Νέος, άφθαρτος με λαμπρές σπουδές που φθάνουν μέχρι το Harvard, ο Νικόλας Γιατρομανωλάκης αποτελεί ένα από τα σημεία αναφορας για το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη. 

Η θριαμβευτική αποδοχή του νέου κόμματος, όπως αυτή αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις, αλλά και οι συχνές επιθέσεις στο κόμμα και τον Σταύρο Θεοδωράκη, φέρνουν την πολιτική κίνηση αυτή στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας.

Γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας, αλλά και των διεθνών πρακτικών, ο Νικόλας Γιατρομανωλάκης είναι από εκείνους τους συνομιλητές που χαίρεσαι να έχεις απέναντί σου.

Απολαυστε τον…

Το βιογραφικό σας και οι σπουδές σας είναι εντυπωσιακά και μάλλον αντιστρόφως ανάλογα της πολιτικής στάθμης των τελευταίων χρόνων. Γιατί ένας άνθρωπος με τις δικές σας περγαμηνές θέλει να μπει στα… πίτουρα;

Εσείς την λέτε πίτουρα, ο Πάπας Φραγκίσκος λέει πως είναι η ύψιστη μορφή φιλανθρωπίας, ο Αριστοτέλης λέει ότι είναι μια πρακτική επιστήμη και ο Γκράουτσο Μαρξ λέει πως είναι η τέχνη του να γυρεύεις μπελάδες, να τους βρίσκεις παντού, να κάνεις λανθασμένη διάγνωση και να προτείνεις την λάθος θεραπεία. Σε κάθε περίπτωση η πολιτική είναι καλώς ή κακώς ένας από τους λίγους τρόπους με τους οποίους μπορεί κανείς να επιφέρει σημαντικές αλλαγές στις ζωές των ανθρώπων και σε μεγάλη κλίμακα. Αυτό ήταν κάτι που πάντοτε με ενδιέφερε, αυτό σπούδασα, αυτό ήθελα να κάνω αλλά μέχρι σήμερα κρατήθηκα πολύ επιμελώς μακριά του γιατί δεν ένιωθα ότι υπήρχε το κατάλληλο όχημα αλλά ούτε και το περιθώριο για να δραστηριοποιηθώ πολιτικά.  

Υπάρχουν όντως αρκετά πίτουρα και κάποιες κότες τριγύρω, αλλά αν είναι όλο αυτό να αλλάξει, δεν μπορεί να γίνει εκ του μακρόθεν. Οπότε αναγκαστικά παίρνεις μια βαθιά ανάσα, μπαίνεις στα πίτουρα και παλεύεις να τα καθαρίσεις εσύ πριν σε σκεπάσουν αυτά.

Στην κλίμακα από το 1 έως το 10, όπου το 1 προσδιορίζεται ως άκρα Αριστερά και το 10 ως άκρα Δεξιά, που θα τοποθετούσατε τον εαυτό σας;

Δεν προσδιορίζω τον εαυτό μου βάσει αυτού του άξονα. Το να θέλω το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια είναι αριστερό ή δεξιό; Το να θέλω αξιολόγηση των δημόσιων υπαλλήλων είναι αριστερό ή δεξιό; Το να πιστεύω ότι έχει λογική και νόημα η δημιουργία και λειτουργία μη κρατικών πανεπιστημίων τι είναι; Ποιο το νόημα του να αυτοπροσδιοριστώ ως αριστερός ή δεξιός; Δεν νιώθω τίποτα από τα δύο. Ξέρω ότι ορισμένοι θα με δουν σχεδόν με οίκτο και θα με χαρακτηρίσουν απολιτίκ, αλλά το να υπερασπίζομαι μια σειρά από πράγματα χωρίς την πολυτέλεια του να κρύβομαι πίσω από μια ταμπέλα ή ένα μανιφέστο το βρίσκω υγιέστερο και πολιτικότερο.

