Σήμερα, 17 Ιανουαρίου, η Πρώτη Κυρία της Αμερικής, Michelle Obama, κλείνει τα 50 της χρόνια και πρωτοσέλιδα με την ίδια και τη ζωή της αναμένεται να κατακλύσουν τον Τύπο. Ήδη έχουν ξεκινήσει να γράφουν για το πάρτι που ετοιμάζει, το οποίο δεν θα έχει φαγητό, παρά μόνο finger food και πολύ χορό, αλλά και για τη yoga που αποφάσισε να ξεκινήσει, αφήνοντας πίσω την πιο έντονη γυμναστική!
Ένα ακόμα θέμα όμως που θα βρει αφορμή τις ημέρες αυτές, να γεμίσει τις εφημερίδες θα είναι και οι φήμες περί διαζυγίου του ζεύγους Obama. Οι φήμες αυτές ξεκίνησαν μετά την πολύκροτη φωτογραφία στην τελετή κηδείας του Μαντέλα, του Barack Obama με τη Δανή Πρωθυπουργό και τον Βρετανό Πρωθυπουργό, με την Michelle έξω από την παρέα αυτή και αρκετά θυμωμένη. Ατυχής συμπεριφορά του Obama, πρώτον γιατί βρίσκονταν σε μία ιστορική κηδεία και η συμπεριφορά δεν ήταν η πρέπουσα για έναν αρχηγό κράτους και δεύτερον γιατί όταν συνοδεύεις τη σύζυγό σου δεν αφαιρείς την προσοχή σου από εκείνη. Έχοντας πει αυτά, σίγουρα αν το ζεύγος Obama χωρίσει, δεν θα είναι μόνο από αυτή τη σκηνή, αλλά θα είναι για κάτι μεγαλύτερο. Εδώ όμως έρχεται το ερώτημα: μπορεί το Πρώτο Ζευγάρι της Αμερικής να χωρίσει; Μπορεί ο Πρόεδρος της Αμερικής και η Πρώτη Κυρία να χωρίσουν; Μπορεί η Michelle Obama να πάρει διαζύγιο από τον σύζυγό της;
Νομικά ναι και φυσικά μπορεί. Ως Πρώτη Κυρία όμως, και με το ρόλο που επέλεξε η ίδια να έχει ως Πρώτη Κυρία, στην πρώτη γραμμή, πρωταγωνιστικός και καθοριστικός, δεν μπορεί.
Ο Barack Obama έχτισε την εικόνα του ως πολιτικός και ως Πρόεδρος της Αμερικής γύρω από την αγάπη του και τον έρωτά του με την σύζυγό του. H Michelle Obama ήταν κεντρικό πρόσωπο στις προεκλογικές καμπάνιες, στον Λευκό Οίκο ακόμα και σε κάποιες πολιτικές αποφάσεις. Και μάλιστα αυτή η επιλογή και εικόνα ήταν κάτι που και ο λαός είχε ανάγκη – όχι μόνο στην Αμερική και παγκοσμίως – αλλά και η εποχή. Μέσα από τον χαρισματικό Barack Obama και την δυναμική και συνάμα γοητευτική σύζυγό του, ο θεσμός του Προέδρου ενισχύθηκε, η αίγλη του Λευκού Οίκου δυνάμωσε. Ο κόσμος αγάπησε το ζεύγος Obama. Ο αυθορμητισμός του Προέδρου όταν της τραγούδησε το 2013 του Αγ. Βαλεντίνου «babe I am so in love with you», έκανε όλες τις γυναίκες του πλανήτη να ζηλέψουν. Αλλά και επί της ουσίας, οι Obama συνέβαλαν να ενισχυθεί η πίστη στο θεσμό του γάμου και της οικογένειας σε μία εποχή που και τα δύο αυτά βρίσκονται σε κρίση.
