Τι κι αν τα προηγούμενα χρόνια είχε φέρει στην ομάδα τον κορυφαίο Έλληνα παίκτη Νίκο Γκάλη, τον Παναγιώτη Γιαννάκη, τους καλύτερους νέους (Φραγκίσκο Αλβέρτη και Νίκο Οικονόμου), αλλά και μεγάλους άσους του Ευρωπαϊκού Μπάσκετ, όπως τους Στόγιαν Βράκνοβιτς, Ζάρκο Πάσπαλι και Άριαν Κομαζετς; Τα αποτελέσματα δεν είχαν έρθει για τον Παναθηναϊκό και οι αδερφοί Γιαννακόπουλοι αποφασίζουν να ρισκάρουν: φέρνουν από το NBA τον Ντόμινικ Γουίλκινς και μοιάζουν αποφασισμένοι να σαρώσουν τα πάντα.
Και εν μέρει τα καταφέρνουν. Η ομάδα του Μπόζιταρ Μάλκοβιτς, που έχει κάτσει στον «πράσινο» πάγκο, πάει… τρένο και φτάνει μέχρι το final-four του Παρισιού στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Εκεί ο Παναθηναϊκός κερδίζει στα ημιτελικά την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και στις 11 Απριλίου έρχεται η μεγάλη στιγμή.
Κόντρα στην Μπαρτσελόνα και μετά από ένα παιχνίδι θρίλερ, ο ΠΑΟ κερδίζει τους Καταλανούς με 67-66, καθώς στα τελευταία δευτερόλεπτα χρειάστηκε και η τάπα του Βράνκοβιτς στον Χουάν Αντόνιο Μοντέρο – μια φάση που συζητήθηκε πάρα πολύ.
Η ουσία ωστόσο ήταν ότι ο Παναθηναϊκός κατέκτησε εκείνη τη χρονιά το πρώτο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην ιστορία του (και γενικότερα στην ιστορία του Ελληνικού μπάσκετ) και έβαλε τις βάσεις για να χτίσει την αυτοκρατορία του.