 

Είστε ο υπεύθυνος της πολιτικής εκστρατείας του Ποταμιού. Ως ένας επαγγελματία του χώρου, δεν φοβηθήκατε το ρίσκο; Αυτό που λαϊκά χαρακτηρίζουμε ως «κάψιμο»;

Αν κανείς παρατηρήσει πώς έχω προχωρήσει όλα αυτά τα χρόνια, υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορεί να διακρίνει: Δεν φοβάμαι τις αλλαγές, δεν φοβάμαι να αναλάβω ευθύνες, δεν φοβάμαι να πω τα πράγματα με το όνομά τους, δεν τρομάζω εύκολα. Η αξία της εμπειρίας του να στήνεις ένα πολιτικό start-up, όπως εγώ τουλάχιστον βιώνω το Ποτάμι, δεν συγκρίνεται με οποιοδήποτε πιθανό «κάψιμο», ανεξαρτήτως της τελικής έκβασης. Θα ήταν ενδεχομένως πιο ανώδυνο να συνεχίσω με μια ακόμα δουλειά στον ιδιωτικό τομέα αλλά μια σειρά από γεγονότα τον τελευταίο χρόνο με έκαναν να θυμηθώ ποιος είμαι και τι θέλω να κάνω στα αλήθεια. Βρίσκομαι ακριβώς εκεί που θέλω να είμαι, κάνοντας ακριβώς αυτό που θέλω να κάνω. 

 

Ποια είναι τα θέματα που προσωπικά σας καίνε και θέλετε να αναδείξετε ως εκπρόσωπος του ελληνικού λαού στην Ευρωβουλή;

Κάποια από αυτά περιλαμβάνουν:

* Μεταρρυθμίσεις των ευρωπαϊκών θεσμών, αντιμετώπιση του δημοκρατικού και επικοινωνιακού ελλείμματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της γραφειοκρατίας της. Παρά τα όσα λένε οι αντιευρωπαϊστές δεν θεωρώ ότι χρειαζόμαστε λιγότερη Ευρώπη. Τουναντίον χρειαζόμαστε περισσότερη Ευρώπη αλλά και δικαιότερη, αμεσότερη και αποτελεσματικότερη. Εξάλλου δεν έχω καταλάβει ποια είναι ακριβώς η λύση που προτείνουν. Αν κλειστούν όλοι μέσα στα σύνορά τους θα εξαφανιστούν ως δια μαγείας τα προβλήματα που απασχολούν σήμερα τις ευρωπαϊκές χώρες; Από την άλλη, αν δεν γίνουν ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, όσες επιμέρους μεμονωμένες προσπάθειες κι αν γίνουν δεν θα επιφέρουν ουσιαστικά αποτελέσματα.

* Προάσπιση και προαγωγή κοινωνικών δικαιωμάτων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Δημιουργία ενός προστατευτικό πλέγματος που θα διασφαλίζει κοινά δικαιώματα στους Ευρωπαίους πολίτες όπου και αν βρίσκονται, όποιοι και αν είναι, απ’ όπου και αν προέρχονται, με ιδιαίτερη έμφαση στις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες

* Ορθολογισμός του μηχανισμού χρηματοδοτικών προγραμμάτων τύπου ΕΣΠΑ με περιορισμό της σχετικής γραφειοκρατίας στην Ευρώπη και την Ελλάδα, ορθολογικότερη κατανομή πόρων μεταξύ κλάδων και επιδοτούμενων δράσεων και ένταξη όλων αυτών των προγραμμάτων σε μία ευρύτερη πανευρωπαϊκή πολιτική για την εργασία, την εκπαίδευση, την κατάρτιση, την επιχειρηματικότητα, την τεχνολογία, την έρευνα και την καινοτομία.

* Προαγωγή μιας πανευρωπαϊκής νησιωτικής πολιτικής που θα αντιμετωπίζει τα νησιά όχι ως μονοσήμαντα κέντρα π.χ. τουριστικής, αγροτικής ή αλιευτικής παραγωγής, αλλά ως ολοκληρωμένα συστήματα με ένα σύνθετο πλέγμα αναγκών και δυνατοτήτων. 

Θα θέλατε να εφαρμόσετε κάποια πιο επιθετική καμπάνια για το Ποτάμι ή μήπως τώρα που φαίνεται πως κερδίζει εντυπώσεις και ποσοστά είναι πιο συνετή η «τακτική της χελώνας» φοβούμενοι κάποιο «αυτογκόλ»;

Θέλω μια καμπάνια που να μην θίγει τους πολίτες, να μην προσβάλλει τη νοημοσύνη ή την αισθητική τους, να στηρίζεται σε επιχειρήματα και τεκμηριωμένες απόψεις και όχι σε κραυγές και τσιτάτα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα κινηθούμε αποφασιστικά. Χθες για παράδειγμα έγραψα ένα άρθρο για το σχέδιο νόμου που κατέθεσε η κυβέρνηση για τους αιγιαλούς και το οποίο είναι διάτρητο και ύποπτα ασαφές, ενώ ενθαρρύνει αντί να αποθαρρύνει την κλασική ελληνική πάλη μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου συμφέροντος. Σήμερα ετοιμάζω κάτι για τα οικονομικά των κομμάτων. Θεωρώ ότι είναι υποχρέωσή μας να κάνουμε περισσότερες παρεμβάσεις αυτού του τύπου έτσι ώστε να αποτυπωθεί στη συνείδηση όλων η έκταση της διαφοροποίησής μας από το παλαιοκομματικό σύστημα, και, στον βαθμό που μπορούμε, να αναδείξουμε επιμέρους ζητήματα. 

