Ο ένας φέρει ένα όνομα βαρύ, ο άλλος ένα όνομα εξευτελιστικό. Οι Stark είναι οι θεματοφύλακες της τάξης στον Βορρά, οι αδιαφιλονίκητοι άρχοντες. Από την άλλη, το επίθετο «Snow» αποτελεί προνόμιο για κάθε μπάσταρδο παιδί που γεννιέται στα 7 βασίλεια. Έτσι, για τον στιγματισμό. Και ενώ οι δύο αυτοί χαρακτήρες είναι φίλοι, άριστοι πολεμιστές και χαρακτήρες, ο John Snow έχει κάποια χαρακτηριστικά που τον κάνουν ηγέτη.
Το πρώτο πράγμα που φαίνεται να διαθέτει ο Snow, είναι ευελιξία. Όταν η ζωή του τίθεται σε κίνδυνο, δεν διστάζει να πάει με τους εχθρούς. Ξέρει πως πρέπει να κερδίσει χρόνο, να διαχειριστεί σωστά μια σύνθετη κατάσταση, στην οποία δεν έχει τον πρώτο λόγο. Χωρίς να δείχνει «υποτακτικός», κάνει αυτό που πρέπει να κάνει για να επιβιώσει, μέχρι να διαμορφωθούν οι κατάλληλες συνθήκες για να δράσει.
Αντίθετα, ο διάδοχος του Nend Stark δεν φαίνεται να διδάχθηκε από τα παθήματα του πατέρα του, που του στοίχισαν τη ζωή. Μπορεί να θεωρεί πως η τιμή είναι πάνω από όλα, αλλά όταν μιλάμε για πολιτική και για εξουσία, αυτό δεν είναι προσόν, αλλά ελάττωμα.
«Να φοράς την αδυναμία σαν ασπίδα, έτσι κανείς δεν θα μπορεί να σε κάνει κακό», ήταν η συμβουλή του Tyrion στον Jon, που είχε και αυτός το δικό του θέμα με το… ύψος. Ο «μπάσταρδος» όμως , δεν αντέχει. Φεύγει για να γίνει υπηρετήσει στο «Τοίχος». Εκεί θα είναι πρώτος, που το προτιμά από το να είναι πάντα ο «δεύτερος» της πόλης. Γνωρίζει τους κινδύνους, ξέρει πως ανά πάσα στιγμής μπορεί να αλλάξουν δραματικά οι ισορροπίες… Και όταν δεν το γνωρίζει και το βιώνει, του γίνεται αμέσως μάθημα.
Την ίδια στιγμή, ο Robb αποδεικνύεται σχεδόν αφελής. Πηγαίνει καλεσμένος στη «φωλιά του λύκου». Στο σπίτι ενός ανθρώπου που γνωρίζει πως είναι επικίνδυνος και του έχει κάνει ήδη μια στραβή. Εν καιρώ πολέμου, πέφτει στην καλοστημένη παγίδα του εχθρού και μαζί του χάνονται και οι καλύτεροι πολεμιστές του.
Κι επειδή πολλά καταλαβαίνει κανείς για έναν άνθρωπο, όταν εκείνος βιώνει τον έρωτα και τον πόλεμο, φαίνεται πως ο Robb, μπορεί να διαχειριστεί το συναίσθημα καλύτερα από τον Robb. Και ας υποψιάζεται πως η μητέρα του είναι μια πόρνη. Για αυτό άλλωστε, παραμένει ακόμη παρθένος. Υπάρχει αυτή η φοβία, μήπως τη συναντήσει εκεί που δεν πρέπει…
Η επιλογή του νεότερου Stark του κόστισε τη ζωή του αλλά και τον πόλεμο. Αντίθετα ο Jon είναι πάντα προσηλωμένος στο στόχο του. Και ο έρωτας με την άγρια Ingrid του κόστισε κάποια… βέλη στην πλάτη. Μικρό το κακό…
Έτσι, το ένστικτο της επιβίωσης είναι πολύ πιο ανεπτυγμένο στο «μπάσταρδο» παιδί που έχει να αντιμετωπίσει τη χλεύη, την απαξία (ακόμη και μέσα στην οικογένειά του), παρά στον πρωτότοκο γιο, που μεγαλώνει πλουσιοπάροχα και με το θαυμασμό όλων. Και επειδή ο πατέρας του ήταν καλός πολεμιστής, του δίδαξε να μάχεται σωστά. Το αποστειρωμένο… βασιλικό περιβάλλον του Βορρά, δεν του επέτρεψε να τον κάνει υποψιασμένο.
Και ένας ηγέτης, θα πρέπει να οδηγεί με ασφάλεια το λαό του, σκεπτόμενος πάντα ποιον έχει «απέναντί» του. Ο Robb αποδείχθηκε «λίγος». Ίσως να ήταν κορυφαίος στρατηγός, αλλά μέχρι εκεί. Για να δούμε τι θα κάνει ο Jon…
