Διαστάσεις –και καλώς- έχει πάρει η ομοφοβική επίθεση που εξαπέλυσε ο Δήμος Βερύκιος εναντίον του Αύγουστου Κορτώ. Ο συγγραφέας, αν και στην αρχή θέλησε να αντιμετωπίσει το όλο θέμα ήρεμα, αποφάσισε τελικά να προσφύγει στην Δικαιοσύνη. Σε κείμενο του που ανέβασε στην προσωπική του σελίδα στο Faceboοk, αναφέρει μεταξύ άλλων, για την απόφασή του:

«Αποφάσισα ότι οφείλω να υπερασπιστώ και να προστατεύσω πρώτα τους ανθρώπους της καρδιάς μου, έπειτα τον κάθε άνθρωπο που θα μπορούσε να βρεθεί στη θέση μου – στο στόχαστρο του δηλητηριώδους δημόσιου λόγου που εκφράζει ο κύριος Βερύκιος»,

 
Ο Δήμος Βερύκιος λίγες ώρες μετά το τέλος της –εμετικής- εκπομπής θέλησε να ζητήσει συγγνώμη από τον συγγραφέα, «κάθε φανερό ή κρυφό ομοφυλόφιλο», μέσα από τον λογαριασμό του στο Facebook.

Η ανάρτηση με την οποία ο Αύγουστος Κορτώ ανακοινώνει πως θα προσφύγει στη Δικαιοσύνη:

«Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει.

Ως επαγγελματίας γραφιάς, ξέρω από πρώτο χέρι την αλήθεια που περιέχεται στη λαϊκή τούτη ρήση. 

Μόνο που ορισμένες φορές, το μεταφορικό σχήμα γίνεται κυριολεκτικό, κι άνθρωποι τσακίζονται στ’ αλήθεια απ’ τον κακόβουλο λόγο των άλλων.

Συχνά, και μια σκληρή κουβέντα αρκεί για να συντρίψει έναν ευάλωτο ψυχισμό, και να εξωθήσει το άτομο που υφίσταται τη λεκτική βία ακόμη και στο απονενοημένο διάβημα.

Κι άλλοτε πάλι, όταν ο λόγος γίνεται όπλο για απρόκλητη επίθεση, προσβολή και ισοπέδωση της προσωπικότητας και του έργου ενός ανθρώπου μόνο και μόνο επειδή τυχαίνει να ανήκει σε μια μειονότητα, τότε το εκπεφρασμένο, ρατσιστικό μίσος στρέφεται ενάντια σε κάθε άτομο που προσπαθεί να διεκδικήσει την προσωπική του ελευθερία και την αξιοπρεπή του μεταχείριση από το κράτος και τους συνανθρώπους του.

Όταν για πρώτη φορά μου γνωστοποιήθηκε η εκτενής και χυδαία επίθεση του Δήμου Βερύκιου στο πρόσωπό μου, προσπάθησα να τη διαχειριστώ με το ήθος, τη μεγαλοψυχία, και τον αυτοσαρκασμό που μου δίδαξε η λατρεμένη μου μητέρα.

Ωστόσο, όταν ο απόηχος της ραδιοφωνικής αυτής θηριωδίας άγγιξε τους αγαπημένους μου ανθρώπους, όταν είδα τον σύντροφό μου – τον άντρα μου, όπως διεκδικώ το δικαίωμα να τον αποκαλώ – να προσπαθεί να συγκρατήσει τα δάκρυα της οργής που τον κατέκλυζε, κι όταν η σύντροφος του πατέρα μου και δεύτερή μου μάνα μου τηλεφώνησε για να μου πει ότι ο πατέρας μου είχε υποστεί υπερτασική κρίση έπειτα από την έκθεσή του στα δεκαπέντε αυτά λεπτά χολής και μίσους για τον μοναχογιό του, η συνολική αυτή κατάσταση επέβαλε την λήψη μιας απόφασης. 

Κι αποφάσισα ότι οφείλω να υπερασπιστώ και να προστατεύσω πρώτα τους ανθρώπους της καρδιάς μου, έπειτα τον κάθε άνθρωπο που θα μπορούσε να βρεθεί στη θέση μου – στο στόχαστρο του δηλητηριώδους δημόσιου λόγου που εκφράζει ο κύριος Βερύκιος (όπως, λόγου χάρη, έναν ομοφυλόφιλο νεότερο από μένα, χωρίς τη στήριξη και την αγάπη που λαμβάνω, κι ο οποίος μπορεί να εξωθείτο στην αυτοκαταστροφή) – και τελευταίο τον εαυτό μου.

Έτσι, στο όνομα και τη μνήμη των γενναίων ανδρών και γυναικών που αγωνίστηκαν για την ελευθερία που μπορώ και απολαμβάνω σήμερα, και για την αποφυγή περαιτέρω στοχοποίησης και θυματοποίησης αθώων συνανθρώπων μου, προσφεύγω στην Δικαιοσύνη, η οποία είναι αρμόδια να αξιολογήσει τον κύριο Βερύκιο και τον ραδιοφωνικό σταθμό που του επέτρεψε να ασχημονεί επί δεκαπέντε ολόκληρα λεπτά με στόχο του έναν άνθρωπο που ουδέποτε του προκάλεσε το παραμικρό κακό. Κάθε εκ των υστέρων δήλωση “μετάνοιας”, απλώς οξύνει το ψυχικό άλγος και δεν θα επέτρεπε την υπαναχώρησή μου.

Μετά τιμής,
Αύγουστος Κορτώ»