 

Ένα από τα κυρίαρχα θέματα στα social media ήταν και αυτό που συνέβη με τον @cocobilly. Θεωρείτε πως κάνατε κάπου λάθος στη διαχείριση της κατάστασης;

Η γραμμή μας από την πρώτη κιόλας ώρα (και κυριολεκτώ) ήταν να σεβαστούμε απολύτως τους άγραφους κανόνες του ελληνικού twitter. Ο cocobilly ήταν από τους πρώτους που ακολουθήσαμε, γνωρίζοντας ότι πρόκειται για κάποιον που παριστάνει τον Σταύρο και δίνοντας ένα μήνυμα ότι δεν μας πειράζει αυτό, είναι μέσα στο παιχνίδι. Ακόμα και όταν πολλοί άνθρωποι στο twitter άρχισαν να τον ακολουθούν όχι επειδή γούσταραν τη σάτιρά του αλλά επειδή δεν καταλάβαιναν ότι δεν είναι ο ίδιος ο Θεοδωράκης, εγώ επέμεινα να μην κινηθούμε επιθετικά, και η μόνη μας αντίδραση ήταν κάποιες υπενθυμίσεις από τους δικούς μας λογαριασμούς για το ότι ο Σταύρος δεν έχει προσωπικό λογαριασμό στο twitter. 

Όταν όμως εσύ παίζεις με κανόνες και ο άλλος όχι, το πράγμα αρχίζει και παίρνει μια άλλη τροπή. Όταν ας πούμε ο cocobilly, παριστάνοντας τον Σταύρο, έγραψε ότι ζήλεψαν την ομορφιά της Κωνσταντίνας Κούνεβα και για αυτό της επιτέθηκαν με οξύ, δεν ξέρω πόσοι γέλασαν, ξέρω όμως πόσοι εξαγριώθηκαν: Κάποιοι εναντίον του cocobilly και κάποιοι εναντίον του Σταύρου γιατί εξακολουθούσαν να πιστεύουν ότι ο λογαριασμός ήταν δικός του. Και πάλι, εμείς απλώς βγάλαμε μια ανακοίνωση. 

Δεν πιστεύω στην λογοκρισία του twitter παρότι πολλές φορές διαβάζει κανείς εκεί πράγματα που τον προσβάλλουν, τον θίγουν και τον μειώνουν. Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα ο λογαριασμός του ανεστάλη. Δεν ξέρω πώς συνέβη, εγώ το έμαθα όταν άρχισα να βλέπω το hashtag #free_cocobilly. Κάποιοι λένε ότι το έκανε το Ποτάμι. Θα ήταν βλακώδες να κάναμε κάτι τέτοιο, γιατί τα trolls κάπως έτσι πολλαπλασιάζονται, ειδικά αν «σκοτώσεις» ένα στη θέση του φυτρώνουν δύο. Επομένως, ουδέποτε έκανα μια τέτοια εισήγηση γιατί δεν θα άλλαζε τίποτα επί της ουσίας. Απλώς κάποιες φορές νομίζω ότι παρασυρόμαστε μέσα στον μικρόκοσμο του twitter στην Ελλάδα και αγνοούμε ότι η πλειοψηφία του κόσμου ούτε που παίρνει είδηση για αυτά.

 

Περιμένετε να ενταθούν οι επιθέσεις εναντίον του κόμματός σας τις επόμενες εβδομάδες, καθώς θα μπαίνουμε στην τελική ευθεία για τις ευρωεκλογές;

Ναι λογικά οι επιθέσεις θα ενταθούν. Τα δύο μεγάλα κόμματα προσπαθούν να πολώσουν την κατάσταση προκειμένου να συσπειρώσουν τους ψηφοφόρους. Μέρος αυτού σημαίνει και περισσότερες επιθέσεις εναντίον μας. Όμως, το ποιος σου επιτίθεται εν τέλει πολλές φορές δείχνει και το ποιος είσαι εσύ. Πολλές φορές δεχόμαστε και ομαδικά πυρά καθώς θίγουμε συμφέροντα όχι απλώς ενός μεμονωμένου κόμματος αλλά ενός ευρύτερου πολιτικού κατεστημένου.  

