Όταν οι συναθλητές σου σε αποκαλούν «οδηγό των οδηγών» και η Porsche ζητά τη γνώμη σου για κάθε μοντέλο της σίγουρα δεν είσαι απλά ένας οδηγός αγώνων…
Προσπαθώντας να βρω πράγματα να γράψω για τον Walter Rohrl ανακάλυψα πως κάποιες φορές στο χώρο των αγώνων αυτοκινήτου εμφανίζεται ένας οδηγός, ο οποίος ανεβάζει τα όρια και σηκώνει τον πήχη ψηλά. Για τη δεκαετία των ‘80s αυτός ήταν ο Walter Rohrl. Κέρδισε τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο με την Fiat (1980) και νίκησε τα τετρακίνητα Quattro (1982) οδηγώντας μία (δικίνητη) Opel Ascona 400 προς τη δεύτερη του ανώτερη διάκριση.
Έγινε ο master του ράλι Μόντε Κάρλο κερδίζοντας το 4 φορές (με τέσσερις διαφορετικές ομάδες) και πέτυχε 14 νίκες σε 75 διοργανώσεις, που συμμετείχε. Αν το ποσοστό του ακούγεται λίγο να σας θυμίσω πως τότε το παγκόσμιο πρωτάθλημα είχε τους μισούς αγώνες και ο κύριος Rohrl επέλεγε τους αγώνες στους οποίους αγωνιζόταν.
Τελείωσε την καριέρα του στα ράλι «καταρρίπτοντας» το ρεκόρ στο Pikes Peak και συνέχισε στους αγώνες ταχύτητας στην Αμερική και την Ευρώπη. Δεν είναι τυχαίο που ακόμη και μακριά από τα ράλι, οι αντίπαλοί του, τον αντιμετωπίζουν με θαυμασμό. Ο Niki Lauda τον αποκάλεσε: «Genius on Wheels » όταν βρέθηκαν αντιμέτωποι σε μία 24ωρη διοργάνωση στο Nurburgring. «Ο τρόπος, που οδηγούσε ήταν απίθανος. Η κούρσα είχε ομίχλη και δυνατή βροχή, όμως εκείνος δεν μείωνε το ρυθμό του. Ήταν απίστευτο…»
Καθόλου άσχημα για τον 67χρονο σήμερα Walter, που γεννήθηκε στο Regensburg στις 7 Μαρτίου του 1947 και στα 16 χρόνια του έγινε οδηγός του επισκόπου του Regensburg. Ίσως να ήταν οι συχνές μετακινήσεις του επισκόπου (120.000 χλμ σε ένα χρόνο), που έκαναν τον οδηγό του έμπειρο και του έδωσαν ταχύτητα.
Δύο χρόνια μετά συμμετέχει με ένα δανεικό Fiat στο ράλι Βαυαρίας. Δεν κερδίζει αλλά κάνει καλούς χρόνους. Επιστρέφει τα επόμενα χρόνια στην ίδια διοργάνωση με μία BMW 2002 ti, μία Alfa και μία Porsche. Η Ford Κολωνίας προσέχει τις επιδόσεις του και του δίνει ένα Capri για το Γερμανικό πρωτάθλημα στο οποίο τερματίζει 3ος. Από εδώ αρχίζει η περιπέτειά του στα ράλι πρώτα στο Γερμανικό και μετά στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, που τον έφερε δύο φορές στην κορυφή αλλά και στη δόξα του group B.
Μάλιστα σε μία συνέντευξή του δήλωνε: «Είμαι υπερήφανος που αγωνίστηκα εκείνη την εποχή όπου τα ράλι είχαν ταχύτητα και λίγο(;) κίνδυνο. Μετά από 20 χρόνια πιστεύω πως τα αυτοκίνητα θα δείχνουν σα να κινούνται πάνω σε… ράγες σε ειδικές διαδρομές απόλυτα ασφαλής όμως τόσο βαρετές».
Διαβάζοντας τις παραπάνω δηλώσεις δεν είναι απίθανο να καταλάβουμε γιατί έκανε τον καλύτερό του αγώνα στην Πορτογαλία το 1980 στις νυχτερινές ειδικές διαδρομές με… ομίχλη.
Σύμφωνα με το θρύλο, ήθελε να εντυπωσιάσει το νέο διευθυντή της Fiat (στο αγωνιστικό τμήμα) Cesare Fiorio, αλλά και να κερδίσει τον Markku Alen. Βέβαια ο Φινλανδός σκέφτηκε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο…
Θεωρητικά η Πορτογαλία ήταν το αγαπημένο τερέν για τον Alen. Μεικτές διαδρομές (άσφαλτος – χώμα) και καλές καιρικές συνθήκες. Όμως εκείνη τη χρονιά ο καιρός θύμιζε Βρετανία ενώ συμμετείχαν 7 εργοστασιακές ομάδες εκτός της Lancia με τις Stratos….
Στο πρώτο κομμάτι τα πράγματα ήταν απογοητευτικά για τον Rohrl αφού η Stratos του Darniche ήταν πρώτη. Μόλις ο αγώνας ήρθε στα σκληρά χώματα και οι κανόνες άλλαξαν στο παιχνίδι. Πυκνή ομίχλη και δυνατή βροχή κάλυψαν τις νυχτερινές ειδικές διαδρομές και η «ευαίσθητη» Stratos έμεινε πίσω. Έτσι για την πρωτιά πάλευαν ο Alen με τον Vatanen. O Rohrl δεν μπορούσε να πιάσει το ρυθμό των δύο και πίεζε. Ο Fiorio στο μεταξύ αγωνιζόταν να επιβληθεί στους οδηγούς του, για να τερματίσουν και τα δύο αυτοκίνητα της ομάδας.
