Ο Ευάγγελος Βενιζέλος πήρε έναν επικίνδυνο δρόμο που μοιάζει να μην έχει επιστροφή. Είναι ο μόνος πολιτικός αρχηγός που επέλεξε τόσο σαφώς να συνδέσει την τύχη του κόμματός του με την τύχη της κυβερνητικής σταθερότητας. Αν μη τι άλλο, αν το ρίσκο δεν του βγει, ο κύριος Βενιζέλος, έξυπνος ων, δεν θα αργήσει να αντιληφθεί πως μόνος του υπέγραψε τη θανατική καταδίκη του ΠΑΣΟΚ.
Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει τρεις πολύ καλούς λόγους να ανησυχεί. 1) η Ελιά καταγράφει χαμηλές πτήσεις σε όλες τις μετρήσεις, με την τελευταία της MetronAnalysis να την αποτυπώνει στο 4,4%. 2) Το δίλημμα «Σταθερότητα vs. Αστάθεια» που θα επικαλεστεί κατά πληροφορίες και πάλι η ΝΔ στην προεκλογική της εκστρατεία, οδηγεί νομοτελειακά αυτούς που επηρεάζονται από αυτό το εκλογικό δίλημμα στον seniorpartner της κυβέρνησης και ελάχιστοι κατευθυνονται στον juniorpartner, του οποίου ο ρόλος όμως δεν παύει να είναι σημαντικός. 3) Ο Βενιζέλος δεν χάνει μόνο τους λεγόμενους «νοικοκυραίους». Χάνει και τους Παπανδρεϊκούς, οι οποίοι πλέον τόσο στο παρασκήνιο όσο και στο προσκήνιο απασφαλίζουν εναντίον του και κατευθύνονται προς ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ. Τέλος, στη γωνία τον περιμένουν και οι εκσυγχρονιστές-όλες οι φυλές του όλου ΠΑΣΟΚ δηλαδή-, οι οποίοι σε περίπτωση εκλογικής καταβαράθρωσης της Ελιάς θα απασφαλίσουν με τη σειρά τους εναντίον του κυρίου Βενιζέλου.
Τούτων δοθέντων, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αποφάσισε μέσα στο Σαββατοκύριακο να το γυρίσει σε χοντροκομμένο εκβιασμό. Αυτό ήταν πάντα και το πρόβλημα του Ευάγγελου Βενιζέλου: δεν ήξερε να περιμένει και όταν το καράβι άρχιζε να παίρνει κλίση προς τα κάτω, άρχιζε να χοροπηδά πάνω του από το θυμό του, με αποτέλεσμα το καράβι να βυθίζεται όλο και πιο βαθιά. Το έκανε το 2007. Δεν περίμενε καν να ολοκληρωθεί η εκλογική βραδιά και προκάλεσε σε μονομαχία τον Γιώργο Παπανδρέου. Έκανε μια πολύ σκληρή προεκλογική εκστρατεία με προσωπικές επιθέσεις και ειρωνεία. Δεν του βγήκε σε καλό, καθώς τα κεντρικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ εκτίμησαν πως τα οφέλη της παραμονής του Γιώργου ήταν περισσότερα από τα οφέλη της ανάδειξης του Βαγγέλη. Ο νυν Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης όμως περίμενε υπομονετικά. Εκείνο τον καταλυτικό Οκτώβριο του 2011 έπαιξε σαφή ρόλο στο παρασκήνιο, βγάζοντας μπροστά βουλευτές του κλίματός του, μετά τα περί δημοψηφίσματος του Γιώργου Παπανδρέου. Και αν δεχτούμε πως ο Γιώργος έπεσε μετά τις πιέσεις από το εξωτερικό, στο εσωτερικό η ομάδα Βενιζέλου είχε ήδη διαμορφώσει το κλίμα. Το τελευταίο ατόπημα του κυρίου Βενιζέλου είναι ο εκβιασμός του εκλογικού σώματος. «Αν δεν με ψηφίσετε, φεύγω από την κυβέρνηση» λέει στο περίπου, θυμίζοντας την Κατερίνα Χέλμη στα Κόκκινα Φανάρια του Βασίλη Γεωργιάδη να φωνάζει «Μη φεύγεις, Ντορή μου, θα φαρμακωθώ!».
Πολιτική με εκβιασμούς όμως δεν γίνεται. Και αν γίνεται, ποτέ δεν αποδίδει τα αναμενόμενα. Για να μιλήσουμε ειλικρινά, ο κύριος Βενιζέλος βάζει τη χώρα σε τροχιά πρόωρων εκλογών. Ούτως ή άλλως, το βράδυ της 25ηςΜαϊου θα παίρναμε όλοι τα κομπιουτεράκια ανά χείρας και θα βλέπαμε τι κουκιά αθροίζουν τα κόμματα που συμμετέχουν ή μπορούν να συμμετάσχουν στην κυβέρνηση. Ο κύριος Βενιζέλος όμως κάνει κάτι διαφορετικό. Δεν περιμένει να εκθέσει την κατάσταση το βράδυ των εκλογών-όταν και θα ήταν λογικό να το κάνει. Λέει ωμά πως αν δεν λάβει ένα εύλογο ποσοστό η Ελιά-εγώ το εκτιμώ ανάμεσα στο 6 και το 10%-, τότε αυτός θα πάρει όλη τη χώρα μαζί του. Και το λέω αυτό, επειδή σενάριο αλλαγής Πρωθυπουργού από την παρούσα Βουλή δεν υπάρχει στον ορίζοντα, το λέω όσο πιο σαφώς γίνεται για να το καταλάβουν και ορισμένοι αιθεροβάμονες. Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ παίρνει ένα ρίσκο. Παίρνει το ρίσκο του εκβιασμού.