 

Πόσο προσωποπαγές είναι το κόμμα σας;

Όταν κάτι ξεκινάει, λογικό είναι να διαπνέεται από το ύφος και τα χαρακτηριστικά εκείνων που το δημιούργησαν. Ήδη όμως στους δύο και κάτι μήνες που έχουν μεσολαβήσει από τότε που ξεκινήσαμε, το Ποτάμι έχει μεγαλώσει πολύ και πλέον εκπροσωπείται από τους 42 υποψήφιους για την Ευρωβουλή, από τον Σταύρο και από μια στενή οργανωτική ομάδα. Μετά τις εκλογές θα διοργανώσουμε και το ιδρυτικό συνέδριο του Ποταμιού και θα ενεργοποιηθούν και όλοι οι μηχανισμοί και οι διαδικασίες που έχουμε προβλέψει, και επομένως δεν θα τίθεται θέμα προσωποπαγούς χαρακτήρα του κόμματος. Όλοι όσοι θα έχουν μια θέση, θα έχουν αναδειχθεί μέσα από ψηφοφορίες.

Εντυπωσιακά ποσοστά, «λυσσαλέες» επιθέσεις… Περιμένατε να γίνουν όλα τόσο γρήγορα;

Όταν ξεκινάς κάτι τέτοιο, προσπαθείς να σκεφτείς όλα τα ενδεχόμενα, να προβλέψεις όλα τα ζητήματα. Προφανώς και ποτέ δεν είσαι απολύτως προετοιμασμένος για αυτό που έρχεται. Η μεγάλη ανταπόκριση των πολιτών δοκίμασε τις δομές μας οι οποίες αναγκάστηκαν να διευρυνθούν πολύ γρήγορα και να οργανωθούμε σε σχέση με τους εθελοντές και τα μέλη, να οριστούν κάποιες βασικές διαδικασίες και ούτω καθεξής. 

Ο τρόπος που οι ευρωπαϊκές ομάδες αντιμετώπισαν το Ποτάμι, όταν πριν ένα μήνα περίπου είχαμε πάει στις Βρυξέλλες για να συζητήσουμε μαζί τους, ήταν αυτό που έδειξε σε εμένα πόσο δρόμο διανύσαμε σε πόσο μικρό διάστημα. Φυσικά έχουμε ακόμα πολλά να κάνουμε και πολύ δρόμο ακόμα να διανύσουμε.

Όλο αυτό λογικό είναι να προκαλέσει και αντιδράσεις και επιθέσεις. Ο αντίλογος είναι απολύτως σεβαστός αρκεί να γίνεται βάσει κάποιων αρχών και με τεκμηριωμένα επιχειρήματα.  

 

Γιατί κάποιος να βάλει σταυρό προτίμησης δίπλα στο όνομά σας;

Γιατί μπορώ να ανταποκριθώ πλήρως στις απαιτήσεις της θέσης. Γιατί ξέρω πώς είναι να διαπραγματεύεσαι, να επιχειρηματολογείς, να ακούς και να συζητάς. Ξέρω πώς είναι να προωθείς ένα ζήτημα και να δημιουργείς συμμαχίες και συναίνεση. Ξέρω πώς είναι να εκφράζεις την άποψή σου χωρίς να φοβάσαι το κόστος, κάτι που έχω αποδείξει ξανά και ξανά στη ζωή μου. Ξέρω τι σημαίνει να δουλεύεις ασταμάτητα και αποτελεσματικά, ξέρω τι σημαίνει να είσαι κοντά σε πολλά χρήματα και πολλή ισχύ και να μένεις καθαρός, αποστασιοποιημένος και επαγγελματίας. Μαθαίνω γρήγορα και μπορώ να σχηματίσω τεκμηριωμένη άποψη για ένα ευρύ φάσμα θεμάτων μέσα από έρευνα και διάλογο. Παραδέχομαι τα σφάλματά μου και θέλω να εξελίσσομαι διαρκώς. Δεν επαναπαύομαι μέχρι να επιτευχθεί ο στόχος και μετά απλώς μετατοπίζω τον στόχο ή τον πήχη ακόμα ψηλότερα. Αυτό δεν είναι πάντοτε καλό για εμένα αλλά είναι πολύ καλό για αυτούς που εκπροσωπώ.