Το σπίτι «βρώμισε» καμαμπέρ, γέμισε καραμέλες γάλακτος και γαλλικά βιβλία. Η Electre προσγειώθηκε στην αθηναϊκή πραγματικότητα απευθείας από το Παρίσι για να μου υπενθυμίσει κάτι που είχα ξεχάσει. Τις ωραίες μέρες…
«Σε βρίσκω καλύτερα εδώ. Πιο ήρεμη, πιο χαρούμενη», θα παρατηρήσει από τις πρώτες κιόλας ώρες που θα περάσουμε μαζί. Και η αλήθεια είναι αυτή. Παρά τα προβλήματα (ποιος δεν έχει άλλωστε), είμαι πιο ήρεμη, πιο χαρούμενη, πιο καλά απ’ όσο στο Παρίσι. Θες οι φίλοι, η οικογένεια, ο έρωτας, ο ήλιος. Αχ, ο ήλιος. Πόσο τον εκτιμάς όταν τον χάνεις.
Το Παρίσι που έχεις στο μυαλό σου από τις ταινίες και τα βιβλία για να το ζήσεις πρέπει να είσαι πλούσια Αμερικανίδα που έρχεσαι στην Ευρώπη για να περάσεις καλά 2 χρόνια και να φύγεις.
Το «δικό» μας Παρίσι δεν είχε τίποτα από την λάμψη αυτή. Το «δικό» μας Παρίσι είχε πείνα, αστεγία, μεθύσια με φθηνό αλκοόλ και έρωτες της μιας βραδιάς. Δεν έχει περάσει καιρός. Αλλά το Παρίσι είναι μια γλυκόπικρη ανάμνηση, που γίνεται γλυκιά σιγά σιγά. Το «δικό» μας Παρίσι δεν είχε ρομαντισμό, είχε περιπέτεια.
Όπως τότε που κρυφτήκαμε τέσεσερα άτομα σε ένα δωμάτιο 3×3 της École Supérieure και κοιμόμασταν στο πάτωμα στρωματσάδα σαν σε κάμπινγκ.
Ή όπως τότε, που δεν ξέρω γιατί και πως, απλά βρεθήκαμε σε ένα πάρτι σε ένα υπόγειο γήπεδο μπάσκετ γεμάτο με κόσμο κι από το πουθενά εμφανίστηκαν μαζορέτες κάνοντάς μας να αναρωτιόμαστε από που θα εμφανιστεί και η Britney Spears να τραγουδήσει το «Baby one more time». Σίγουρα η πιο τρας στιγμή της ζωής μου.
Ή τότε που κάναμε τα τελευταία μας λεφτά μπύρες των 0.99 αντί φαγητό. Ή τότε που για μέρες μαγειρεύαμε πατάτες και πάλι πατάτες και ξανά πατάτες. Και τρέχαμε από μπαρ σε μπαρ κι ερωτευόμασταν παράφορα. Κάθε μέρα και παράφορα. Που τάζαμε ταξίδια μακρινά και καταλήγαμε να ταξιδεύουμε με έναν ναργιλέ στο χέρι.
Η Electre έχει αφήσει στο τραπέζι μου το βιβλίο «Oh, les beaux jours» του Μπέκετ. Αχ, οι μέρες… Οι δύσκολες μέρες, όπως τις βλέπαμε τότε… Οι ωραίες μέρες, όπως τις βλέπουμε τώρα…
Κι αυτό που μένει να αναρωτιόμαστε τελικά είναι…
Αχ, οι ωραίες μέρες… Τελικά είναι μπροστά μας ή πίσω μας;