Στο τελευταίο σκέλος το Ford μένει και αυτό πίσω και η «μάχη» στήνεται ανάμεσα στους δύο της Fiat. O Alen κάνει πρώτος το λάθος και σπάει το διαφορικό του. Στην προσπάθεια του να φτάσει γρήγορα στο αυτοκίνητο, το Service car χτυπά τον… Rohrl στραβώνοντας την εμπρός ανάρτηση. Εκείνος γίνεται έξαλλος και αποφασίζει να πιέσει για να μείνει στην κορυφή. Μαζί με τον συνοδηγό του έχουν κάνει πολλά περάσματα στην ομίχλη και έχουν βάλει διαφορετικά σημάδια στις σημειώσεις τους ώστε να γνωρίζουν πάντα που βρισκόταν και πόσο μακριά ακολουθούσε η επόμενη στροφή. Το αποτέλεσμα ήταν ο Γερμανός να κερδίσει τον αγώνα, με στραβή εμπρός ανάρτηση και τσαλακωμένο εμπρός «φτερό» στο 131.
Λίγους μήνες μετά θα πει πως οι σημειώσεις ήταν απλά για επιβεβαίωση και πως είχε όλη τη διαδρομή στο μυαλό του σα σε φωτογραφικό άλμπουμ. Αυτό μας επιβεβαιώνει και ένα παρόμοιο περιστατικό στο Μόντε Κάρλο. Μετά από ένα σύντομο πέρασμα των ειδικών διαδρομών, ο Γερμανός κοιμήθηκε και είδε στον… ύπνο του τις διαδρομές τις πρώτης ημέρας με κάθε λεπτομέρεια. Το αποτέλεσμα ήταν να θυμηθεί τις εικόνες από το όνειρό του στον αγώνα και να διορθώσει μάλιστα και τις σημειώσεις.
Όμως δεν ήταν πάντα ρόδινη και επιτυχημένη η σχέση του με τις ομάδες. Δείτε για παράδειγμα τι έγινε με την Opel.
Το 1982 θα έπαιρνε τον τίτλο στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς το ράλι Βρετανίας. Ήταν ήδη πρωταθλητής πριν τον αγώνα και η συμμετοχή θα ήταν μία διαδικαστική κίνηση. Όμως ο αγώνας δεν άρεσε στον Rohrl, ο οποίος πήγε μία ημέρα πριν την εκκίνηση. Τον παρέλαβε ο συνοδηγός του από το αεροδρόμιο όπου του ανακοίνωσε πως η Opel θα κάνει το ίδιο βράδυ πάρτι για να τον παρουσιάσει ως παγκόσμιο πρωταθλητή. Εκείνος δεν ήθελε να ακούσει για γιορτές και φυσικά δεν εμφανίστηκε στο πάρτι. Την επόμενη ημέρα λίγο πριν την εκκίνηση ο υπεύθυνος του αγωνιστικού τμήματος ξεκίνησε καυγά μαζί του στο ξενοδοχείο λέγοντας του πως έχει απολυθεί και αφού δεν χρειάζεται να κάνει τον αγώνα δεν χρειάζεται να μείνει. Εκείνος παραδέχτηκε πως αυτή ήταν μια καλή ιδέα μάζεψε τα πράγματά του και έφυγε για το σπίτι του. Την επόμενη χρονιά υπέγραψε για την Lancia….
Τώρα (όπως λέει ο ίδιος) η Porsche του κλέβει τον ελεύθερό του χρόνο. «Πριν από 18 χρόνια δούλευα 50 ώρες για την Porsche τώρα δουλεύω 150!». Όσο για τους αγώνες δε φαίνεται να του λείπουν: «Είχα πει πως θα συνέχιζα τους αγώνες όσο θα μπορούσα να αποδεικνύω πως είμαι ο καλύτερος. Σταμάτησα τη στιγμή που ήμουν στην κορυφή και έτσι έχω ένα αίσθημα ικανοποίησης. Κάποιες φορές συμμετέχω σε διοργανώσεις με κλασικά αυτοκίνητα. Είναι πολύ ωραία να μπορείς να διασκεδάζεις οδηγώντας δυνατά και όμορφα αυτοκίνητα…».
Πίνακας
Walter Rohrl
Εθνικότητα: Γερμανός
Αγωνίστηκε: 1973 – 1987
Ομάδες: Fiat, Opel, Lancia, Audi
Συμμετοχές σε ράλι: 75
Παγκόσμιοι τίτλοι: 2 (1980, 1982)
Νίκες: 14
Τερματισμοί στο podium: 31
Νίκες σε ειδικές διαδρομές: 420
Συνολική βαθμολογία: 494
Πρώτος αγώνας στο παγκόσμιο πρωτάθλημα: 1973 Ράλι Μόντε Κάρλο.
Πρώτη νίκη: 1975 Ράλι Ακρόπολις.
Τελευταία νίκη: 1985 Ράλι Σαν Ρέμο
Τελευταίος αγώνας ράλι: 1987 Ράλι Ακρόπολις.
1987. Κερδίζει την ανάβαση του Pikes Peak με το Audi Sport Quattro S1 και γίνεται ο πρώτος οδηγός που κατεβάζει το χρόνο κάτω από τα 11 λεπτά (10:47.85).
1988.Τερματίζει δεύτερος στο πρωτάθλημα TransAm της Αμερικής.
1989. Συμμετέχει στο πρωτάθλημα IMSA της Αμερικής.
1990-1991. Επιστρέφει στην Ευρώπη και συμμετέχει στο DTM.
1991. Ξεκινά η συνεργασία του με την Porsche την οποία διατηρεί μέχρι σήμερα.