Ήταν το μόνο όπλο που του είχε απομείνει; Δεν το πιστεύω, ακόμα και αν έχει τσακωθεί με όποιον μιλάει Ελληνικά στο ιστορικό πλην παρηκμασμένο κτίριο της Χαριλάου Τρικούπη. Τσακώθηκε με τους Παπανδρεϊκούς, εξαπολύει ανά τακτά χρονικά διαστήματα σκληρά πυρά κατά της ΔΗΜΑΡ-και ο Δαλάι Λάμα να ήταν ο Φώτης Κουβέλης, όταν αποκαλούν το κόμμα σου «παράσιτο», τότε μάλλον έχεις το δικαίωμα να απαντήσεις-τα ρίχνει χοντρά στον ΣΥΡΙΖΑ, έτσι όπως πάει δεν θα γλιτώσει από τα πυρά του ούτε η ΝΔ. Το ζήτημα είναι όμως πως τότε η πολιτική μοναξιά του κυρίου Βενιζέλου θα είναι μη αναστρέψιμη και-το κυριότερο!-θα έχει αναχθεί και πάλι σε εθνικό πρόβλημα. Τα υπαρξιακά της Κεντροαριστεράς που λέγαμε τις προάλλες.
Τι θα γίνει τώρα; Τα σενάρια είναι δυο: 1) Ο εκβιασμός του κυρίου Βενιζέλου λειτουργεί συσπειρωτικά, παλιοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και ευρύτεροι κεντρώοι αποφασίζουν να δώσουν στην Ελιά μια ευκαιρία, έτσι ώστε να αποτελέσει πρόδρομο της ευρύτερης σύγκλισης στην Κεντροαριστερά που μπορεί να γίνει μετά τις ευρωεκλογές χωρίς τη δαμόκλειο σπάθη της κάλπης να επικρέμαται. Συνδυαστικά με ένα καλό αποτέλεσμα της ΝΔ, η κυβέρνηση έστω και λαβωμένη συνεχίζει. 2) Ο εκβιασμός του κυρίου Βενιζέλου λειτουργεί αποσυσπειρωτικά. Άνθρωποι που το σκέφτονταν αποθαρρύνονται και δεν ψηφίζουν Ελιά και το νεοπαγές σχήματα καταντά… πανσεδάκι. Σε αυτό το ενδεχόμενο, για να το πούμε όσο πιο κομψά γίνεται, θα ακολουθήσουν έντονες, μα πολύ έντονες διεργασίες. Υπάρχει όμως ακόμα μια παράμετρος. Αν και αυτή η βόμβα σκάσει στα χέρια του Ευάγγελου Βενιζέλου, είναι πιθανό το αποτέλεσμα του ΠΑΣΟΚ σε ενδεχόμενες εθνικές εκλογές να είναι ακόμα πιο χαμηλό από το κακό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.
Μια τελευταία παρατήρηση: πολλές φορές οι εκβιασμοί πιάνουν σε βουλευτές, οι οποίοι υπό το κράτος του φόβου για την απομάκρυνση από το ασφαλές μαντρί, συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις. Σε έναν επί τετραετία βαριά χειμαζόμενο ψηφοφόρο, τέτοιος εκβιασμός δεν περνά! Και αυτή τη διαφορά βουλευτή-πολίτη θα έπρεπε να τη συνυπολογίσει ο κύριος Βενιζέλος.
Είναι εύλογη η αγανάκτηση του κυρίου Βενιζέλου. Του έμεινε στα χέρια κάτι από ΠΑΣΟΚ, φθαρμένο και απαξιωμένο από Μνημόνια και σκάνδαλα, ενώ οι κινήσεις του στην εσωκομματική σκακιέρα τον απομόνωσαν πλήρως. Πλέον ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μοιάζει να πορεύεται ως καμικάζι αυτοκτονίας. Μόνο που δεν βρισκόμαστε στο Ιράκ, αντίθετα διακυβεύεται η σταθερότητα της χώρας.
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης που ομνύει σε αυτή τη σταθερότητα, θα έπρεπε να το σκεφτεί δυο φορές πριν παίξει το χαρτί του εκβιασμού. Φοβάμαι πως κανείς δεν θα θελήσει να παίξει την Κατερίνα Χέλμη για να κάνει ο κύριος Βενιζέλος τον Ντορή…
