Εδώ και μήνες όλοι περίμεναν με κομμένη την ανάσα την επιστροφή του στις μικρές οθόνες. Και την Κυριακή ήρθε επιτέλους η ώρα της δικαίωσης. Ο 4ος κύκλος του Game of Thrones έκανε πρεμιέρα, «έριξε» το HBO και εμείς το γιορτάζουμε.
Φυσικά με ένα αφιέρωμα Game of Thrones συγκρίνοντας του κεντρικούς χαρακτήρες -και τις αντίστοιχες ιστορικές προσωπικότητες- ενάντια τον έναν στον άλλο σε ένα τουρνουά όπου ο νικητής τα παίρνει όλα. Εν τέλει, όπως ισχύει και στο Game of Thrones, κερδίζεις ή πεθαίνεις.
Μια εξήγηση εκ των προτέρων για το πώς λειτουργεί το τουρνουά: τριάντα δύο διαγωνιζόμενοι έχουν ομαδοποιηθεί σε τέσσερις κατηγορίες -Βασιλιάδες, Βασίλισσες, Χέρια του Βασιλιά, Ιππότες. Οι κεντρικοί χαρακτήρες του Game of Thrones θα συγκριθούν πρώτα σε ζευγάρια με τους ιστορικούς αντιπροσώπους τους και τότε θα κάνουμε ζευγάρια τους νικητές του πρώτου γύρου στον επόμενο για να βγουν εν τέλει οι νικητές όλης της διοργάνωσης. Στην περίπτωση των χαρακτήρων που μοιάζουν σε ένα σύνολο ιστορικών προσωπικοτήτων, θα τους αντιμετωπίσουμε σαν ομάδα. Δεν είναι πολύ δίκαιο, αλλά και πάλι, η δικαιοσύνη δε σε πάει πολύ μακριά στο Westeros. Σε κάθε γύρο, θα αντιστοιχίσουμε τους χαρακτήρες και θα προλογίσουμε κάθε αγώνα με μια περιγραφή των δυνάμεων και αδυναμιών κάθε διαγωνιζόμενου.
Πρώτος Γύρος στην Κατηγορία Βασιλιάδες
Η μάχη των έφηβων τυράννων
Joffrey εναντίον της ομάδας του Καλιγούλα και του Edward του Λάνκαστερ
Σε έναν αγώνα για τον χειρότερο των χειρότερων, είναι δύσκολο να επιλέξεις μεταξύ του Joffrey και των ιστορικών ομολόγων του. Από την άποψη της ωμότητας και των θανάτων που προκαλεί γύρω του, σίγουρα ξεπερνά τον Edward του Λάνκαστερ, γιο της Βασίλισσας Margaret D’Anjou, που ηγήθηκε του Λάνκαστερ κατά τη διάρκεια του Πόλεμου των Ρόδων, και του Henry VI ή του Δούκα του Somerset, ανάλογα με το ποιον ρωτούσες. Ο Edward ειδικότερα απολάμβανε να επιτίθεται στους συντρόφους του με όπλα και να διατάσσει την εκτέλεση αιχμαλώτων και πέθανε στη Μάχη του Tewksbury, σε ένα άλσος όπου τον εκτέλεσε ο Δούκας του Clarence, καθώς ο ίδιος παρακαλούσε για τη ζωή του.
Ο Joffrey είχε την ευκαιρία να εξουσιάσει, και αμέσως εξελίχθηκε σε έναν δολοφονικό τύραννο, όπως θα θυμούνται οι οπαδοί των βιβλίων και της σειράς. Αλλά όλα αυτά ωχριούν μπροστά στην τρέλα του Καλιγούλα, ο οποίος δολοφονούσε και παντρευόταν τους συγγενείς του (μερικές φορές το ίδιο άτομο), χρηματοδοτούσε το καθεστώς του με μαζικές εκτελέσεις και κατασχέσεις και έχρισε το άλογο του Πρόξενο.
Είναι κοντινό αποτέλεσμα. Μπορούμε μόνο να ελπίζουμε ότι τελειώνει με αλληλοεξόντωση.
Η μάχη των στραβόξυλων
Stannis Baratheon εναντίον Oliver Cromwell
Ούτε πολύ αγαπητοί, ούτε πολύ αξιαγάπητοι ο Stannis Baratheon και ο Oliver Cromwell μιλούσαν απλά, συμπεριφερόντουσαν απλά, ντυνόντουσαν απλά. Άνδρες με σιδερένια θέληση και αποφασιστικότητα (παρόλο που και οι δυο ήταν επιρρεπείς στην κατάθλιψη) που έχτισαν την φήμη τους στο πεδίο της μάχης αλλά ένιωσαν την ανάγκη να μπουν στην πολιτική, και των οποίων η ακλόνητη αίσθηση ότι έχουν μια αποστολή προερχόταν από μια θεόσταλτη πεποίθηση ότι κάποια ανώτερη δύναμη τους είχε επιλέξει ως εκπροσώπους της σε αυτό τον κόσμο.
