Οι περισσότεροι ηθοποιοί νιώθουν τυχεροί αν καταφέρουν κάποια στιγμή της ζωής τους να παίξουν έναν ρόλο, όχι απλά που θα τους κάνει γνωστούς, αλλά που θα μείνει στην ιστορία του κινηματογράφου. Ωστόσο ο Al Pacino προφανώς πιστεύει ότι «ένα ίσον… κανένα», καθώς στα 45 χρόνια καριέρα του έχει καταφέρει να υποδυθεί «μυθικούς» χαρακτήρες της 7ης Τέχνης.
Τι προτιμάς; Τον Michael Corleone στην τριλογία του «Νονού»; Τον Frank Serpico στο «Serpico»; Τον Tony Montana στον «Σημαδεμένο»; Τον Lefty στο «Donnie Brasco»; Ή τον διαβολικό John Milton στο «Δικηγόρο του Διαβόλου»; Γιατί πίσω από όλες αυτές τις μεγάλες μορφές της μεγάλης οθόνης κρυβόταν αυτός ο μεγάλος αστέρας του Hollywood.
Και σήμερα (25/4), που γίνεται 74 χρονών, είναι η καλύτερη στιγμή να ασχοληθούμε με τι ζωή του και όλα όσα έμαθε αυτά τα χρόνια.
«Είναι εύκολο να ξεγελάσεις το μάτι, αλλά δεν μπορείς να ξεγελάσεις την καρδιά»
«Το μεγάλο μου πρόβλημα είναι ότι δεν μπορώ να εκφραστώ. Πρέπει να με γνωρίζεις 50 χρόνια για να καταλάβεις στο τέλος τι θέλω να πω»
«Παλιότερα όταν έβγαινα έξω μεταμφιεζόμουν. Έπρεπε να φοράω καπέλα και γυαλιά, προκειμένου να μπορώ να περνάω απαρατήρητος»
«Η αδυναμία μου; Μακάρι να μπορούσα να βρω κάτι. Βέβαια έχω το ίδιο πρόβλημα όταν με ρωτάνε ποιο είναι το δυνατό μου σημείο. Ίσως τελικά αυτά τα δύο να είναι το ίδιο»
«Είμαι ηθοποιός, δεν είμαι αστέρι. Τα αστέρια είναι αυτοί οι άνθρωποι που ζουν στο Hollywood και έχουν τεράστιες πισίνες»
«Δεν κυκλοφορώ με σωματοφύλακες. Δεν τους χρειάζομαι. Είμαι από το Μπρονξ»
«Το γνωρίζετε ότι ξεκίνησα κάνοντας stand up comedy; Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν με πιστεύουν όταν τους το λέω. Αλλά εγώ έτσι φανταζόμουν την καριέρα μου παλιά, να γίνω κωμικός»
«Το χειρότερο πράγμα όταν είσαι διάσημος είναι ότι όλοι συμφωνούν με αυτά που λες. Είσαι σε μια συζήτηση και όλοι λένε “ναι, έχεις δίκιο”, έστω κι αν λες το πιο τρελό πράγμα. Αυτό που χρειάζεσαι είναι ανθρώπους που να σου λένε αυτό που δεν θέλεις να ακούσεις»
«Τα έργα του Shakespeare έχουν περισσότερη βία από ότι ο “Σημαδεμένος”»
«Μπορεί να έχω παίξει σε πολλές βίαιες ταινίες, αλλά ποτέ δεν μου άρεσαν τα όπλα, ούτε είχα, ούτε ασχολήθηκα μαζί τους. Μάλιστα όταν γύριζα το “Άρωμα Γυναίκας” έπρεπε να μου δείξουν πώς να συναρμολογώ ένα όπλο»
«Δεν είχα προετοιμαστεί για τη διασημότητα. Και όταν αυτή ήρθε ήταν δύσκολα, ένιωθα ότι δεν μπορούσα να τη χειριστώ»
«Δεν έχει τόση πλάκα στο να γυρίζεις ταινίες. Και μπορώ να στο εξηγήσω. Πρέπει να σηκώνεσαι πολύ νωρίς το πρωί και να πηγαίνεις στο στούντιο και μέχρι να γυρίσεις μια σκηνή απλά κάθεσαι και περιμένεις. Που είναι το ωραίο;»
