. Αν μετακινηθούν κάποια στιγμή οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής προς άλλους σχηματισμούς, θα είναι γιατί οι πολιτικοί συσχετισμοί θα έχουν μεταβληθεί έτσι, ώστε αυτό να καθίσταται δυνατό. Η επιχείρηση προσέγγισής τους δια της αθώωσής τους είναι μέσο αθέμιτο και αριβιστικό.
Είναι δεδομένο πως ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και οι υποψήφιοί του στην Αττική ψάχνουν ψηφοφόρους για τον δεύτερο γύρο. Το να ψαρεύεις όμως στα θολά νερά της Χρυσής Αυγής δεν είναι λύση. Το φλερτ με τα ματωμένα χέρια δεν είναι λύση. Η διάκριση των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής σε φασίστες και παραπλανημένους δεν είναι λύση. Όλα τα παραπάνω είναι πολιτικό θράσος, τίποτα παραπάνω.
Αν θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να προσελκύσει κόσμο, μπορεί να το κάνει με πολλούς τρόπους. Φερ’ ειπείν, θα μπορούσε να παρουσιάσει προτάσεις και να μην μένει στις διαπιστώσεις και σε ανεδαφικές δηλώσεις. Η επιμονή στην προσέγγιση του εκλογικού σώματος της Χρυσής Αυγής συνιστά πολιτική αυτοκτονία. Το ξαναείπαμε. Οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής δεν είναι παραπλανημένοι! Το κάνουν καθ’ έξιν και κατ’ εξακολούθηση και πιθανότατα θα συνεχίσουν να το κάνουν!
Η πολιτική παράδοση της Αριστεράς είναι να στέκεται πάντα και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες ενάντια στον φασισμό. Και ήταν λάθος όλων των πολιτικών κομμάτων που από την αρχή έριχνε το ένα στο άλλο το μπαλάκι των ευθυνών για την ανάδειξη της Χρυσής Αυγής αντί να την απομονώσουν και να την αντιμετωπίσουν ως κοινό κίνδυνο για την κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013, το πρωινό αμέσως μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, όταν ήμαστε όλοι παγωμένοι και πολύ μουδιασμένοι, έγραψα ένα άρθρο, το οποίο κατέληγε ως εξής: «Γι’ αυτόν και άλλους πολλούς λόγους, αρνούμαι να παρέχω πλέον οιαδήποτε νοερή κάλυψη σε όσους νομιμοποιούν το φασισμό. Κουράστηκα με τον εαυτό μου που δεν παίρνει κάθετη θέση αλλά κουράστηκα και με όσους επιχειρούν να αναβιώσουν τη Βαϊμάρη. Εσύ που ψήφισες τη Χρυσή Αυγή έχεις αίμα στα χέρια σου. Γι’ αυτό το λόγο, βαρέθηκα να σε δικαιολογώ…». Αν το έγραφα σήμερα, δεν θα άλλαζα ούτε κόμμα.
Τέλος λοιπόν το φλερτ με τα ματωμένα χέρια. Τέλος και ντροπή. Μόνο.
