Broken Bells – Holding on for Fire
(από το άλμπουμ “After The Disco”, 14/1/2014)
Αναμονή 4 χρόνων για την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ των πολύ αγαπημένων Broken Bells, που με τα πρώτα κιόλας δείγματα με έχουν ήδη κατακτήσει και μου θυμίζουν πόσο μου έχει λείψει η φωνή του James Mercer και οι παλιοί καλοί Shins.
Maximo Park – Lover Lover Lover
(από το άλμπουμ “Too Much Information”, 3/2/2014)
Και μιας και λέμε για αγαπημένες φωνές, εκείνη του Paul Smith είναι μία από αυτές. Εννέα χρόνια πριν οι Maximo Park κυκλοφορούν το εξαιρετικό «A Certain Trigger» το οποίο το ακολουθεί το επίσης πολύ καλό «Our Earthly Pleasures» και κάπου εκεί αρχίζουν και χάνουν την έμπνευση τους, με τα μετέπειτα άλμπουμ τους να μην έχουν την ίδια απήχηση. Ευελπιστώ με το «Too Much Information» να με ξανακερδίσουν όπως τότε που πεταγόμουν με τις πρώτες νότες του «Apply Some Pressure» και του «Our Velocity».
Temples – Sun Structures
(από το άλμπουμ “The Sun Structures”, 11/2/2014)
Και αυτό είναι το άλμπουμ που ανυπομονώ όσο τίποτα να κυκλοφορήσει. Το 2013 έβγαλαν ίσως το καλύτερο EP της χρονιάς και με έκαναν να λατρέψω οτιδήποτε κυκλοφορεί από τους Άγγλους Temples. H ψυχεδέλεια συνεχίζεται και το 2014, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Black Lips – Boys in the Wood
(από το άλμπουμ “Underneath The Rainbow”, 18/3/2014)
Νέο άλμπουμ, το 7ο παρακαλώ, για τους Black Lips που στο «Underneath The Rainbow» συνεργάζονται με τον Tommy Breneck (Budos Band) αλλά και με τον Patrick Carney (Black Keys), που από το πρώτο δείγμα κάνει κάτι παραπάνω από εμφανή την παρουσία του. Φοβάμαι ότι όσοι αγάπησαν τον garage ήχο των πρώτων άλμπουμ τους, μάλλον θα απογοητευτούν με αυτό το οποίο απ’ ότι διαβάζω θα έχει πιο southern και blues rock ήχο.
The Jezabels – The End
(από το άλμπουμ “The Brink”, 17/2/2014)
Δεύτερο άλμπουμ για τους Αυστραλούς και πρώτο άκουσμα με το «The End» που θυμίζει λίγο από Dum Dum Girls και λίγο από Ettes. So far so good.
Mogwai – Remurdered
(από το άλμπουμ “Rave Tapes”, 20/1/2014)
Όγδοο άλμπουμ για τους Σκοτσέζους Mogwai που μας έχουν καλομάθει σε εξαιρετικούς δίσκους (με τελευταίο το σάουντρακ της φανταστικής γαλλικής σειράς «Les Revenants»). Το ηλεκτρονικό στοιχείο γίνεται πολύ πιο έντονο από τα προηγούμενα άλμπουμ αλλά παρόλα αυτά τα πρώτα ακούσματα είναι κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικά. Άλλωστε από μερικές μπάντες γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι δεν γίνεται να σε απογοητεύσουν.