Αν ο Barack Obama με τη Michelle χωρίσουν, θα είναι σα να χωρίζουν και όλοι οι ψηφοφόροι και όλος ο κόσμος ανά το πλανήτη που πίστεψε στην εικόνα αυτή και που άντλησε δύναμη και έμπνευση από αυτό το ζευγάρι και την αγάπη τους. Γιατί αυτό προέβαλλαν οι ίδιοι τα τελευταία χρόνια. Με αυτό κέρδισαν την αγάπη του κόσμου.
Σε ένα άλλο διαζύγιο ηγέτη για παράδειγμα, αυτό το Προέδρου της Ρωσίας Vladimir Putin, κανείς δεν ασχολήθηκε ή ενοχλήθηκε. Ο Putin κρατούσε την προσωπική του ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, η σύζυγός του εμφανιζόταν στην αρχή μόνο σε επίσημες εκδηλώσεις και τα τελευταία χρόνια απείχε από το πλευρό του Προέδρου. Το διαζύγιο του Putin ίσως να ήταν και αναμενόμενο. Σοκαριστικό για την βαθιά θρησκευόμενη συντηρητική Ρωσία, με πολύ θάρρος για τον ίδιον σίγουρα, όμως άσχετο από την πολιτική του πορεία και πολιτική του εικόνα. Με γρήγορες και καθαρές κινήσεις ο Putin μείωσε στο ελάχιστο τις επιπτώσεις ενός διαζυγίου, για πρώτη φορά τέτοιο στη σύγχρονη ιστορία της Ρωσίας.
Θα μπορούσα να αναφέρω και τον χωρισμό του Γάλλου Προέδρου στο σημείο αυτό, του Francoise Hollande, από την σύντροφό του Valerie Trierweiler, όμως αυτό το «διαζύγιο» μάλλον θα λειτουργήσει αντίθετα για τον Γάλλο Πρόεδρο, θα προσθέσει στην εικόνα του, αφού κανένας Γάλλος πολίτης δεν ενθουσιάστηκε με την ιδέα μιας ανύπαντρης Πρώτης Κυρίας στο Elysee Palace. Αν μάλιστα ισχύουν οι φήμες περί εγκυμοσύνης της νέας του συντρόφου του, σε έξι μήνες από τώρα η Γαλλία θα μπορεί να έχει έναν Πρόεδρο με όχι μόνον μία Πρώτη Κυρία αλλά και ένα «Πρώτο» μωρό!
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι οι Obama επιθυμούν να προχωρήσουν σε ένα διαζύγιο. Πέρα από αυτό όμως, οι Obama έχουν εγκλωβιστεί στην εικόνα που οι ίδιοι δημιούργησαν τόσα χρόνια και έχουν ηθικό χρέος να τη στηρίξουν μέχρι τέλους.
Είναι δύσκολο να είσαι πολιτικός. Γιατί είσαι δημόσιο πρόσωπο και αντίθετα με τους καλλιτέχνες που επίσης είναι δημόσια πρόσωπα, στους πολιτικούς δεν επιτρέπονται λάθη. Και αυτό είναι εξοντωτικό, το να μην μπορείς να κάνεις λάθος. Η ζωή των ηγετών, των πολιτικών πρώτης γραμμής είναι 24 ώρες τη μέρα 7 ημέρες την εβδομάδα υπό έλεγχο, είναι αναρτημένη στο ίντερνετ, στα περιοδικά, στην τηλεόραση.
Η πολίτικη σε επίπεδο αρχηγών κρατών και ηγετών είναι πρωταθλητισμός. Είναι πίστη σε ένα ανώτερο ιδανικό είναι προσήλωση στον στόχο. Είναι καθημερινή μάχη με τις αντοχές του εαυτού τους σωματικές και ψυχικές. Είναι σκληρή και δύσκολη δουλειά να είσαι πολίτικος αυτού του επιπέδου και θέλει υπομονή και δύναμη. Και όταν μπεις σε έναν τέτοιο χορό, δεν μπορείς να βγεις οποία στιγμή θέλεις, δεν μπορείς να κανείς πράγματα που θέλεις, δεν μπορείς να έχεις τον χρόνο που θέλεις. Η ζωή σου πλέον έρχεται σε δεύτερη μοίρα όπως και οι άνθρωποι κοντά σου, αναπόφευκτα. Το να έχεις την τιμή να υπηρετείς την χώρα σου και τους πολίτες αυτής είναι ανώτερο από κάθε τι, ακόμα και από τον έρωτα.