Ο Stannis Baratheon αυτή τη στιγμή παραμένει προκλητικός ενώ σχεδιάζει την επόμενη εκστρατεία του μετά τη μάχη του Blackwater. Διστακτικός νεοφώτιστος στην πίστη του Κυρίου του Φωτός, ο Stannis πιστεύει τώρα ότι ο ίδιος είναι ο εκλεκτός πρωταθλητής του R’hllor στο μεγάλο πόλεμο ενάντια στο σκοτάδι.
Ο Όλιβερ Κρόμγουελ δεν έδειξε τέτοια απροθυμία. Μετά από μια σκοτεινή νύχτα της ψυχής νωρίς στη ζωή του, ο Όλιβερ Κρόμγουελ πίστεψε ότι έχει επιλεγεί από τον ανώτερο Θεό. Και πράγματι, θα μπορούσε να επιδείξει μια σχεδόν αδιάκοπη σειρά από νίκες σε μάχες όπου το πειθαρχημένο ιππικό του, που απαρτιζόταν από άνδρες χαμηλής καταγωγής και ανύπαρκτων θρησκευτικών πεποιθήσεων, νικούσε όσους σήκωναν όπλα εναντίον του. Είναι γνωστός για την έλλειψη ματαιοδοξίας του που τον έκανε να επιμένει τα επίσημα πορτραίτα του να είναι ζωγραφισμένα «με μυρμηγκιές και από όλα».
Ακόμα ένας κοντινός αγώνας και αναρωτιόμαστε: είναι η αδιάκοπη επιτυχία που οδηγεί σε μια κυβέρνηση που καταρρέει μετά το θάνατο ενός ατόμου καλύτερη από έναν άνθρωπο ο οποίος μαθαίνει από μία ήττα και προτίθεται να μην υποστεί ποτέ καμία άλλη;
Δόξα και glamour
Renly Baratheon εναντίον της ομάδας του Edward II και του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου
Μερικές φορές, το στυλ είναι η ουσία. Ο Renly Baratheon μπορεί να ήταν το νεώτερο από τα τρία αδέλφια Baratheon και οι νίκες του μπορεί να περιορίζονταν στο τουρνουά κονταρομαχίας και τις συζητήσεις στο Μικρό Συμβούλιο, αλλά ήταν φτυστός Βασιλιάς. Ωστόσο, όπως έχουμε ξαναπεί, ο Renly είχε περισσότερες ικανότητες για να κάνει μια εκστρατεία παρά για να κυβερνήσει, καθώς και ανεπαρκή προστασία από δολοφόνους-σκιές.
Οι αντίπαλοι του Renly και οι ιστορικές πηγές του δείχνουν τα πλεονεκτήματα και τις αδυναμίες αυτού του είδους της προσέγγισης. Αμφότεροι ο Edward II και ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος ήταν άνδρες που απολάμβαναν την «υπερβολή και την επιπολαιότητα», ξοδεύοντας το χρυσάφι σαν νερό. Και οι δύο άνδρες θεωρούνταν εντυπωσιακοί και χρησιμοποιούσαν την εμφάνισή τους για να ενισχύσουν το χάρισμά τους. Και οι δύο άνδρες αγαπούσαν τους άνδρες: ο Edward II ήταν βαθιά ερωτευμένος με τον ιππότη Piers Gaveston, ενώ ο Ριχάρδος μοιραζόταν το κρεβάτι του με τον βασιλιά Φίλιππο της Γαλλίας.
Αλλά η φήμη τους διαφοροποιείται πάρα πολύ ως προς την στρατιωτική τους επιτυχία. Ο Ριχάρδος μπορεί να μην περνούσε πολύ καιρό με την σύζυγο του Ιζαμπέλα αλλά οι υποτελείς του ενδιαφέρονταν περισσότερο για το ότι ήταν ένας εξαιρετικός στρατιωτικός που έσπασε πολλές πολιορκίες και κατέκτησε πολλές νίκες στη Γαλλία πριν φύγει για την Τρίτη Σταυροφορία όπου επίσης κέρδισε σε μια σειρά από διάσημες μάχες με ελάχιστες πιθανότητες. Αντίθετα, ο Edward II έχασε σχεδόν σε κάθε μάχη που αγωνίστηκε ποτέ, εξαναγκάστηκε από τη σύζυγο του και τον εραστή της Roger Mortimer να παραιτηθεί και στη συνέχεια δολοφονήθηκε.
Το ερώτημα για τον Renly είναι εάν η πολιτική του ικανότητα μπορεί να αξιοποιηθεί ενάντια στις αδυναμίες του Edward II ή εάν η στρατιωτική υπεροχή του Ριχάρδου θα επανορθώσει την δυσαναλογία της ομάδας του.
