Michael Schumacher: Ο οδηγός που έγραψε ξανά την ιστορία της Formula1

Τις ώρες που γράφονταν αυτές οι γραμμές κανείς δεν ήξερε την εξέλιξη της περιπέτειας του επτά φορές Παγκόσμιου Πρωταθλητή Michael Schumacher. Η κενή σελίδα στον υπολογιστή, φάνταζε κυρίαρχος τόσο στην εξέλιξη των γεγονότων όσο και στο αποτέλεσμα.

Ψάχνοντας περισσότερο και εξιστορώντας έστω και λίγα από τα κατορθώματά και διαβάζοντας τι πέτυχε στην καριέρα του, ο 44χρονος Γερμανός αυτόματα το κενό γεμίζει.

Ο νεαρός που κορόιδεψε τον Eddie Jordan για να πάρει μία θέση στο μονοθέσιο της ομάδας του και τόλμησε να εναντιωθεί στον Ayrton Senna έχει γράψει ιστορία και μας πείθει πως θα παλέψει για τη νίκη ως το τέλος. Άλλωστε ήταν αυτός που κάλυψε το κενό στον κόσμο των Grand Prix μετά το θάνατο του Βραζιλιάνου.

Η καριέρα του M. Schumacher σε 20 γύρους

1990: Κατακτά τον τίτλο στο γερμανικό πρωτάθλημα F 3.

1991: Κάνει ντεμπούτο στη F1 στο Grand Prix του Βελγίου με τη ομάδα της Jordan, μετά από ψεύτικη δήλωση στον ιδιοκτήτη της ομάδας πως γνωρίζει την πίστα του Spa ενώ δεν την είχε δει (όπως παραδέχτηκε ο ίδιος αρκετά χρόνια μετά) ούτε σε video.

«Μετακομίζει» στη Benetton μετά από ένα αγώνα. Συγκεντρώνει τέσσερις βαθμούς στο πρωτάθλημα των οδηγών.

1992: Κατακτά τη νίκη στο βελγικό γκραν πρι και την τρίτη θέση στο πρωτάθλημα των οδηγών με τη Benetton.

1993: Το μονοθέσιο της Benetton δεν μπορεί να συναγωνιστεί αυτό της Williams, η οποία στέφεται πρωταθλήτρια στους κατασκευαστές. Παίρνει τη νίκη σε έναν αγώνα και κατατάσσεται τέταρτος στη βαθμολογία των οδηγών, έχοντας εγκαταλείψει σε επτά γκραν πρι.

1994: Κατακτά το πρώτο πρωτάθλημα οδηγών της καριέρας του με την Benetton, ενώ προκαλεί συζητήσεις η σύγκρουσή του με τον -αντίπαλό του για τον τίτλο- Damon Hill στον τελευταίο αγώνα της σεζόν.

1995: Κατακτά για δεύτερη φορά τον τίτλο των οδηγών με τη Benetton.

1996: Ξεκινά τη συνεργασία του με τη Ferrari και αρχίζει η μακρά διαδικασία για τη «μεταμόρφωση» της ομάδας. Κατακτά την τρίτη θέση στο πρωτάθλημα των οδηγών.

1997: Κατακτά τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα των οδηγών, αλλά ακυρώνεται, μετά τη σύγκρουσή του με τον -μετέπειτα πρωταθλητή- Jacques Villeneuve στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς.

1998: Διεκδικεί τον τίτλο των οδηγών μέχρι τον τελευταίο αγώνα της σεζόν, αλλά χάνει στο γκραν πρι της Σουζούκα το πρωτάθλημα από τον Mika Hakkinen.

1999: Έχει ατύχημα στο βρετανικό γκραν πρι και σπάει το πόδι του. Επιστρέφει στο γκραν πρι της Μαλαισίας και βοηθάει τη Ferrari να κατακτήσει το πρώτο πρωτάθλημά της στους κατασκευαστές από το 1983.

2000-2002: Κατακτά τρία συνεχή πρωταθλήματα στους οδηγούς και «ξαναγράφει» τα βιβλία των ρεκόρ του αθλήματος. Ισοφαρίζει το ρεκόρ των πέντε τίτλων του Juan Manuel Fangio και βοηθάει τη Ferrari να κατακτήσει και τις τρεις χρονιές το πρωτάθλημα στους κατασκευαστές.

2003: Πιέζεται έντονα από τους Juan Pablo Montoya και Kimi Raikkonen, μετά την κακή αρχή του στη σεζόν, αλλά κάνει την αντεπίθεση του και κατακτά το έκτο πρωτάθλημα οδηγών της καριέρας του στο γκραν πρι της Ιαπωνίας, το οποίο είναι το τελευταίο της χρονιάς.

2004: Κατακτά με άνεση το έβδομο πρωτάθλημα οδηγών της καριέρας του, καθώς σημειώνει 13 νίκες στους 18 αγώνες της χρονιάς. Εγκαταλείπει μόλις μία φορά, στο Μονακό, μετά την πολυσυζητημένη σύγκρουσή του με τον Juan Pablo Montoya κι ενώ το αυτοκίνητο ασφαλείας βρίσκεται στην πίστα.

2005: Τελικά χάνει το «στέμμα» του, καθώς η Ferrari F2005 και τα ελαστικά της Bridgestone δεν μπορούν να συναγωνιστούν τις Renault και McLaren. Η μοναδική νίκη της χρονιάς έρχεται στο γκραν πρι των Ηνωμένων Πολιτειών, που «σημαδεύτηκε» από την αποχώρηση των μονοθεσίων που χρησιμοποιούσαν ελαστικά Michelin. Κατακτά την τρίτη θέση στην βαθμολογία των οδηγών και βοηθάει τη Ferrari να καταταγεί στην ίδια θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών.

2006: Διεκδικεί τον τίτλο έως τον τελευταίο αγώνα της χρονιάς, έχοντας ήδη ανακοινώσει την επικείμενη αποχώρησή του από την ενεργό δράση, ωστόσο χάνει την «πρωτιά» στους οδηγούς από τον Fernando Alonso.

2009: Τα προβλήματα στον αυχένα τον υποχρεώνουν να βάλει τέλος στα σχέδια για την αντικατάσταση του τραυματία Felipe Massa στη Ferrari. Στη συνέχεια, ωστόσο, ανακοινώνει την επιστροφή του στη F1 με την ομάδα της Mercedes GP για το 2010.

2010: Η επιστροφή του στην ενεργό δράση αποδεικνύεται πιο δύσκολη από το αναμενόμενο. Καταβάλλει έντονη προσπάθεια για να προσαρμοστεί στα χαρακτηριστικά του μονοθεσίου του 2010. Αρχικά δεν μπορεί να συναγωστεί τον «ομόσταυλό» του, Nico Rosberg, στα δοκιμαστικά και οι θέσεις που παίρνει στην εκκίνηση των γκραν πρι έχουν αντίκτυπο στα αποτελέσματά του. Βελτιώνεται σταδιακά, αλλά η ένατη θέση στη βαθμολογία των οδηγών κρίνεται απογοητευτική

2012 Ευρωπαϊκό Grand Prix: Τελειώνει η εξάχρονη αναμονή για ένα τερματισμό στο podium. Τερματίζει τρίτος μετά από εντυπωσιακή εμφάνιση.

2012: Τον Οκτώβριο ανακοινώνει πως αποσύρεται οριστικά από την Formula 1 μετά το τέλος της σεζόν.