Χαρακτηριστικός είναι ο διάλογος που είχε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με τον πατέρα του, όταν του ανακοίνωσε νεαρός ότι επιθυμεί να μπει στην πολιτική και ο πατέρας του είχε δισταγμούς σε αυτό. Η απάντηση που έδωσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μεταφέρεται, όπως παρουσιάζεται από τον Κωνσταντίνο Σβολόπουλο, στο βιβλίο του «Καραμανλής 1907 – 1998 Μια Πολιτική Βιογραφία» (εκδόσεις Ίκαρος):
«Εάν περιμένεις να νοικοκυρευτώ και να ζήσω μια συνήθη ζωή, πρέπει να σου πω, ότι ποτέ δεν θα λογικευθώ κατ’ αυτόν τον τρόπο. Αν έχω φιλοδοξίες, είναι γιατί μ’ ενδιαφέρουν άλλα πράγματα πολύ σημαντικότερα από μένα τον ίδιον. Μπορεί αυτό να είναι αφελές. Πιστεύω όμως ότι δεν δικαιώνεται η παρουσία μας σε αυτόν τον κόσμο με το να καλλιεργούμε τη μικρή προσωπική μας ευτυχία. Καθένας προσφέρει τον εαυτό του κατά το δικό του τρόπο, ανάλογα με την ευκαιρία και τις περιστάσεις. Εγώ θέλω να αφιερωθώ στο λαό μου. Θέλω να δικαιώσω το πέρασμά μου από τον κόσμο αυτό υπηρετώντας αυτούς τους ανθρώπους».
Το καλό με όλα τα παραπάνω είναι ότι όπως και στους πρωταθλητές, συνήθως κανείς πολιτικός δεν βρίσκεται στην πρώτη γραμμή για περισσότερο από 10 χρόνια. Ακόμα και ηγέτες καριέρας σιγά-σιγά παίρνουν μία θέση στην άκρη της σκηνής ως σύμβουλοι περισσότερο, ως χειριστές παρασκηνίου, παρά ως πρωταγωνιστές της δημόσιας ζωής. Και όσο γρήγορα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης «αποθεώνουν» έναν πολιτικό, άλλο τόσο γρήγορα μπορούν να τον «ξεχάσουν» και να αφήσουν χώρο για «λάθη» και ιδιωτική ζωή.
Η μοίρα των ανθρώπων δεν είναι για όλους γραμμένη ίδια. Οι χαρές και οι λύπες που καθένας θα απολαύσει σε αυτή τη ζωή είναι διαφορετικές. Είναι σκληρή η πολιτική, είναι επίπονο να είσαι Ηγέτης και σε μια ζωή που παγκοσμίως οι περισσότεροι έχουμε μάθει στα εύκολα, αυτό το κάνει όλο και πιο δύσκολο να βρει κανείς άξιους Ηγέτες, χαρακτηρισμένους έτσι πλέον από την ιστορία και όχι από μια στιγμή.
Χρόνια Πολλά λοιπόν στην Πρώτη Κυρία της Αμερικής, στην Michelle Obama, ευχές να είναι αυτά της τα γενέθλια τα πιο χαρούμενα από ποτέ, με ανθρώπους κοντά της που η ίδια επιθυμεί και με επιλογές τόσο για την ίδια, όσο και για τον Πρόεδρο της Αμερικής που θα τους αφήσουν στην ιστορία όπως οι ίδιοι θα ήθελαν.