Η μάχη των παιδιών θαυμάτων
Robb Stark εναντίον Edward IV του Γιορκ
Υπάρχουν πολλές ομοιότητες μεταξύ του Robb Stark, του βασιλιά του Βορρά, και του Edward του Γιορκ, βασιλιά της Αγγλίας. Και οι δύο άνδρες κληρονόμησαν τη θέση τους σε νεαρή ηλικία μετά το βίαιο θάνατο και τον αποκεφαλισμό του πατέρα τους, και οι δύο άντρες διεκδίκησαν το στέμμα στη βάση του αρχαίου δικαιώματος τους. Αμφότεροι πολέμησαν σε εμφύλιους πολέμους, και ποτέ ύψωσαν τα σπαθιά τους στη μάχη παρά μόνον για να νικήσουν. Αμφότεροι παντρεύτηκαν απερίσκεπτα και υπέστησαν την προδοσία από τα χέρια ορκισμένων υποτελών τους.
Το σημείο στο οποίο διαφέρουν είναι ότι ο Edward IV ήταν προικισμένος με ικανότητες στην πολιτική και πιο τυχερός όταν το πρόδωσαν. Ως βασιλιάς, ο Edward αποκατέστησε με επιτυχία το νόμο και την τάξη σε μια ύπαιθρο που είχε καταστραφεί από ληστείες, διπλασίασε τα βασιλικά έσοδα, και ήταν εν μέρει ένας Littlefinger, αφού με επιτυχία κερδοσκόπησε στο εμπόριο μαλλιού με τη διαπραγμάτευση ευνοϊκών εμπορικών συμφωνιών με τα πεδινά.
Την ίδια στιγμή, ο γάμος του με την Elizabeth Woodville τον αποξένωσε οριστικά από τον ισχυρό Richard Neville, Δούκα του Warwick, ο οποίος επαναστάτησε εναντίον του παλιού του φίλου. Σε αντίθεση με τους Roose Bolton και Walder Frey, οι Warwick και Clarence έπρεπε να ασχοληθούν με το αγγλικό Κοινοβούλιο, το οποίο δεν θα ανεχόταν τη δολοφονία ενός Βασιλιά εν ψυχρώ. Έτσι, τελικά αναγκάστηκαν να τον απελευθερώσουν, και μάλιστα τότε ο Edward κατάφερε να επιστρέψει δυναμικά, νίκησε τον Warwick στο Barnet Heath και τους αντιπάλους του από το Λάνκαστερ στο Tewksbury.
Μετά από αυτό, ο Edward το γύρισε λίγο σε στυλ Robert Baratheon, επιδιδόμενος σε κατάχρηση κρασιού, φαγητού και σε πάθη με ελεύθερες γυναίκες, μέχρι τον πρόωρο θάνατο του στην ηλικία των 41.
Αυτό μας αφήνει με το ερώτημα: είναι καλύτερο να ζεις γρήγορα, να πεθαίνεις νέος και να αφήνεις πίσω ένα όμορφο πτώμα ή να καταλήγεις κάπως σαν μεσαιωνική απάντηση της Αγγλίας στον γερασμένο Elvis;
Αποτελέσματα Πρώτου Γύρου στην Κατηγορία Βασιλιάδες
Σε αυτό το γύρο παρακολουθήσαμε τέσσερα έντονα ανταγωνιστικά παιχνίδια, καθώς οι Westerosi αντιμετώπισαν ιστορικές προσωπικότητες για το δικαίωμα να εκπροσωπούν τους εαυτούς τους. Και μετά από διαβούλευση με έναν σκιερό πάνελ δικαστών, τα αποτελέσματα έχουν ως εξής …
Η μάχη των έφηβων τυράννων: Νικητές η ομάδα του Καλιγούλα και του Edward του Λάνκαστερ
Αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι ο Joffrey είναι πραγματικά ποταπός, ο βασιλιάς του Σιδερένιου Θρόνου έπεσε στα γόνατα του κλαψουρίζοντας, αδύναμος να ανταγωνιστεί την ευθεία και προκλητική αντιμετώπιση του Edward του Λάνκαστερ ή την επική παραφροσύνη του Καλιγούλα.
Η μάχη των στραβόξυλων: Νικητής ο Stannis Baratheon
Ενώ ο Oliver Cromwell κυριάρχησε σε αυτό το match νωρίς, τελικά ο Stannis νίκησε λόγω του συνδυασμού ακραίας αποφασιστικότητας και ικανότητας να προσαρμοστεί και να βελτιωθεί με την πάροδο του χρόνου.
Δόξα και glamour: Νικητές η ομάδα του Edward II και του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου
Αν και ο Edward II φάνηκε να είναι χαμένη υπόθεση, η ανώτερη στρατιωτική εμπειρία του Ριχάρδου (ειδικά όταν ασχολήθηκε με απείθαρχα αδέλφια) κυρίευσε τον ερασιτέχνη Renly.
Η μάχη των παιδιών θαυμάτων: Νικητής ο Edward IV του Γιορκ
Ένας δύσκολος αγώνας του οποίου το αποτέλεσμα αμφιταλαντεύτηκε. Αλλά τελικά η τύχη και η ανώτερη πολιτική οξυδέρκεια του Edward IV του Γιορκ του χάρισαν τη νίκη εναντίον του Βασιλιά του Βορρά.
Πηγή: Esquire (του Steven Attewell) / Επιμέλεια: Σοφία Μανδηλαρά
